طبق تحقیقات جدید دانشگاه پزشکی Virginia، درمان‌های ترکیبی تهاجمی فشار خون بالا که با هدف محافظت از کلیه‌ها انجام می‌شوند، ممکن است منجر به آسیب اندامها شوند.محققان با بررسی آسیب‌های کلیوی غیرمعمول در موش‌های فاقد توانایی سنتز آنزیم رنین، مشکلات نهفته ایی را شناسایی کردند. این آسیب‌ها همچنین در بیماران با فشار خون بالا نیز مشاهده شدند. محققان مشخص کردند که این آسیب‌ها ناشی از سلولهای رنین هستند؛ سلول‌هایی که گاهی در درمان فشار خون بالا مورد هدف قرار می‌گیرند.
R.Ariel Gomez، مسئول مرکز تحقیقات سلامت کودکان UVA، می‌گوید:
افراد ، برای درمان فشار خون بالا از مهار کننده‌های سیستم رنین – آنژیو تانسین استفاده می‌کنند . از این دارو ها مدتهاست استفاده می‌شود و برای بیشتر بخش های بدن مشکلی ایجاد نمی‌کنند .
کار ما بر روی موش‌ها نشان می‌دهد فقدان کامل رنین منجر به آسیب عروقی می‌شود. سوال این است که آیا در انسانها، استفاده‌ی درازمدت تهاجمی از ترکیباتی که به‌طور کامل سیستم رنین-آنژیوتانسین را مهار می‌کنند، می‌تواند مشکل‌ساز شود؟ پس به تحقیقات بیشتری نیاز داریم.
نقش رنین در کنترل فشار خون
رنین هورمونی است که بدن برای تنظیم فشار خون تولید می‌کند ، علاوه بر این سلولهای تولیدکنندهی رنین نقش مهمی در ایجاد رگ‌های خونی هنگام تکامل در رحم دارند. محققان دریافتند که جلوگیری از عمل این سلولهای تولیدکنندۀ رنین در موش‌های بالغ باعث آسیب‌های انسدادی عروق در کلیه‌ها می‌شود. این موضوع به این علت است که سلولهای تولیدکنندهی رنین در حال تلاش برای ساخت رگ‌های خونی هستند، اما این رگ‌های خونی، نافص و غیرکابردی‌اند. محققان همچنین دریافتند که این رگ‌ها سازمان‌نیافته و بی‌هدف هستند.
Gomez می‌گوید:
عروق طبیعی باریک هستند و به خون اجازه می‌دهند تا در مسیر مستقیم حرکت کند .آسیب‌های اشاره شده به خاطر سلول های رنین ساز هستند که در عروق تجمع می‌یابند .
Maria Luisa S.Sequeira-Lopez MD می‌گوید
سوالی که پیش می‌آید این است که آیا منع سلول‌ها از انجام کارهای هدفمندشان، به‌خصوص در بازه‌های زمانی طولانی، عارضه جانبی ناخواسته بر بیماران با فشار خون بالا خواهد داشت یا نه؟ او تاکید کرد که در طول بارداری هم باید از مهار رنین، به‌خاطر اثرات ناخواسته‌ی آن بر تکامل جنین، اجتناب کرد.
موضوع درمان ترکیبی
باید تاکید کنیم که Gomez و Sequeira Lopez در مورد داروهای فشار خون بالای معمولی نگران نیستند بلکه نگرانی آن ها عمدتا در مورد درمان‌های ترکیبی غیر معمول می باشد که سیستم رنین-آنژیوتانسین را به‌طور کامل مسدود می‌کنند . و به‌طور مزمن سلولهای رنین ساز را تحریک می‌کنند، تا به‌طور نامناسب تجمع پیدا کنند و عروق خونی کلیه را تغییر دهند. این موضوع به همراه فشار خون پایین می‌تواند به تدریج ساختار کلیه را تغییر دهد. آنها تاکید کردند که بیماران نباید مصرف داروهای تجویز شده‌شان را قطع کنند.
آنها بیان کردند:
گام بعدی برای درک بهتر اینکه چه اتفاقی در جریان است و برای اینکه بفهمند ایا این موارد در انسانها هم صادق است یا نه ،این است که یافته های قدیمی‌شان را بررسی کنند.
Gomez می‌گوید:
آیا رمزموفقیت این است که مصرف این داروها را قطع کنیم؟ نه. اما ما باید چند مسأله را بفهمیم. نخست اینکه آیا ضروری است که از ترکیبات دوتایی داروهایی که سلولهای رنین را بیش از حد فعال می کنند استفاده کنیم؟ همچنین اینکه فشار خون چقدر آهسته یا چقدر سریع باید کاهش داده شود؟ و در مرحله‌ی بعد باید اثرات جانبی درمان‌های ترکیبی را در افراد بررسی کنیم.
در نهایت اگر یافته‌ها در انسانها هم صادق باشند پزشکان باید به گامهای بعدی‌شان در درمان دقت کنند .
Gomez می‌گوید:
آیا اگر پزشکان اینکار را انجام دهند ما از این ترکیبات خلاص خواهیم شد؟ لزوماً نه
چیزی که ما باید بفهمیم این است که این آسیب ها چگونه رخ می‌دهند . بعد از آن می‌توانیم بفهمیم کدام مولکول‌ها فعال شده‌اند ، و احتمالا روی آنها کار می‌کنیم و از دوزهای کمتری از داروها استفاده می‌کنیم تا از رشد بی رویه‌ی رگ‌ها پیشگیری کنیم.
توصیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی نهایی او به پزشکان:
من فکر می‌کنم مهم‌ترین چیز به عنوان یک پزشک این است که تصمیم مناسبی بگیریم، و درمان ترکیبی را بیش از حد انجام ندهیم. ارجاع به روش‌های تهاجمی درمان فشار خون بالا با مهار کامل. یادگیری این مطلب خیلی برای ما مفید است ولی باید چیز‌های بیشتری راکشف کنیم.
