با وجود اینکه فیل‌های صحرایی و فیل ساوانایی در ظاهر و رفتار متفاوتند، اما شواهد نشان می‌دهد که محتوای DNA آن‌ها کاملا مشابه است. با این حال، فیل‌های صحرایی نامیبیائی باید زنده بمانند تا بتوانند دانش منحصر به فردشان را به نسل های بعدی منتقل کنند.
آلفرد روکا، پرفسور علوم جانوری و یکی از اعضای هیئت بیولوژی دانشگاه ایلینویز در این رابطه اذعان کرد:
توانایی یادگیری و تغییر رفتار گونه‌هایی مثل فیل‌ها به این معنیست که برای تطبیق با محیط تغییرات ژنتیکی ضروری نیست. تغییرات رفتاری به گونه‌ها اجازه می‌دهد تا بتوانند وسعت زیستگاهشان را افزایش دهند.
فیل های نامیبیانی فهمیده‌اند چگونه با پوشاندن خودشان با شن خیس شده با ادرارشان، از گرمای بیش از اندازه در امان بمانند. آن‌ها حتی میتوانند محل منابع آبی و غذایی محل زندگیشان، که در مقایسه با دیگر فیل ها بسیار بزرگتر است را به خاطر بسپارند. آن‌ها با راه سازی و کندن گودال‌های آب نقش بزرگی را در اکوسیستم بازی میکنند.
محققان با استفاده از mtDNA توانسته اند طرح‌های مهاجرت این فیل‌ها را تخمین بزنند: به عنوان مثال، فیل های رودخانه اگاب mtDNA مشابه با فیل‌های رودخانه هوآب که گفته میشود مسیر مهاجرت از آنجا شروع شده، داشته‌اند.
محقق علوم جانوری ایلینویز،یاسوکو ایشیدا نیز در این رابطه گفت:
شواهد تاریخی و نتیجه گیری ما این باور را به وجود می آورد که گنجایش یادگیری بالا و مهاجرت‌های طولانی باعث شده که فیل‌های نامیبیایی بتوانند با وجود شکارچی‌ها و تغییرات اقلیمی زنده بمانند.
با این وجود، این فیل‌ها باید مورد محافظت قرار بگیرند. دانش آن ها درمورد چگونگی بقا در شرایط بیابانی برای نسل آینده فیل‌ها در این زیستگاه لازم است و ممکن است فشار شکارچیان و تغییرات اقلیمی در سال آتی افزایش پیدا کند. فیل‌های صحرایی جثه بزرگتری دارند که آن‌ها را به شکار‌های ساده‌تری تبدیل می‌کند. جانورانی که در این محیط زندگی میکنند آسیب پذیرترند و تعداد آن ها به سرعت برنمی‌گردد.
