تومور نورواندوکرین، تومورهایی هستند که در سلول های ویژه ای به نام سلول های عصبی و غدد درون ریز شروع به رشد می کنند. سلول های نورواندوکرین صفاتی مشابه سلول های عصبی و سلول های تولید کننده هورمون دارند.
تومور نورو اندوکرین نادر است و می تواند در هر نقطه از بدن به وجود آید. بیشتر تومورهای نورو اندوکرین در ریه ها، آپاندیس، روده کوچک، راست روده و پانکراس رشد می کند.
انواع مختلفی از تومور اندوکرین وجود دارد. برخی به آرامی رشد می کنند و برخی از آن ها رشد سریعی دارند. برخی از تومورهای نورو اندوکرین هورمون های اضافی تولید می کنند (تومورهای عصبی و غدد درون ریز عملکردی) بعضی دیگر، هورمون ترشح نمی کنند یا به اندازه کافی هورمون آزاد نمی کنند که منجر به بروز علایم گردد.
تشخیص و درمان تومورهای عصبی و غدد درون ریز بستگی به نوع تومور، محل قرارگیری آن، تولید هورمون های اضافی، میزان پراکندگی و گسترش سایر نقاط بدن دارد.
علائم تومور نورواندوکرین
علائمی که ممکن است تجربه کنید به محل تومور و تولید هورمون های اضافی بستگی دارد.
به طور کلی، علائم و نشانه های ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درد ناشی از تومور در حال رشد
یک توده در حال رشد که می توانید در زیر پوست احساس کنید.
احساس خستگی غیرمعمول
کاهش وزن بدون تلاش
تومورهای عصبی و غدد درون ریز که هورمون های اضافی تولید می کنند ممکن است علایم زیر را ایجاد کنند:
گرگرفتگی پوست
اسهال
تکرر ادرار
افزایش تشنگی
سرگیجه
لرزش
خارش های پوستی
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر علائم و نشانه های مداومی دارید که شما را نگران می کند از پزشک خود وقت بگیرید.
علل تومور نورواندوکرین
علت دقیق تومور مشخص نیست. این سرطان ها در سلول های عصبی و غدد درون ریز شروع می شوند که صفاتی مشابه سلول های عصبی و سلول های تولید کننده هورمون دارند. سلول های عصبی عصبی در سراسر بدن شما یافت می شوند.
تومور نورواندوکرین هنگامی شروع می شوند که سلول های عصبی و غدد درون ریز تغییراتی (جهش) در DNA آن ها ایجاد شود. DNA داخل سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری باید انجام دهد. این تغییرات به سلول های عصبی – غدد درون ریز می گوید که به سرعت تکثیر یافته و تومور تشکیل می دهند.
برخی از تومور نورواندوکرین بسیار آهسته رشد می کنند. برخی دیگر سرطان های تهاجمی هستند که به بافت طبیعی بدن حمله کرده و از بین می روند یا به سایر قسمت های بدن گسترش می یابند (متاستاز رخ می دهد).
عوامل خطر
خطر تومور نورواندوکرین در افرادی که سندرم ژنتیکی دارند که خطر سرطان را افزایش می دهد، بیشتر است. مثال ها عبارتند از:
نئوپلازی غدد درون ریز چندگانه، نوع ۱ (MEN 1)
نئوپلازی غدد درون ریز چندگانه، نوع ۲ (MEN 2)
بیماری Von Hippel-Lindau
اسکلروز سل
نوروفیبروماتوز
تشخیص
آزمایشات و روش هایی که ممکن است برای تشخیص تومور انجام دهید، به محل قرارگیری تومور در بدن شما بستگی دارد. به طور کلی، آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
معاینه بدنی ممکن است پزشک برای درک بهتر علائم و نشانه های شما بدن شما را معاینه کند. وی ممکن است احساس کند، گره های لنفاوی متورم کرده یا به دنبال نشانه هایی باشد که تومور باعث تولید هورمون های اضافی می شود.
آزمایشاتی برای جستجوی هورمون های اضافی پزشک شما ممکن است آزمایش خون یا ادرار را برای وجود علائم هورمون های اضافی که بعضی اوقات توسط تومورهای عصبی و غدد درون ریز تولید می شود، توصیه کند.
آزمایشات تصویربرداری شما ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند سونوگرافی، سی تی اسکن و ام آر آی را برای ایجاد تصاویر از تومور خود انجام دهید. برای این نوع تومورها، گاهی اوقات تصاویر با استفاده از توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) با یک ردیاب رادیواکتیو ایجاد می شود که به داخل ورید تزریق می شود.
روش های حذف نمونه سلول برای آزمایش (نمونه برداری) برای جمع آوری سلول ها، بسته به شرایط شما، پزشک ممکن است یک لوله باریک و بلند با نور و دوربین در انتهای آن وارد ریه ها (برونکوسکوپی)، مری (آندوسکوپی) یا راست روده (کولونوسکوپی) شما کند. گاهی اوقات ، جمع آوری نمونه بافتی نیاز به جراحی دارد.
اگر خطر گسترش تومور نورو اندوکرین شما به سایر نقاط بدن وجود داشته باشد، ممکن است آزمایشات دیگری برای تعیین میزان پیشروی سرطان انجام دهید.
حمایت و پشتیبانی
تشخیص تومور مغز و اعصاب می تواند استرس زا و طاقت فرسا باشد. با گذشت زمان، راه هایی برای کنار آمدن با پریشانی و کمبود اطمینان پیدا خواهید کرد. تا آن زمان، مطالعه ی موارد زیر می تواند به شما کمک کند:
درباره تشخیص به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک خود در مورد تومور نورو اندوکرین خود، از جمله گزینه های درمانی سوال کنید. با کسب اطلاعات بیشتر در مورد نوع تومور عصبی و غدد درون ریز، ممکن است در تصمیم گیری در مورد درمان اطمینان بیشتری کسب کنید.
برای پشتیبانی به خانواده و دوستان خود مراجعه کنید. برای حمایت از خانواده و دوستان خود در ارتباط باشید. صحبت در مورد تشخیص خود دشوار است و هنگام به اشتراک گذاشتن خبر احتمالاً با واکنش های مختلفی روبرو خواهید شد. اما صحبت در مورد تشخیص و انتقال اطلاعات در مورد سرطان می تواند به شما کمک کند تا کنار بیایید و همچنین پیشنهادات کمک عملی که اغلب نتیجه می گیرند نیز می توانند به شما کمک کنند.
با دیگران درباره تومور نورواندوکرین صحبت کنید. عضویت در یک گروه پشتیبانی را چه در انجمن خود و چه در اینترنت در نظر بگیرید. گروه حمایتی از افراد می تواند منبع اطلاعات مفید، نکات عملی و تشویق به همراه داشته باشد.
آمادگی برای قرار ملاقات
اگر علائم یا نشانه هایی دارید که شما را نگران می کند، با قرار ملاقات با پزشک خانواده خود شروع کنید. بسته به شرایط خاص، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص ارجاع دهد.
از آنجا که قرارها می توانند مختصر باشند و از آنجا که غالباً اطلاعات زیادی برای پرسش وجود دارد، بهتر است آماده باشید. در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما آماده می شود و می دانید چه انتظاری از پزشک دارید.
آنچه شما می توانید انجام دهید
از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً سوال کنید که آیا کاری لازم است که از قبل انجام دهید، مانند رعایت رژیم غذایی.
علائمی را که تجربه می کنید بنویسید، از جمله علائمی که به نظر می رسد ارتباطی با دلیل قرار ملاقات ندارند.
اطلاعات شخصی اصلی ، از جمله استرسهای عمده یا تغییرات اخیر زندگی را بنویسید.
لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
در نظر گرفتن یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را در نظر بگیرید. بعضی اوقات ممکن است گرفتن تمام اطلاعات ارائه شده در هنگام قرار ملاقات دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را فراموش کرده یا فراموش کرده باشید.
سوالاتت رو برای پرسیدن از دکتر بنویس!
وقت شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات به شما کمک می کند تا از نهایت استفاده کنید. سوالات را از مهم ترین تا کم اهمیت ترین لیست کنید. در مورد تومور نورواندوکرین، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:
چه نوع توموراندوکرین دارم؟
می توانید توضیح دهید که نتایج آزمایش من به چه معناست؟
آیا آزمایش یا روش دیگری را توصیه می کنید؟
گزینه های درمان من چه هستند؟
با هر درمان چه عوارض جانبی محتمل است؟
درمان چه تاثیری بر زندگی روزمره من دارد؟
به نظر شما کدام گزینه های درمانی برای من بهتر است؟
چه مدت طول می کشد تا سریع درباره ی درمان خودم تصمیم بگیرم؟
آیا باید گزینه دوم را نیز در نظر بگیرم؟ این هزینه چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
