آیا کریسمس امسال بر وزن خود اضافه کرده‌اید؟ حداقل، این حقیقت که همه‌ی چربی‌ها بد نیستند؛ می‌تواند کمی مایه‌ی تسلی باشد. شواهد یافت شده از موش‌ها و میمون‌ها نشان می‌دهد که چربی برای ذخیره‌سازی سلول‌های ایمنی مهم، ضروری است و حتی می‌تواند تاثیر آن‌ها را در مبارزه با عفونت بیشتر کند.
Yasmine Belkaid و همکاران او در موسسه‌ی ملی بهداشت ایالات متحده دریافتند که به نظر می‌رسد یک نوع سلول ایمنی – به نام سلول T خاطره – در چربی بدن موش‌ها ذخیره می‌شود. این سلول‌ها یاد می‌گیرند که با عفونت مبارزه کنند. هنگامی که در معرض یک پاتوژن قرار می‌گیرید؛ این سلول‌ها در صورت مواجه شدن دوباره با عامل بیماری پاسخ شدیدتری می‌دهند.
هنگامی که محققان موش‌ها را به انگل یا باکتری آلوده کردند، متوجه شدند که سلول‌های T خاطره با تراکم زیادی در چربی بدن آن‌ها انباشته می‌شوند. آزمایش‌ها نشان داد که ظاهرا این سلول‌ها نسبت به سلول‌هایی که در اندام‌های دیگر ذخیره شده‌اند موثرترند. به عنوان مثال در تولید و آزادسازی مواد شیمیایی موثر در مبارزه با عفونت بهتر عمل می‌کردند.
پس از قرار دادن مجدد موش‌ها در معرض همان پاتوژن‌ها، سلول‌های خاطره‌ای که در چربی آن‌ها نگهداری می‌شدند سریع‌ترین پاسخ را می‌دادند.
تیم Belkaid متوجه شد که میمون‌ها نیز مقدار زیادی از سلول‌های T خاطره در چربی بدن خود دارند و این سلول‌ها بهتر از سلول‌های موجود در سایر اندام‌ها کار می‌کنند.
Belkaid می‌گوید:
این به آن معناست که بافت چربی نه تنها محل ذخیره‌ی سلول‌های خاطره است؛ بلکه سلول‌های خاطره‌ی انباشته شده در این بافت عملکرد بهتری نیز دارند. بافت چربی مانند یک معجون جادویی است که می‌تواند سلول‌های T را به طور مطلوبی فعال کند.
مقاله مرتبط: چرا چربی دور باسن و پهلو برای بدن مفید است؟
پیوند چربی
در آزمایشی دیگر، تیم بافت چربی موش‌هایی که در معرض نوعی پاتوژن قرار گرفته بودند را جدا کرد و آن را به بدن موش‌هایی که هرگز با آن آلوده نشده بودند پیوند زد. هنگامی که این موش‌ها در معرض همان باکتری یا انگل قرار گرفتند؛ سلول‌های خاطره‌ای که در بافت چربی اهدایی وجود داشتند خوب عمل کردند! طوری که انگار قبلا با آن پاتوژن مواجه شده بودند.
Belkaid می‌گوید: “همین کافی است که حفاظت خوبی در برابر عفونت فراهم شود.”
او معتقد است که این سلول‌های خاطره به این دلیل به طور ویژه قدرتمند هستند که ممکن است در بافت چربی غنی از انرژی که در آن ذخیره می‌شوند، تغذیه شوند. او می‌گوید: “این بافت مواد مغذی زیادی دارد”.
Anthony Ferrante در دانشگاه کلمبیا، نیویورک می‌گوید:
یافته‌ها باید دید ما را نسبت به چربی عوض کنند. اگر شما یک کتاب درسی را بررسی کنید، خواهید دید که اعضای ایمنی را تیموس و گره‌های لنفاوی فهرست کرده است. اما بر اساس این مطالعه و مطالعات دیگر چربی نیز باید به عنوان عضو ایمنی تلقی شود.
البته همه‌ی چربی‌ها خوب نیستند. وقتی افراد چاق می‌شوند، به نظر می‌رسد که رابطه‌ی بین بافت چربی و سلول‌های ایمنی عوض می‌شود و منجر به التهاب مضر می‌گردد. گرچه داشتن مقدار معینی چربی ضروری است.
Ferrante می‌گوید:
من فکر نمی‌کنم که تغییرات وزنی کوچکی که با کمی بیشتر خوردن در کریسمس تجربه می‌کنیم؛ بر روی سیستم ایمنی بدن تاثیر بگذارد. اما ممکن است برخی از افراد چاق از دانستن این که اتفاقات خوبی نیز در بافت چربی می‌افتد، کمی تسلی یابند.
Belkaid در حال حاضر به دنبال سلول‌های ایمنی در آزمایش‌های میکروسکوپی بافت چربی است. اگر او این سلول‌ها را بیابد، سعی خواهد کرد کشف کند که بافت چربی برای افزایش قدرت سلول‌های ایمنی دقیقا چه مکانیسمی به کار می‌گیرد. او امیدوار است که این امر به یافتن راه‌های جدید برای تقویت پاسخ ایمنی بدن در برابر عفونت، سرطان و واکسیناسیون منجر شود.
او می‌گوید:
شما می‌توانید سلول‌های ایمنی را از بدن یک فرد خارج کرده، آن‌ها را تهاجمی‌تر کنید و قدرت‌شان را در مبارزه با سرطان افزایش دهید، و سپس آن‌ها را به بدن فرد بازگردانید.
