انتشار این مقاله


زنی تغییر جنسیت یافته برای اولین بار قادر به شیردهی به فرزندش شد

زن تغییر جنسیت یافته ۳۰ ساله برای اولین بار به طور رسمی به کودک خود شیر داد. یک رژیم آزمایشی درمانی سه و نیم ماهه که شامل هورمون‌ها، داروی تهوع و محرک پستان، زنی را قادر ساخت تا ۲۲۷ گرم شیر در روز تولید کند. Joshua Safer از مرکز پزشکی بوستون که درگیر این درمان […]

زن تغییر جنسیت یافته ۳۰ ساله برای اولین بار به طور رسمی به کودک خود شیر داد. یک رژیم آزمایشی درمانی سه و نیم ماهه که شامل هورمون‌ها، داروی تهوع و محرک پستان، زنی را قادر ساخت تا ۲۲۷ گرم شیر در روز تولید کند.

Joshua Safer از مرکز پزشکی بوستون که درگیر این درمان نبوده است گفت:

«این یک معامله بسیار بزرگ است. بسیاری از زنان تغییر جنسیت یافته به دنبال آن هستند تا بسیاری از تجارب زنان عادی را به همان اندازه که می توانند تجربه کنند. بنابراین می‌بینم که این اتفاق بسیار محبوب خواهد شد.»

این فرد قبل از شروع درمان برای شیر‌دهی چندین سال طی درمان‌های هورمونی زنانه بوده است. این درمال شامل اسپیرونولاکتون است که احتمالا برای جلوگیری از اثرات تستوسترون، همچنین پروژسترون و نوعی استروژن می‌باشد.

طبق یک مقیاس پزشکی که بر اساس ظاهر، اندازه‌گیری سینه‌ها را ارزیابی می کند؛ این رژیم منجر به رشد کامل سینه‌های وی شده است. قابل ذکر است که او هیچ عمل جراحی پستان نداشت.

هنگامی که همسر او پنج و نیم ماه باردار بود، وی به دنبال درمان پزشکی از Tamar Reisman و Zil Goldstein در مرکز پزشکی و جراحی تغییر جنسیت Mount Sinai در شهر نیویورک بود. او بیان کرد که همسرش هیچ علاقه‌ای به تغذیه کودکش با شیر مادر نداشت. بنابراین او می‌خواهد که این نقش را به جای آن به عهده بگیرد.

شش هفته به اندازه کافی

هورمونی به نام پرولاکتین معمولا محرک تولید شیر از پستان زنانی است که وضع حمل کرده‌اند. اما این مواد شیمیایی به عنوان یک داروی آزمایشگاهی در دسترس نیستند. در عوض، این فرد تصمیم به استفاده از داروهای تهوعی به نام domperidone کرد تا منجر به راه افتادن شیر پستانش شود.

شواهد بی نظیر وجود دارد که این دارو می‌تواند تولید شیر را افزایش دهد. اگر چه سازمان غذا و داروی آمریکا قبلا هشدار داده است که نباید برای این منظور استفاده شود.

او این دارو را همراه با افزایش دوز هورمون‌های استروژن، پروژسترون و اسپیرونولاکتون مصرف کرد. در همان زمان، او شروع به استفاده از یک پمپ پستان برای تحریک سینه‌هایش کرد.

ظرف یک ماه، این زن توانست قطرات شیر ​​را تولید کند.بعد از ۳ ماه درمان، این مقدار به ۲۲۷ گرم شیر در روز افزایش یافت. هنگامی که نوزادش متولد شد، او توانست به تنهایی نوزاد را به مدت ۶هفته شیر دهد. در طی این ۶ هفته یک متخصص اطفال تایید می‌کرد که نوزاد در حال رشد و نمو سالم و طبیعی است.

اگرچه قابل توجه است که این مقدار کمتر از حد متوسط ۵۰۰ گرمی ست که نوزاد در ۵ روزگی مصرف می‌کند. پس از ۶ هفته، فرد تغذیه شیر خود را طبق دستور با مکمل همراه کرد.

اثرات ناشناخته

طبق گفته Reisman و Goldstein این اولین مورد تغذیه با شیر مادر تغییر جنسیت یافته است که در ادبیات پزشکی گزارش شده. Safer نیز با این موضوع موافق است و بیان می‌کند:

«این مطلب در سایت‌های اینترنتی وجود دارد، اما بیان‌های اینترنتی زیادی در درجه‌های مختلف درست ‌یا غلط وجود دارد. این یک دست‌آورد بسیار بزرگ است که باید در یک سند معتبر ثبت کنید.»

اما saferشگفت زده شده بود که این موضوع امکان پذیر است. او افزود:

« در ارتباط با یک زن تغییر جنسیت یافته، ما شاهد پیشرفت خوبی هستیم. هیچ دلیلی وجود ندارد که سلول‌های موجود در این پیتان این افراد  شیر را به همان شیوه ای که زنان عادی می‌توانند تولید نکند. گرچه واضح نیست که تا چه اندازه داروها و هورمون‌ها کمک کرده‌اند. همانطور که همه ما می‌دانیم، تحریک سینه به تنهایی ممکن است کافی باشد.»

بنابر گفته Safer اگر درمان اثبات شده امن و موثر باشد، این شیوه می‌تواند برای نوزادان دیگر زنان تغییر جنسیت یافته یا نوزادان پذیرفته شده و یا کسی که با تغذیه شیر مادری مشکل دارد نیز مفید واقع شود.

Madeline Deutsch در دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو می‌گوید:

«در هر حال، هنوز شیر این افراد کامل بررسی نشده است. بنابراین ما نمی‌دانیم که آیا این شیر ترکیبات مشابهی با شیر مادرنی که باردار شده‌اند دارد یا نه. این بدان معنی است که این عمل هنوز نمی‌تواند توصیه شود. می توانیم منافع بالقوه شیردهی را ببیم اما تاثیر طولانی مدت این شیر بر روی کودک (از جمله تاثیر بر مقیاس‌های ظریفی مانند IQ )شناخته شده نیست.»

با این وجود، Safer فکر میکند تقاضا برای درمان‌هایی مانند این وجود دارد. او می‌گوید:

«این بسیار خاص است. این برای بسیاری از زنان تغییر یافته که می‌خواهند شیر‌دهی را تجربه کنند بسیار مهم خواهد بود. اما آن‌ها احساس نمی‌کنند که این فرصت را دارند که این کار را انجام دهند.»

نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید