الگوهای تکلم زبانی پاسخ‌های پنهان بدن به استرس را فاش می‌کند

استفاده داوطلبان از لغات خاص تغییرات مرتبط با استرس در بیان ژن را بهتر از احساسات خود گزارشگری پیش‌بینی می‌کند. تیزبینی و زیرکی که که افراد در زبان استفاده می کنند ممکن است آشکارکننده‌ی استرس روانی آن‌ها باشد.

روانشناسان کشف کرده‌اند که پیگیری لغات خاصی که به وسیله‌ی داوطلبین در کلیپ‌های صوتی که به صورت تصادفی جمع‌آوری شده بود مورد استفاده قرار گرفته، منعکس‌کننده‌ی تغییرات مرتبط با استرس در بیان ژن‌های آن‌ها است.

الگوهای گفتاری بیشتر پیش‌بینی تغییرات روانی بود تا درجه بندی‌ سطوح استرس که توسط خود گویندگان انجام شده بود

این تحقیق که در ششم نوامبر در Proceedings of the National Academy of Sciences چاپ شد، حدس میزند که تغییرات در زبان ممکن است اثرات زیستی استرس را بهتر از آنچه ما به صورت هوشیارانه احساس می‌کنیم ردیابی کند.

این یک روش جدید برای مطالعه‌ی استرس است.

این جمله‌ی دیوید کرس ول (David Creswell)، روانشناس در دانشگاه Carnegie mellon در پیتزبورگ پنسیلوانیا است.

موقعیت‌های ناسازگار و سخت زندگی مانند تروما و آسیب‌ها و انزوای اجتماعی می‌توانند تاثیرات مخربی روی سلامتی داشته باشند؛ و خطر انواع میزان بیماری‌های مزمن از بیماری‌های قلبی گرفته تا فراموشی را بالا ببرند.

محققان سعی دارند ثابت کنند که مکانیسم‌های زیستی تازه کشف شده دریافت کرده‌اند که افرادی که این موقعیت ها را تجربه کرده‌اند متحمل تغییرات گسترده‌ای در بیان ژنی در سلول‌های سیستم ایمنی خود نیز شده‌اند. به طور مثال ژن‌های دخیل در التهاب بیشتر فعال شده و فعالیت ژن‌های ضدویروس کاهش یافته است.

به نظر می‌رسد این تغییرات زیستی، بیان کننده پاسخ‌های تکاملی بدن به تهدید است.

استیو کول Steve Cole، که محقق بخش ژنومیک در دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس و کمک نویسنده این مقاله، این موضوع را اعلام کرد اما او همیشه به دنبال عیب جویی از مشاهدات است:

آنها نتوانستند به خوبی محاسبه کنند که استرس افرادی که می‌گفتند چقدر است.

کول شگفت زده شده بود که چه استرس زیستی به جای ارزیابی خودکار تهدیدها در مغز راه اندازی شد، که لزوماً به هوشیاری آگاه نرسیده است. برای فهمیدن این موضوع او و همکارانش تیمی با ماتیاس مل (mattias mehl)، روانشناس در دانشگاه آریزونا، توسان؛ که مطالعات‌اش روی چگونگی تاثیر استرس بر زبان بود، تشکیل دادند.

استرس در گفتار

محققان از ۱۴۳ نفر داوطلب بزرگسال در آمریکا که ضبط صوتی به همراه داشتند درخواست کردند که هر چند دقیقه یک بار در طول دو روز کلید ضبط روی آن را بزنند.

۲۲,۶۲۷ کلیپ در کل جمع آوری شد. مل، هر کلمه گفته شده به وسیله ی داوطلبان را رونویسی و زبانی که آنها به کار میبردند را تحلیل کرد. او به خصوص علاقه به این موضوع داشت که چه چیزی را روانشناسان «لغات عملکردی» می نامند مانند؛ ضمائر و صفت‌ها.  آن‌ها به خودی خود هیچ معنایی ندارند، اما آنچه را که واقع شده نشان می‌دهند.

درحالیکه ما آگاهانه «لغات معنی دار» مانند اسامی و افعال را انتخاب می کنیم؛ اعتقاد بر این است که «لغات کارکردی» به صورت خودکار طرح تولید می‌شوند و «چیزهای بیشتری درباره آنچه برای گوینده اتفاق افتاده است را فاش میکند».

مل و دیگران ؛به طور مثال، فهمیدند استفاده افراد از لغات کارکردی هنگامی که با یک بحران فردی روبه‌رو می‌شوند یا حملات تروریستی را دنبال می‌کنند تغییر می‌کند.

محققان زبان مورد استفاده‌ی هر یک از داوطلبان را با بیان ۵۰ ژن در گلبول‌های سفید که به نظر می‌آید تحت تأثیر دشواری قرار می‌گیرند، مقایسه کردند

آن‌ها فهمیدند استفاده داوطلبان از لغات کارکردی، به صورت قابل توجهی پیش‌بینی‌کننده‌ی بهتر بیان ژنی آن‌ها، نسبت به خود گزارشگری استرس افسردگی و اضطرابشان است.

People with more stressed-out gene-expression signatures tended to talk less overall. But they used more adverbs such as ‘really’ or ‘incredibly’.

افرادی با نشان‌های بیان ژنی مرتبط با استرس و نگرانی تمایل به حرف زدن کمتری نشان می‌دهند ولی از قیدهای بیشتری استفاده می‌کنند؛ قیدهایی مثل “واقعاً” یا “غیرقابل‌باور”. این کلمات ممکن است همانند «تاکید احساسی و هیجانی» عمل کنند که دلالت بر یک وضعیت بالارونده هیجانی بیشتر دارد.

آن‌ها همچنین کمتر علاقه به استفاده از ضمیرهای سوم شخص جمع، مانند «آن‌ها»و «مال آن‌ها» دارند. این هم به نظر منطقی می‌آید، به این علت که وقتی افراد مورد تهدید هستند احتمالاً تمرکز کمتری بر بقیه افراد و دنیای بیرون دارند.  تحقیقات بیشتری برای آزمودن این اثرات خاص و برای ارزیابی میزان استرس موثر بر زبان یا برعکس، نیاز است که انجام شود.

کول حدس زد که ارزیابی استفاده از زبان می‌تواند به آزمایش اهداف مداخله‌ای در کاهش استرس به خوبی کمک کند. «ممکن است شما بتوانید به جای گوش دادن انفعالی به چگونگی رنج‌هایی که شرکت کنندگان بازگو میکنند، حتی میانبری به اندازه‌گیری استرس خود گزارش شده بزنید».

زبان منعکس‌کننده‌ی ارتباط افراد با دنیای خود است، اما چه کسی می‌توانست فکرش را بکند که بیان ژنی هم می‌تواند به زبان مرتبط باشد؟!