مطابق یافته‌های مطالعه جدیدی که در تاریخ ۱۴ می در نسخه آنلاین نشریه JAMA Neurology منتشر شده است، افرادی که از سرطانهای دوران کودکی جان سالم به در برده اند، از ناهنجاری‌های بالینی قابل انتساب به نوروپاتی محیطی رنج می‌برند.
مقاله مرتبط: عوارض سرطان: نوروپاتی محیطی
تجاسی کاندولا از دانشگاه New South Wales سیدنی و همکارانش، افرادی را که از سرطانهای دوران کودکی extracranial پیش از ۱۷ سالگی نجات یافته و تحت شیمی درمانی قرار گرفته بودند، به منظور مقایسه آنها با افراد گروه کنترل که از نظر سنی یکسان بودند، فراخوانی کردند. ۱۶۹ بیمار با معیارهای این مطالعه همخوانی داشتند؛ ۱۲۱ تن از این افراد بطور میانگین ۸.۵ سال پس از تکمیل درمان، مورد ارزیابی‌های neurotoxicity قرار گرفته بودند که این اطلاعات در بررسی‌ها گنجانده شد.
محققان دریافتند vinca alkaloids و ترکیبات پلاتینیوم، عوامل اصلی نوروتوکسیک بوده اند. ناهنجاری‌های بالینی که می‌توان آنها را به نوروپاتی محیطی انتساب داد، شایع بوده و در نزدیک به نصف (۵۰.۵ درصد) افرادی که تحت شیمی درمانی نوروتوکسیک قرار گرفته بودند (میانگین کل امتیاز افزایش نوروپاتی ۲.۱ بود)، مشاهده شد؛ این ناهنجاری‌ها غالبا با نوروپاتی حسی آکسونی اندام تحتانی که شایع است، در ارتباط بودند (میانگین کاهش دامنه، ۵.۸ میکرو ولت بود). نقایص عملکردی در مهارتهای دستی، حس نواحی دور (بدن) و تعادل نیز مشاهده گردید. همچنین (بر پایه نتایج این مطالعه) می‌توان ارتباطی میان پیامدهایی که توسط بیماران گزارش می‌شد (این پیامدها نشان دهنده کاهش کیفیت کلی زندگی و عملکرد فیزیکی بود) با نمره کل نوروپاتی برقرار کرد. Neurotoxicity طولانی مدت که توسط cisplatin ایجاد شده بود، شیوع بیشتری در مقایسه با neurotoxicity ایجاد شده توسط vinca alkaloids داشت.
مولفان این پژوهش اذعان دارند: “ناهنجاری‌های بالینی که منتسب به نوروپاتی محیطی بوده و نقایص طولانی مدت و مداوم همزمان در پیامدهای گزارش شده توسط بیمار، در افرادی که از سرطانهای دوران کودکی جان سالم به در برده‌اند، شایع است”.
