همان طور که در مقالات قبلی ذکر شد، گیاهان دارویی مختلفی از جمله شاه بلوط هندی، کوله خاس و قدح مریم می‌توانند به درمان نارسایی مزمن وریدی و واریس وریدی کمک کنند. در این مقاله به آخرین گیاه دارویی مورد استفاده در درمان نارسایی مزمن وریدی می‌پردازیم و به سوالاتی از جمله قره گیله چیست و ترکیبات موثر آن کدام است، پاسخ می‌دهیم.
قره گیله چیست ؟
گیاه قره گیله با نام علمی Vaccinium myrtillus، درختچه‌ای کوتاه و برگ ریز است که دارای برگ‌هایی لبه تیز و شاخه‌هایی به طول ۵۰-۱۵ سانتی‌متر است.
این گیاه بومی جنگل‌های دارای خاک‌های سیلیسی در کوه‌های نیمکره‌ی شمالی است.
قسمت مورد استفاده‌ی دارویی این گیاه، میوه‌ی آن است.
میوه‌ی قره گیله به رنگ بنفش تیره و دارای دانه‌های هلالی شکل است.
ترکیبات اصلی این گیاه عبارت اند از:
- آنتوسیانین‌ها
- تانن‌ها
- فلاونوئیدها
مکانیزم قره گیله چیست ؟
آنتوسیانین‌ها باعث بهبود اختلالات عملکردی رگ‌های خونی کوچک، به ویژه مویرگ‌ها و هم‌چنین تحریک بازسازی مویرگ‌ها می‌شوند.
خواص محافظت کنندگی آنتوسیانین‌ها نسبت به فلاونوئیدها بیشتر است.
هم‌چنین آنتوسیانین‌ها دارای فعالیت ضد پلاکتی هستند؛ به این ترتیب که باعث مهار تجمع پلاکتی ناشی از ADP یا کلاژن و تحریک فعالیت پروستاسایکلین (ماده ضد پلاکت) در دیواره عروق می‌شوند.
کاربردهای بالینی قره گیله چیست ؟
گزارش‌های اندکی در مورد کاربرد بالینی میوه‌های قره گیله در درمان اختلالات عروق محیطی و وریدی وجود دارد.
مطالعات بالینی کنترل نشده نشان داده‌اند که قره گیله در درمان نارسایی مزمن وریدی موثر است.
هم‌چنین به نظر می‌رسد کارآزمایی‌های مقدماتی دو سویه کور و کنترل شده با پلاسبو، کاربرد بالینی میوه‌های قره گیله را به تایید رسانده‌اند.
عوارض جانبی قره گیله چیست ؟
گیاه قره گیله عوارض جانبی چشمگیری ندارد. یک مطالعه‌ی نظارتی بر روی ۲۰۰۰ بیمار مبتلا به اختلالات وریدی و شبکیه نشان داده است که در %۴ بیماران، عوارض جانبی خفیف بروز یافته است.
مصرف خوراکی میوه‌ی تازه‌ی قره گیله، ممکن است باعث تحریک مخاط گوارشی در افراد حساس شود.
هم‌چنین به دلیل وجود مقادیر بالای تانن در گیاه، عوارض گوارشی ممکن است بروز یابد.
دوز و نحوه مصرف قره گیله چیست ؟
فرآورده‌های قره گیله، حاوی میوه تازه یا خشک شده است که ممکن است به صورت عصاره مایع یا قرص برای مصرف داخلی مورد استفاده قرار گیرد.
دوز این قرص‌ها، روزانه ۱۲۰-۵۰ میلی‌گرم آنتوسیانین است که معادل ۵۰-۲۰ گرم میوه تازه است.
هم‌چنین عصاره قره گیله برای مصرف موضعی در دسترس است.
