انتشار این مقاله


زمان؛ محدودیت یا موهبت؟

زمان طلاست، چگونه باید از آن بهینه استفاده کنیم؟

همه ی انسان ها به نوعی گذر زمان را اندازه می گیرند. مادران باردار، کودکان و دوندگان مسابقه در مقیاس های مختلف ارزش زمان را می دانند. کودکان تنها زمانی که برایشان مهم است، زمان حال می باشد! در نظر فیلسوفان، زمان انسان را محدود کرده است و دلیل اینکه انسان  برخی اسرار هستی را متوجه نمی شود، وجود زمان است.

طی سالیان طولانی، ما زمان را یک کمیت فیزیکی فرض می کنیم؛ زیرا قابل اندازه گیری است، به سایر کمیت ها نسبت داده می شود و معیار اندازه گیری میزان فعالیت است، به طور مثال، از این شهر تا هر بعدی چند ساعت راه است؟ در عرض یک روز، چند کفش در کارخانه تولید می شود؟ مزد هر کارگر روزانه چقدر است و هزاران مثال دیگر که جداناپذیری زمان را از زندگی انسان نشان می دهد.

زمان در تعریف فیزیکی، به گذشته، حال و آینده تقسیم می شود. در متا فیزیک، زمان معنایی ندارد و دانشمندان معتقدند اگر انسان بتواند با سرعت نور حرکت کند (که امری غیر ممکن است!) دیگر زمان برایش معنا ندارد. همان طور که در فلسفه ی خواب، پیمودن زمان های گذشته و آینده توسط روح انسان صورت می گیرد، زیرا زمان در رویا معنی ندارد.


مقالات مرتبط:


خوشبختانه، تکنولوژی و سیستم بانک داری و اقتصاد به اندازه ای پیشرفت کرده که انسان ها بدون نیاز به تلف کردن زمان های طولانی در ترافیک، کار های بانکی و حتی خرید های خود را با موبایل یا کامپیوتر، در کمترین زمان به صورت آنلاین انجام می دهند. آموزش زبان های خارجی و مهارت های مختلف از طریق لوح های فشرده صورت می گیرد که بدون فوت وقت می توان از آن بهره برد. هر چقدر هم جریان دیجیتالی در دنیا باشد، جمعی از مردم به خصوص فعالان بخش تکنولوژی، دور هم جمع می شوند تا امکانات و راه های جدیدی را برای استفاده ی بهینه از زمان، ابداع کنند.

و اما مفهوم زمان در این مطلب چیست؟

در اقتصاد دیجیتالی، فعالیت ها به صورت خود ارجاعی هستند. زمان در بعضی جاها بسیار حائز اهمیت است؛ به طور مثال، زمان در یک کارخانه بیشتر از یک مکان مقدس ارزش دارد. مقدار محصولی که یک مزرعه یا بخش تولیدی در واحد زمان تولید می کند، بر رفاه مردم، اقتصاد کشور و دست مزد کار گران بستگی دارد. نحوه ی استفاده از زمان، بر کیفیت زندگی ما تاثیر می گذارد. همه ی کار های انسان باید طبق برنامه باشد. فرد بی برنامه، زمان را مدیریت نمی کند و در نتیجه، هیچ وقتی برای کار های خود ندارد! انسانی که برای کار ها و اهداف خود برنامه دارد، طبعا طبق برنامه پیش می رود و فرد موفق تری خواهد بود.

ماریا معمارزاده


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید