برای اولین بار، دانشمندان توانستند بر روی سطح زمین نیز کلسیم سیلیکات پروسکایت (CaSiO3) بیابند. این ماده شاید چهارمین ماده معدنی فراوان زمین باشد ولی از آن جایی که کمتر از عمق ۶۵۰ کیلومتری ناپایدار است، تاکنون انسان‌ها نتوانسته بودند آن را در طبیعت ببینند.
بنابراین این بار چگونه حین صعود از بین نرفته؟ در واقع این بار در داخل یک قطعه کوچک الماس قرار گرفته. این سنگ قیمتی نیز در عمقی کمتر از یک کیلومتری سطح زمین در معدن الماس کولینان در آفریقای جنوبی یافت شده است.
گراهام پیرسون، ژئوشیمی‌دان از دپارتمان زمین و علوم اتمسفریک دانشگاه آلبرتا، گفت:
هیچ‌کس تا حالا نتوانسته این ماده معدنی را بر روی سطح زمین پایدار نگه دارد. تنها راه ممکن برای حفظ آن بر روی سطح زمین این است که در داخل حمل کننده‌ای سخت مانند الماس گیر بیافتد.
دانشمندان تخمین می‌زنند سیلیکات پروسکایت ۹۳ درصد گوشته داخلی زمین را تشکیل بدهد اما در مورد کلسیم سیلیکات پروسکایت فقط تاکنون فرضیه‌های وجود داشته است. هم اکنون که این ماده معدنی را دست داریم دانشمندان خواهند توانست جزئیات بیشتری از را بر روی آن مطالعه کنند.
مقاله مرتبط: احتمال بارش دانه‌های الماس!
این الماس که این ماده در داخلش، تنها ۰.۰۳۱ میلیمتری داخلش، یک نمونه بسیار نادر است. بیشتر الماس‌ها در عمق کمتری از سطح زمین، ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتری، تشکیل می‌شوند اما به گفته محققان این الماس خاص باید در عمقی در حدود ۷۰۰ کیلومتری زمین تشکیل شده باشد. در این عمق فشار چیزی در حدود ۲۴۰۰۰۰ برابر فشار جوی در سطح دریا است. این فشار شدید و خردکننده الماس را شکل می‌دهد و CaSiO3 در درون محیط پایدار داخلی آن گیر می‌افتد. این محیط از تخریب شبکه کریستالی این ماده معدنی طی حرکت الماس به سمت سطح زمین جلوگیری می‌کند.
در حال حاضر این کشف اطلاعات شگفت‌انگیزی در مورد چگونگی تشکیل گوشته زمین را آشکار کرده است. پیرسون گفت:
الماس‌ها واقعا راهی منحصر به فرد برای فهمیدن در مورد داخل زمین هستند. این ترکیب خاص از پروسکایتی که در داخل این الماس به خصوص قرار گرفته است به صورت واضحی نشان از بازیافت پوسته اقیانوسی در گوشته پایینی زمین دارد. این موارد دلیلی اساسی از چگونگی سرنوشت صفحات اقیانوسی بعد از نزول آن‌ها به اعماق زمین فراهم می‌آورد.
این گروه پژوهشی این الماس را جلا دادند و سپس آنالیزهای اسپکتروسکوپی را به انجام رساندند تا وجود CaSiO3 در داخل آن به تایید برسد. در فاز بعدی محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا بر روی فهمیدن سن و منشا آن بیشتر کار خواهند کرد.
