ائوزینوفیلیا

ائوزینوفیلیا به سطح بالاتر از نرمال ائوزینوفیل‌ها گفته می‌شود. این سلول‌ها یکی از انواع گلبول‌های سفید هستند. این عارضه در بیشتر موارد، نشاندهنده‌ی عفونت انگلی، واکنش آلرژیک یا سرطان است. این حالت می‌تواند در خون یا بافت محل عفونت یا التهاب رخ دهد.

ائوزینوفیلیای بافتی شاید در نمونه‌های گرفته شده در طی روشی آزمایشی یا در نمونه‌ی برخی از مایعات، مثل موکوس بافت بینی پیدا می‌شود. اگر ائوزینوفیلیای بافتی وجود داشته باشد، سطح ائوزینوفیل‌ها در جریان خون احتمالاً نرمال خواهد بود.

آشنایی کامل با جزئیات آزمایش خون

ائوزینوفیلیای خون شاید با آزمایش آن تشخیص داده شود که معمولاً جزو شمارش کامل خون محسوب می‌شود. شمار بیشتر از ۵۰۰ ائوزینوفیل در هر میکرولیتر از خون به طور عمومی در بزرگسالان ائوزینوفیلی در نظر گرفته می‌شود. تعداد این سلول‌ها اگر بیش از ۱۵۰۰ در هر میکرولیتر شود و برای چندین ماه به طول بیانجامد هایپرائوزینوفیلیا نامیده می‌گردد.

دلایل

ائوزینوفیل‌ها دو نقش مهم را در سیستم ایمنی بر عهده دارند:

از بین بردن مواد خارجی. ائوزینوفیل‌ها مواد خارجی را مصرف می‌کنند. برای مثال، آن‌ها با مواد مربوط با عفونت انگلی که برای نابودی توسط سیستم ایمنی نشانه‌گذاری شده‌اند، مبارزه می‌کنند.

تنظیم التهاب. ائوزینوفیل‌ها به تقویت التهاب کمک می‌کنند که نقش نافعی در ایزوله و کنترل کردن محل بیماری ایفا می‌کند. با این حال برخی اوقات التهاب شاید بیشتر از حد نیاز باشد که می‌تواند به نشانه‌های آزاردهنده یا حتی آسیب بافتی منجر شود؛ برای مثال، ائوزینوفیل‌ها نقشی کلیدی در بروز نشانه‌های آسم و آلرژی‌هایی نظیر تب یونجه بازی می‌کنند. دیگر ناهنجاری‌های سیستم ایمنی نیز می‌تواند به التهاب مزمن کمک نماید.

ائوزینوفیلیا هنگامی اتفاق می‌افتد که تعداد زیادی از این سلول‌ها به محل ویژه‌ای در بدن سرازیر شوند یا مغز استخوان تعداد زیادی از آن‌ها را بسازد. این موضوع می‌تواند به دلیل عوامل متنوعی اتفاق بیفتد که شامل موارد زیر می‌شوند:

• • بیماری‌های انگلی و قارچی

• • آلرژی‌ها که شامل حساسیت‌های غذایی و دارویی نیز می‌شود.

• • عوارض آدرنال

• • ناهنجاری‌های پوستی

• • سموم

• • بیماری‌های خودایمنی

• • ناهنجاری‌های درون‌ریز

• • تومورها

• • عوارض و بیماری‌های خاصی که می‌تواند به ائوزینوفیلیای خون یا بافتی منجر شود عبارتند از:

• • لوسمی میلوئیدی حاد (AML)

• • آسکاریس (یک عفونت کرم لوله‌ای)

• • آسم

• • درماتیت اتوپیک (اگزما)

• • سرطان

• • سندرم چرگ اشتراوس

• • کوله‌سیستیت (التهاب کیسه‌ی صفرا)

• • آلرژی دارویی

• • التهاب ائوزینوفیلیک مری

• • لوسمی ائوزینوفیلیک

• • تب یونجه

• • لنفومای هاجکین

• • سندرم هایپرائوزینوفیلیک: سندرم هایپرائوزینوفیلیک ایدیوپاتیک (HES) به شمار بالای ائوزینوفیل بدون دلیل شناخته‌شده می‌گویند.

• • فیلاریاز لنفاوی (نوعی عفونت انگلی)

• • سرطان تخمدان

• • عفونت‌های انگلی

• • نقص ایمنی اولیه

• • آلودگی باتریشین یا كرم گوشت خوك

• کولیت اولسراتیو

بیماری‌های انگلی و واکنش‌های آلرژیک به داروها در بین علت‌های ائوزینوفیلیا شایع‌ترین هستند. هایپرائوزینوفلیایی که موجب آسیب به اندام شود، سندرم هایپرائوزینوفیلیک نامیده می‌شود. این سندرم به نظر می‌رسد علت شناخته‌شده‌ای نداشته باشد یا به دلیل برخی از انواع سرطان‌ها، مثل سرطان مغز استخوان یا عقده‌ی لنفی ایجاد شده باشد.

زمان مراجعه به پزشک

ائوزینوفیلیا معمولاً زمانی مشخص می‌شود که پزشک آزمایش خونی را برای کمک به تشخیص عارضه‌ای که در بدن وجود دارد، تجویز کند. این نشانه معمولاً یافته‌ای غیرمنتظره نیست ولی امکان دارد که به سادگی و تصادفاً کشف شود.

درباره‌ی معنای نتایج آزمایش با پزشک خود صحبت کنید. شواهد ائوزینوفیلیای خونی یا بافتی و نتایج دیگر تست‌ها شاید دلیل بیماریتان را نشان دهد. پزشک شاید دیگر آزمایش‌هایی را هم برای بررسی عارضه تجویز کند. تعیین این که آیا دیگر عوارض و ناهنجاری‌هایی در بدن وجود دارد یا نه نیز مهم است. اگر تشخیص به طور دقیق صورت پذیرد و درمان‌های مربوطه انجام شوند، احتمالاً می‌توان این عارضه را حل کرد.

اگر مبتلا به سندرم هایپرائوزینوفیلیک هستید، شاید داروهایی مثل کورتیکوستروئیدها برایتان تجویز شود. در این صورت باید وضعیت سلامتی شما بررسی و دنبال گردد؛ چون این عارضه در طول زمان شاید عوارض جدی‌تری را ایجاد نماید.