در اعماق دریا، فشار زیادی بر بدن وارد می‌شود و این عمل سبب روی هم خوابیدن ریه‌ها می‌شود، به همین خاطر باید گازهای تنفسی با فشار زیاد به داخل ریه‌ها وارد شوند. اثر مهم دیگر افزایش عمق، فشرده شده گازها و کاهش حجم آن‌هاست. هر چه فشار وارده بر گاز افزایش یابد، طبق قانون بویل، حجم آن کاهش می‌یابد. پس کپسول‌های مورد استفاده در غواصی حاوی گازهای تنفسی با فشار بالا هستند. گازهای موجود در کپسول‌های اکسیژن شامل اکسیژ«، دی‌اکسیدکربن و نیتروژن هستند. نیتروژن موجود در کپسول‌ها هنگامی که در اعماق دریا قرار می‌گیرد، دارای فشار فوق‌العاده زیادی می‌شود که می‌تواند از ریه‌ها وارد خون شود. این پدیده سبب حل شدن نیتروژن در خون فرد و ایجاد حالتی به نام تخدیر نیتروژنی می‌شود که حالتی مشابه مسمومیت الکل است. هم‌چنین اکسیژن موجود در کپسول غواصی که ذر اعماق دریا دارای فشار بالا می‌باشد سبب مسمومیت با اکسیژن می‌شود. علائم مسمومیت با اکسیژن شامل تشنج و به دنبال آ«، کُما است و لی در حالات حاد مشمومیت، تهوع، پرش‌های عضلانی، سرگیجه، اختلالات دید، افزایش تحریک‌پذیری و از دست دادن جهت‌یابی ایجاد می‌شود.
مسمومیت با دی‌اکسیدکربن معمولاً پیش نمی‌آید زیرا دستگاه‌خای غواصی به‌طور صحیح و دقیق طراحی می‌شوند و دی‌اکسیدکربن را از محدودۀ تنفی غواص خارج می‌کنند ولی در صورت بروز اشکال و ایجاد مسمومیت یا دی‌اکسیدکربن، علائمی نظیر اسیدوزف، خواب‌آلودگی، نارکوز و حتی بیهوشی بروز مشاهده می‌شوند.
رفع فشار بعد از غواصی
وقتی یک فرد هوا را تحت فشار بالا برای مدت طولانی استنشاق می‌کند، میزان نیتروژن حل‌شده در مایعات بدنش افزایش می‌یابد. از آن‌جا که نیتروژن توسط بدن متابولیزه نمی‌شود، تا زمانی که فشار نیتروژن ریه‌ها یه مقادیر اولیه نزول کند، به صورت محلول در بافت‌های بدن باقی می‌ماند.چندین ساعت لازم است تا فشار گاز نیتروژن در همۀ بافت‌های بدن با فشار نیتروژن در آلوئول‌ها به حال تعادل برسد. اگر غواص پس از اشباع نیتروژن ردر بدنش به‌سرعت به سطح آب برگردد، مقادیر زیادی حبابا نیتروژن در بدنش تشکیل می‌شود.علائم این حالت عبارتند از درد مفاصل و عضلات در پاها و بازو‌ها که به همین دلیل نام بیماری خم‌ها یا مفاصل به آن اطلاق می‌گردد. پس به همین علت لازم است که غواص آرام آرام در طی زمانی زیاد از اعماق دریا به سطح آب بازگردد.
