الیوت فریمن زمانی که یک دانش‌آموز بود متوجه شد می‌تواند کدهای مورس را بشنود (درست خوانده‌اید؛ می‌تواند بشنود!). عصرهنگام زمانی که از پنجره‌ی اتاقش در تاریکی به نور خانه‌ای خیره شده بود، متوجه چشمک زدن چراغی شد.
هر باری که نور فلاش چراغ را می‌دیدم، صدای وزوزی نیز می‌شنیدم. احساس کردم چیز عجیبی وجود دارد.
فریمن تنها کسی نیست که چنین حواس عجیبی دارد. او جزو گروه افرادی است که تجربیات عجیبی به نام برانگیختگی شنوایی توسط بینایی را تجربه می‌کنند. این فرم از حس‌آمیزی که در یک پنجم از انسان‌ها مشاهده می‌شود، باعث خواهد شد آن‌ها به هنگام تماشای تصاویر صامت متحرک، صداهایی را نیز بشنوند. فریمن به همراه همکار خود کریستوفر فسنیج –روان‌شناس و مشغول به کار در دانشگاه لندن- آزمایش آنلاینی را برای بررسی این پاسخ ترتیب دادند. آن‌ها دریافتند که ۲۲ درصد از ۴۰۰۰ شرکت‌کننده‌ی در آزمایش، می‌توانند در نیمی از ویدئوها به صورت کاملا واضح صداهایی را نیز بشنوند.
بررسی‌های بیشتر مشخص کرد که ۱۰۰۰ نفر از آن‌ها به صورت عکس نیز چنین ادراکی را تجربه می‌کنند: دیدن فلاش نور زمانی که در تاریکی صدایی می‌شنوند. هم‌چنین تجربیات بیش‌تری از تکرار مداوم یک آهنگ در ذهن دارند.
نتایج این پرسش را مطرح می‌کند که این نوع از ادراک حواس در حس‌آمیزی، از ارتباطاتی غیرمعمول درمغز ناشی می‌شود یا فعالیت بالای مغزی عامل این نوع از ادراک است؟
فریمن معتقد است در این افراد ارتباطات بیش‌تری میان حس شنوایی و بینایی وجود دارد که در انسان‌های معمولی به صورت فعال سرکوب شده است. او هم‌اکنون در تلاش است با از میان بردن سرکوب در افراد عادی، این نوع از ادراک را در آن‌ها فعال کند.
