چگونه نوجوانی شاد باشیم: مشکلات نوجوانان در مدرسه

مشکلات نوجوانان در مدرسه: چرا جبر؟

هیچ از خودتان پرسیده‌اید كه چرا باید جبر بخوانم؟

من می‌خواهم وكیل شوم! جولیوس سزار دیگر كیست؟ من می‌خواهم حسابدار شوم.

پس از ترك مدرسه ممكن است هرگز نیاز نداشته باشید كه دوباره معادلات درجه دو (یا جولیوس) را بدانید (بشناسید). اما مدرسه برای یادگرفتن چیزی بیشتر از این حقایق است. درباره: یافتن چیزی كه مورد علاقه تان است. با مطالعه دامنه وسیعی از چیزهای مختلف، مثلا بخش هایی از زمین شناسی، فزیك، حساب، ریاضیات، زبان و غیره. شما در می‌یابید كه از چه چیزی خوشتان می‌آید و از چه چیزی خوشتان نمی‌آید. این بعدها در زندگی تان مفید است. (به نظر معنی‌دار نیست؟)

یادگیری چگونگی انجام كارها. شاید از ریاضی متنفر باشید اما از همان منطقی كه برای پاسخ به سوالات و حل مسائل هندسه استفاده می‌كنید، برای حل سایر مسائل زندگی تان نیز استفاده می‌كنید. در این‌جا راجع به تیز كردن و آماده كردن مغز صحبت می‌كنیم. (درست مثل دونده دو سرعت كه وزنه حمل می‌كند تا بدنش را آماده كند، شما وزنه های فكری حمل می‌كنید تا ذهن تان را آماده كنید).

اعتماد به نفس پیدا كردن. ممكن است در مدرسه زبان فرانسه بیاموزید و هیچگاه به آن نیاز نداشته باشید. اما به خودتان ثابت می‌شود كه می‌توانید زبان بیاموزید. پس یك روز كه شغلی در ریو دو ژانیرو به شما پیشنهاد می‌شود و به خودتان می‌گویید – “می توانم از عهده اش برآیم. من تقریبا زبان فرانسه را یادگرفته ام! پس می‌توانم كمی پرتغالی هم یادبگیرم”.

کاش مدرسه آسان‌تر بود!

ممكن است فكر كنید، “اگر تكالیف مدرسه سخت نبودند، خوشحال بودم!” نه نبودید!

تصور كنید من معلم ریاضی شما بودم. تصور كنید به شما گفته بودم، امروز می‌خواهیم ریاضی بدون استرس بخوانیم. خوشتان خواهد آمد. این هم مساله امروز. سه ساعت فرصت دارید تا حلش كنید. و بعد آن را روی تخته می‌نوشتم.

ممكن بود بگویید، این یك توهین است! از شر این معلم احمق خلاص شویم و مرا به چالش بكشید!

چالش چیزی است كه زندگی را هیجان انگیز می‌كند. به هر طرف كه نگاه كنیم كسانی را می‌بینیم كه خودشان را امتحان می‌كنند. به همین دلیل است كه ما نینتندو – و تمامی بازیهای كامپویتری – را بازی می‌كنیم.

به همین دلیل مردم دوست دارند كلف بازی كنند. گلف بازی سختی است! طوری طراحی شده كه دیوانه تان كند.

به خاطر آورید كه وقتی یادگرفتید چگونه بند كفشتان را ببندید چقدر خوشحال شدید. بخاطر آورید كه وقتی یادگرفتید چگونه دوچرخه سواری كنید چقدر خوشحال شدید؟ شما تغییر نكرده اید! وقتی مسائل را حل می‌كنید خوشحال تر هستید. این زمانی است كه می‌فهمید از چه ساخته شده اید.

بیایید تظاهر نكنیم كه مایلیم زندگی مان ساده باشد. وقتی كارها بیش از حد آسان هستند، ما كسل می‌شویم و ادامه نمی‌دهیم – و بدنبال چالش دیگری می‌گردیم.

چرا باید نهایت سعیم را بكنم؟

آیا تا به حال به بازنده یك مسابقه بكس نگاه كرده اید – كسی كه تسلیم می‌شود و مبارزه را ترك می‌كند. كل جمعیت هو می‌كشند. آن‌ها بطری نوشابه پرت می‌كنند و هات داگ به داخل رینگ می‌اندازند.

آن‌ها این چیزها را پرت می‌كنند چون او باخته است. چون او تسلیم شده است. همه ما قلبا باور داریم كه باید نهایت سعی مان را بكنیم.

اریك موسامبانی در المپیك ۲۰۰۰ برای كشور گینه استوایی شنا كرد. اما برنده نشد. اریك در عمرش حتی یك استخر ۵۰ متری هم ندیده بود. او در وطنش در استخر یك هتل كوچك كه هیچ مهمانی نداشت تمرین می‌كرد.

دو رقیب دیگر در این مسابقه صد متر – از نیجریه و تاجیكستان – هر دو به خاطر استارت غلط از مسابقه محروم شدند پس او با ساعت مسابقه داد.

این هم اولین باری بود كه اریك در یك مسابقه ۱۰۰متر شنا می‌كرد – چیزی كه جمعیت خیلی زود به آن شك كردند. او در حالی شنا می‌كرد كه سرش بیرون از آب بود و تقریبا پا نمیزد.

در بخش اول واقعا تلاش می‌كرد، در بخش دوم تقریبا داشت غرق می‌شد! اما اریك با تمام قدرت مبارزه می‌كرد.

در عوض، ۱۷۵۰۰ تماشاچی شروع به هیاهو كردند و با هر ضربه صدای آن‌ها بلندتر و بلندتر می‌شد. وقتی درنهایت موفق نشد، دست زدن و پاكوبیدن‌ها سقف استادیوم را از جا كند.

زمان او (۱ دقیقه و ۵۲ ثانیه) حدود ۱ دقیقه از تمامی شركت كنندگان عقب تر بود. اما مهم نبود! اریك موسمابانی تمام سعی خود را كرده بود.

وقتی صادقانه تلاش كنید مردم از شما حمایت می‌كنند.

وقتی تمام سعی‌تان را می‌كنید، شادتر هستید!

بخاطر آورید كه روزهایی كه تمام تكالیف تان را – با نهایت دقت – انجام داده بودید مدرسه رفتن چه حسی داشت. آیا ذوق بیشتری برای رفتن به مدرسه نداشتید؟ چرا؟ چون همیشه وقتی حداكثر تلاش تان را می‌كنید شادتر هستید (چه انشا باشد چه بازی بسكتبال).

معلمین تان به شما خواهند گفت، سخت تلاش كنید! و والدین تان احتمالا به شما می‌گویند، سخت تلاش كنید! یك روز رئیس تان به شما می‌گوید، سخت تلاش كنید! اما شما سخت تلاش نمی‌كنید تا والدین ومعلمین تان را شاد كنید و سخت تلاش نمی‌كنید تا رئیس تان را از سر خودتان باز كنید.

بلكه شما این كار را به خاطر خودتان می‌كنید.

اگر نمره های خوب بگیرید، نمره‌ها یك پاداش هستند. اگر دیگران توجه كنند، فوق‌العاده است! اما دلیل اصلی این است كه شما چه حسی راجع به خودتان دارید.

گاهی اوقات تمام داشته‌هایتان را بكار می‌گیرید و هم‌چنان شكست می‌خورید!

این شكست خوردن نیست كه به شما آسیب می‌زند. بلكه این حس است كه تمام سعی تان را نكرده اید.

حتی زمانیكه تمام تلاش تان را می‌كنید، هیچ تضمینی وجود ندارد كه موفق خواهید شد. ممكن است تمام سعی تان را بكنید و همچنان مورد نكوهش قرار گیرید. ممكن است تمام سعی تان را بكنید و همچنان مردم شما را مسخره كنند. اما وقتی تمام سعی تان را می‌كنید، پاداش تان همان حسی است كه می‌گوید، من تمام سعیم را كردم.

و اگر آن‌چه در توان‌تان بوده انجام داده‌اید …

زمانی فرا می‌رسد كه به خودتان می‌گویید، دیگر بس است. اگر امتحان یا مصاحبه ای مهم پیش رو دارید، و به اندازه توان تان آماده اید دیگر كاری نمی‌كنید. وارد اتاق امتحان یا مصاحبه می‌شوید و به خودتان می‌گویید، من هركاری می‌توانستم كرده‌ام – هر اتفاقی كه بیفتد را خواهم پذیرفت.

از كارتان لذت ببرید

سال گذشته، برنامه در تلویزیون راجع به یكی از دوستانم به نام پی. سی. تیلور دیدم.

شغل پی. سی. زباله روبی بود. او و تیمش تونل های مترو – نه سكوها یا قطار – شهر نیویورك را نظافت می‌كردند. او زندگی اش را در توننلهای كثیف، بدبو، موش زده، و پر از آشغال كه قطارها از آن عبور می‌كنند می‌گذراند.

در این فیلم مستند، آن‌ها دوربینها را به زیرزمین می‌برند. شبیه یك غار طویل و ناسالم است. پی. سی. ۲۵ سال است كه این كار را می‌كند – كشتن موشها و تخلیه زباله.

مصاحبه گر از پی. سی. پرسید، آیا شغل تان را دوست دارید؟

او گفت، دوست دارم؟ ، من عاشق این كارم! آدمهای بی خانمان در این تونل‌ها زندگی می‌كنند. و من این كار را می‌كنم تا آن‌ها خانه بهتری داشته باشند. و درحالیكه به بی خانمآن‌ها كمك می‌كنم، دو دخترم را به دانشگاه می‌فرستم!

پی. سی. به كارش افتخار می‌كند. او همچنین ثابت می‌كند كه می‌توان  در یك محیط كاری محنت آور به رضایت شغلی رسید.

شك دارم كه این زباله و موشها باشند كه كارش را هیجان انگیز می‌كنند – بلكه این باور اوست به اینكه او كمك می‌كند تا دنیا به مكانی بهتر تبدیل شود.بعبارت دیگر، اگر به چرایی كاری كه می‌كنید فكر می‌كنید ساده تر است كه شغل كثیفی انتخاب كنید.

من اغلب به پی. سی. فكر می‌كنم! هرگاه كاری دارم كه مایل نیستم انجامش بدهم، خودم را تصور می‌كنم كه در حال تعقیب موش‌ها و حمل زباله ام.