ایمونوتراپی یک رویکرد امیدوارکننده در درمان ملانوم متاستاتیک، یک نوع مهاجم و مرگبار از سرطان پوست است. امّا برای اکثر بیماران، داروهای ایمونوتراپی تاکنون موفق به انجام وعده‌های خود نشده‌اند و هیچ سود و زیانی نداشته‌اند. در یک کارآزمایی بالینی فاز ۱b با ۲۱ بیمار، محقّقان، ایمنی و کارآیی ترکیب پمبرولیزوماب، داروی ایمونوتراپی، با ویروسی آنکولیتیک به نام T-VEC را آزمایش کردند. نتایج نشان می‌دهد که این درمان ترکیبی که دارای میزان پاسخ ۶۲٪ بود، می‌تواند نتایجی به مراتب بهتر از استفاده از هر دو درمان به تنهایی داشته باشد. این مطالعه ۷ سپتامبر در مجله سل منتشر شده‌است.
مقاله مرتبط: توانمند سازی دستگاه ايمنی روش نوين مقابله با سرطان
نویسنده اصلی آنتونی ریباس، مدیر برنامه‌های ایمونولوژی در مركز جامع سرطان UCLA Jonsson گفت:
ما فرضیه‌ای داریم در مورد این که چگونه این درمان‌ها همزمان با هم کار می‌کنند. هنگامی که ما بیوپسی تومورهای بیماران را انجام دادیم، متوجه شدیم که آن‌ها فقط به شیوه‌ای که ما فکر می‌کردیم، پیش می‌روند.
پمبرولیزوماب در دسته‌ای از داروهایی است که مهار کننده‌های نقاط بازرسی نام دارند. این داروها طراحی شده‌اند تا یکی از راه‌هایی را مهار کنند که سرطان از این طریق در مقابل سیستم ایمنی از خود محافظت می کند: تومورها می‌توانند پاسخ حفاظتی طبیعی بدن را از طریق سیستم خودایمنی، به نام نقاط بازرسی فعال کرده و بنابراین سلول های T سیتوتوکسیک را خنثی کنند. داروها از طریق برداشتن ترمز نقاط بازرسی اثر می‌کنند و به سلول‌های T اجازه می‌دهند به تومور حمله کنند.
ریباس توضیح می دهد که:
برخی افراد تومورها را در دسته‌های “داغ” و “سرد” قرار می‌دهند. تومورهای داغ، که همچنین تومورهای التهابی نیز نامیده می‌شوند، سلول‌های ایمنی زیادی در داخل و اطراف خود دارند، که تومورهای سرد چنین شرایطی ندارند. داروهایی نظیر پمبرولیزوماب در تومورهایی که سلول‌های ایمنی وجود دارند، پاسخ ایمنی را افزایش می‌دهند امّا در تومورهایی که پاسخ ایمنی وجود ندارد مؤثر نیستند.
مقاله مرتبط: تقویت حافظه سلول ایمنی برای بهبود واکسن و ایمونوتراپی سرطان
در این جاست که T-VEC وارد عمل می‌شود. T-VEC، که همچنین talimogene laherparepvec نامیده می‌شود، یک ویروس هرپس سیمپلکس (تبخال ساده) است که به لحاظ ژنتیکی، مهندسی شده است تا سلول های T را نزد تومور بیاورد و یک پاسخ ضد تومور ایجاد کند. این روش توسط FDA برای درمان تومورهای ملانوم در پوست و گره‌های لنفاوی تأیید شده است. محقّقان با تزریق T-VEC به تومورهای بیمار، حتّی آن‌هایی که در مناطق عمیق‌تری از بدن قرار داشتند، توانستند تومورهای سرد را به گرم تبدیل کنند، که به نوبه خود باعث افزایش سودمندی پمبرولیزوماب می‌شود.
آزمایشات چند محوری فاز ۱b، شامل ۲۱ بیمار در سه قاره بود که همه آن‌ها ملانوم متاستاتیک داشتند. محقّقان گزارش دادند که ۶۲٪ از آن‌ها به طور کلّی به ترکیبات دارویی پاسخ نشان دادند، به این معنی که اندازه تومورهای آن‌ها کاهش یافت. یک سوم پاسخ کامل داشتند، به این معنی که تومورهای آن‌ها غیر قابل تشخیص بودند. این روش پاسخی بسیار بالاتر از آنچه از هر درمان به تنهایی انتظار می‌رفت، از خود نشان داد. – معمولا حدود ۳۵-۴۰٪ بالاتر.
عوارض جانبی در این مطالعه نسبت به زمانی که هر یک از داروها به تنهایی مورد استفاده قرار می گیرد ابداً بدتر نبود و شامل خستگی خفیف و تب است. سه بیمار عوارض جانبی خودایمنی جدی‌تری داشتند که بعضی اوقات بعد از درمان پمبرولیزوماب دیده می شود.
در ابتدای آزمایش، بیماران در سه هفته‌ی از هم جدا، دو تزریق T-VEC به تومورهایشان داشتند و در شروع شش هفته، هر دو هفته یک بار، همزمان با تزریق T-VEC اضافه، پمبرولیزوماب دریافت کردند. هنگامی که محقّقان نمونه‌های بیوپسی تومورهای بیمار را در طی آزمایش برداشتند، تأیید کردند که فرضیه آن‌ها درباره نحوه پاسخ تومورها درست بوده است. در شش هفته، پس از دو درمان با T-VEC، و قبل از شروع داروی نقطه‌ی بازرسی، بسیاری از تومورها توسط سلول‌های T اینفیلتره شدند. در ۳۰ هفته، سلول‌های T در منطقه باقی مانند، امّا اکثر سلول‌های تومور از بین رفته‌بودند. محققان در حال حاضر در حال پذیرش برای آزمایش فاز سه هستند که شامل ۶۶۰ بیمار در بیش از ۱۰۰ موسسه در سراسر دنیا خواهد بود. در این آزمایش تصادفی کنترل شده، در بیمارانی که قبلاً هیچ درمانی دریافت نکرده‌اند، پمبرولیزوماب همراه با T-VEC، با پمبرولیزوماب به همراه یک پلاسبو تزریقی، مقایسه خواهد شد.
