استفاده از چربی برای ترمیم جراحت بدون ایجاد بافت زخم

پزشکان راهی پیدا کرده‌اند که به کمک آن می‌توانند بریدگی‌ها را به جای زخم با خود پوست ترمیم کنند.

سلول‌های چربی که به نام آدیپوسیت‌ها شناخته می‌شوند معمولا در پوست پیدا می‌شوند، اما در هنگام ترمیم بریدگی‌ها به کمک زخم ناپدید می‌شوند. بیشترین سلول‌های زخم‌ها فیبروبلاست‌ها هستند که تا پیش از این تصور میشد تنها در ایجاد زخم نقش دارند. بافت زخم همچنین هیچ فولیکول مویی ندارد که باعث تفاوت در ظاهر آن می‌شود. محققین با استفاده از این اطلاعات فهمیدند که استفاده از سلول‌های چربی به جای فیبروبلاست‌ها زخم ایجاد نمی‌کند.

می‌توان با دستکاری ترمیم کای کرد که به جای ایجاد زخم پوست را دوباره احیا کند. اولین کا این است که فولیکول‌های مو دوباره احیا شوند. سپس چربی با دریافت سیگنال‌هایی از فولیکول‌ها دوباره احیا می‌شوند.

این تحقیق نشان داد که مو و چربی به طور جدا ولی وابسته به هم احیا می‌شوند. فولیکول‌ها باعث میشوند که فیبروبلاست‌های کناری به جای زخم به عنوان چربی احیا شوند. چربی بدون حضور موهای جدید احیا نمی‌شود، اما وقتی که تشکیل شد سلول‌های جدید از سلول‌های قبلی غیرقابل تشخیص خواهند بود و به بافت ترمیم شده ظاهر عادی می‌دهد. با تحقیقات بیشتر معلوم شد این سیگنالی که باعث احیای چربی می‌شود پروتئینی به نام Bone Morphogenetic Protein (BMP) است و باعث تبدیل فیبروبلاست‌ها به چربی می‌گردد.

تا پیش از این تصور می‌شد فیبروبلاست‌ها نمی‌توانند به سلول دیگری تبدیل شوند اما این تحقیق نشان داد که این سلول‌ها توانایی تبدیل به آدیپوسیت‌ها را دارند.

این اکتشافات پتانسیل این را دارند که حوزه پوست و مو را متحول کند. اولین استفاده آن‌ها تبدیل فیبروبلاست به چربی برای بهبود ظاهر پوست خواهد بود. اما اضافه شدن چربی مزایای دیگری نیز دارد. از آدیپوسیت‌ها می‌توان برای درمان HIV استفاده کرد. همچنین این سلول‌ها در پیری از بین می‌روند و باعث چین و چروک می‌شوند و این روش می‌توان به بازگشت پوست و جوان‌تر شدن آن کمک کند.