بخشی از بیماران دیابتی باید هر روز انسولین تزریق کنند. انسولین هورمونی است که با تزریق آن به بدن، سطح قند خون تنظیم می‌شود. محل تزریق انسولین از پوست روی اثرات آن بر بدن تأثیر دارد.
اگر شما به طور منظم انسولین تزریق می‌کنید آگاهی از محل های تزریق انسولین برای اطمینان از جذب مناسب انسولین لازم است. همچنین با تغییر محل تزریق از ایجاد شق و ناصافی در پوست جلوگیری می‌کنید که خود موجب راحتی است.
مناسب‌ترین محل زدن انسولین، بخش‌هایی با یک لایه‌یِ چربیِ زیرِ پوست می باشد. تزریق انسولین با یک سوزن نازک یا وسیله‌ای شبیه قلم صورت می‌گیرد. در این مقاله با طریقه تزریق انسولین دور ناف، بازو، ران و کمر و باسن آشنا خواهید شد. همچنین یاد می‌گیرید که هر کدام از محلهای تزریق انسولین ویژگی‌های خاص خود را دارند. با ما همراه باشید.
حتماً بخوانید:
- آیا دیابت نوع دو می‌تواند به دیابت وابسته به انسولین تبدیل شود؟
- درمان سریع افت قند خون: با علائم و درمان قند خون پایین آشنا شوید
بهترین محل تزریق انسولین کجاست
محل مناسب برای جذب سریع‌تر شکم (دور ناف) بوده و بعد از آن، بازو، ران، و در آخر باسن می‌باشد.
بنار بر خیریه دیابت انگلستان، ممکن است بازو همیشه محل مناسبی برای تزریق نباشد؛ چون اگر چربی بدن فرد کم باشد احتمال دارد تزریق به درون عضله انجام شود که به هیپوگلایسمی منجر خواهد شد.
محل تزریق انسولین قلمی با سوزنی فرقی ندارد.
شکم
شکم محل رایجی برای تزریق انسولین است که بسیاری از بیماران آن را انتخاب می‌کنند. دسترسی به آن راحت است و به خاطر حفاظت چربی‌ها از آن، وسعت بالای ناحیه و عضلات کمتر، درد کمتری دارد.
طریقه تزریق انسولین دور ناف به این صورت است که قسمتی از بافت چربی شکم بین انگشتان دست قرار می‌گیرد. تزریق انسولین در شکم بایستی مابین دور کمر و استخوان‌های لگن و در فاصله‌ی تقریباً ۵ سانتی‌متری ناف باشد.
از تزریق انسولین به محل بافت زخم (اسکار) خودداری نمایید.
بازوها
بازوها محل مناسب دیگری برای تزریق انسولین هستند. سوزن یا قلم را در ناحیه‌ی سه سر در پشت بازو، تقریباً در محل مابین آرنج و شانه قرار دهید.
دشواری در تزریق مهم‌ترین عیب این محل است. نیشگون گرفتن کافی از پوست برای تزریق انسولین از این محل می‌تواند دشوار باشد. در صورت انتخاب بازو به عنوان محل زدن انسولین احتمالاً به کمک یک نفر نیاز پیدا خواهید کرد. بهتر است تزریق به بازوی غیرغالب (که کار زیادی در طول روز با آن انجام نمی‌شود) انجام شود.
این یعنی محل زدن انسولین در یک فرد راست دست، بازوی چپ و بالعکس است.
ران‌ها
ران محل راحتی برای تزریق انسولین است.
با انتخاب ران به عنوان محل تزریق انسولین، سوزن در مقابل ران، مابین زانو و لگن قرار می‌گیرد. محل تزریق باید کمی دور تر از مرکز و به سمت بیرون پا باشد.
محل تزریق باید ۱۰ سانتی‌متر یا به اندازه‌ی یک کف دست از زانو و همچنین بالاترین نقطه پا فاصله داشته باشد. ناحیه‌ی داخلی ران محل مناسبی برای تزریق نیست؛ چون شبکه‌ی عروقی پیچیده‌ای در طرف داخلی وجود دارد.
انسولین را به یک نیشگون حداقل ۲-۵ سانتی‌متری تزریق کنید. با وجود دسترسی آسان، تزریق مکرر به این ناحیه می‌تواند موجب احساس درد هنگام راه رفتن یا دویدن گردد.
پایین کمر، لگن یا باسن‌ها
آخرین گزینه برای تزریق انسولین پایین کمر یا لگن می‌باشد. به منظور تزریق انسولین در این ناحیه، یک خط فرضی در عرض بالای باسن بین لگن‌ها رسم کنید.
سوزن را بالای این خط اما پایین‌تر از دور کمر، تقریباً مابین ستون فقرات و طرفین قرار دهید.
همانند تزریق از بازو، تزریق از باسن هم دشوار است و نیازمند کمک خواهید بود. هیچ وقت انسولین را از نواحی پایین باسن تزریق نکنید.
نکات کاربردی تزریق انسولین برای دیابتی‌ها
برای جذب مداوم انسولین توصیه می‌شود برای وعده‌های مشابه به محلهای یکسانی تزریق صورت گیرد.
برای مثال شاید پیشنهاد خوبی باشد برای صبحانه، انسولین کوتاه اثر (انسولین بولوس) به شکم تزریق شود. برای انسولین طولانی اثر یا انسولین پایه (بازال) تزریق به ران‌ها و یا باسن شاید نافع‌تر باشد.
شما می‌توانید در باره‌ی محل مناسب تزریق با پزشک خود صحبت کنید.
اگر به طور منظم تزریق انسولین دارید، توصیه می‌شود محل تزریق را چرخشی انتخاب کنید. محل تزریق چرخشی به معنی استفاده از نقطه‌ی تزریق متفاوت برای جلوگیری از تزریق به محل یکسان در هر بار است.
برای مثال، اگر دیروز در وعده‌ی صبحانه تزریقی در سمت چپ شکم خود داشته‌اید، امروز به سمت راست شکم خود تزریق کنید.
