ممکن است نوع قندی که میخورید – و نه فقط میزان کالری – ریسک ابتلای شما را به بیماری‌های مزمن تعیین کند.
مطالعه‌ای جدید تاثیرات دو نوع شکر روی متابولیسم و عملکرد سیستم عروقی را با یکدیگر مقایسه کرده است.
به یک گروه از موش‌های ماده همراه رژیم غذایی معمولشان، محلول مایع گلوکز (نوعی قند که به طور طبیعی از شکستن کربوهیدرات‌ها در بدن یافت می‌شود) و به گروه دیگر محلول فروکتوز (قندی که در میوه‌ها و آب میوه‌ها وجود دارد) داده شد. موشها به مدت ۸ هفته محلول‌های شیرین دریافت کردند، که تقریبا معادل مصرف بسیار زیاد قند توسط یک انسان در مدت ۶ سال بود. گروه کنترل برای مقایسه با این موشها، همراه مواد غذایی فقط آب آشامیدنی خالص دریافت کرده بودند.
محققان دریافتند که اگرچه هر دو گروهی که با قند تغذیه شده بودند کالری بیشتری نسبت به گروه شاهد مصرف کرده بودند، کل کالری جذب شده در گروهی که گلوکز دریافت کرده بودند بیشتر بود. مشاهده‌ی تعجب آور دیگر این بود که با وجود این تفاوت، تنها گروه فروکتوز در وزن نهایی بدن افزایش قابل توجهی نشان دادند.
علاوه بر افزایش بیشتر وزن، گروه فروکتوز نشانه‌های بیماری‌های قلبی و عروقی و آسیب کبدی بیشتری نشان داد، که شامل تری گلیسیرید بالا، افزایش وزن کبد، کاهش سوزاندن چربی‌ها در کبد (فاکتوری که در ایجاد کبد چرب موثر است) و افزایش فشار خون بود.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که افزایش میزان کالری مصرفی درنتیجه‌ی مصرف شیرین کننده‌ها تنها عامل دخیل در خطرات طولانی مدت سلامتی نیست بلکه نوع قند نیز می‌تواند نقش مهمی در افزایش ریسک فاکتور‌های بیماری‌های قلبی، دیابت و دیگر بیماری‌های مزمن بازی کند.
