با این رژیم غذایی، به جنگ پوکی استخوان بروید.
با افزایش سن، تراکم بافت استخوانی نیز رو به زوال می‌رود و در این بین، بانوان – به خصوص پس از دورۀ یائسگی – بیشتر مستعد ابتلا به پوکی و شکستگی استخوان می‌باشند. با این حال می‌توان با انجام یک سری از اقدامات پیش‌گیرانه از بروزچنین وضعیتی جلوگیری نمود. نتایج یک مطالعۀ جدید به ارتباط روشنی بین “رژیم سرشار از مواد غذایی ضد التهاب” و “کاهش میزان تخریب استخوان در برخی از زنان” دست یافته است.
بر اساس برآوردهای “انستیتو ملی سلامت” (National Institute of Health)، بیش از ۵۳ میلیون یا مبتلا به پوکی استخوان (Osteoporosis) هستند و یا به دلیل تراکم کم استخوان‌هایشان در معرض ابتلا به این وضعیت قرار دارند.
پوکی استخوان حالتی است که در آن کاهش استحکام بافت استخوان منجر به افزایش خطر بروز انواع شکستگی‌ها می‌شود. این بیماری در حقیقت اصلی‌ترین عامل شکستگی‌های استخوان در زنان یائسه و سالمندان محسوب می‌شود.
اغلب شکستگی‌ها در استخوان‌های لگن، مچ و ستون فقرات روی می‌دهد. در این میان شکستگی لگن به دلیل ضرورت بستری شدن بیمار و انجام جراحی، مورد جدی‌تری می‌باشد.
در گذشته اعتقاد بر این بود که شکستگی استخوان بخشی از دورۀ سالمندی محسوب می‌شود – و طبیعی است – ولی امروزی اکثر متخصصان مخالف این دیدگاه بوده و اعتقاد دارند که می‌توان (و باید) از بروز چنین وضعیتی جلوگیری کرد.
مطالعۀ جدیدی که از جانب دانشگاه ایالتی اوهایو (Ohio State University) در این زمینه صورت گرفته، موفق به کشف ارتباط محسوسی بین تغذیه و پوکی استخوان شده است. این مطالعه تحت سرپرستی تونیا اورکارد (Tonya Orchard)، استادیار تغذیه، انجام و نتایج آن در Journal of Bones and Mineral Density انتشار یافته است.
بررسی ارتباط میان تغذیه و پوکی استخوان
اورکارد و همکارانش با استفاده از اطلاعات مطالعه‌ای موسوم به “جنبش سلامت زنان” (Women’s Health Initiative) به بررسی و مقایسۀ سطوح مواد غذایی ضد التهاب در رژیم غذایی با میزان تراکم استخوان (Bone Mineral Density) و شیوع شکستگی پرداختند.
مطالعۀ WHI که بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۸ صورت گرفت، بزرگ‌ترین مطالعه‌ای است که تا کنون در ایالات متحده بر روی زنان پسایائسه (Postmenopausal) انجام شده است.
محققان در این مطالعۀ جدید از “شاخص التهابی در رژیم غذایی” (Dietary Inflammatory Index) استفاده کرده و عواملی مانند خطر شکستگی بازو و لگن را نیز در محاسبات خود لحاظ نمودند. آن‌ها سپس تغییرات صورت گرفته در مقادیر BMD و DII را مورد بررسی قرار دادند. محققان هم‌چنین با انجام یک نظرسنجی در گروهی ۱۶۰۱۹۱ نفره از زنان ۶۳ ساله – که در ابتدای مطالعه هیچ‌گونه سابقۀ داشتن شکستگی را گزارش نکرده بودند – اطلاعات خود را تکمیل نمودند.
نتایج مطالعه
محققان موفق به شناسایی ارتباطی میان رژیم‌های غذایی ضد التهاب و شکستگی استخوان – صرفاً در زنان سفیدپوست – شدند.
نمرات بالای DII ارتباط مستقیمی با افزایش ۵۰ درصدی خطر شکستگی استخوان در زنان سفیدپوست زیر ۶۳ سال دارد. در مقابل، زنان با DII کم‌تر نسبت به آزمودنی‌های با DII بالاتر، حجم کم‌تری از بافت استخوانی خود را از دست دادند؛ با وجود این‌که این افراد در ابتدای مطالعه تراکم استخوان پایین‌تری داشتند.
