فسیل‌های جدیدی که در مناطق امروزی شرق چین پیدا شده‌اند، پیشنهاد می‌کنند، ده‌ها میلیون سال پیش از اینکه خفاش‌ها بال دربیاورند، پستانداران ریزی وجود داشتند که بین درختان به نوعی پرواز می‌کردند.
بقایای فسیل‌شده، دو گونه را شامل می‌شود که در آن‌ها می‌توان رد خز و پوست را مشاهده کرد. احتمالاً این‌ها وسایل چتربازی بین ارتفاعات بودند. پرده‌های پوستی پیداشده ظاهراً تا مچ دست و قوزک پای جانور کشیده شده بود؛ همان پیکربندی امروزی که ما در پستاندارانی می‌توانیم مشاهده نمائیم که پرواز می‌کنند.
یکی از این حیوانات (که شکل آن کشیده شده است) از لحاظ جثه به اندازه‌ی سنجاب‌های پرنده‌ی آمریکای شمالی است. البته این جانوران مثل خفاش پرواز نمی‌کنند، بلکه در حقیقت در هوا سر می‌خورند. گزارش این اکتشافات در ژورنال Nature منتشر شده است.
دانشمندان نام Maiopatagium را برای این موجود برگزیده‌اند که در لاتین به معنای “مادری با پرده‌های پوستی” است. فسیل‌های دیگر گونه‌های جدید که در صخره‌هایی به فاصله‌ی چند کیلومتر دوتر از این محل با همان قدمت پیدا شده‌اند (برای آن‌ها نیز نام Vilevolodon انتخاب شده که در لاتین تقریباً به معنای “گلایدر دندان‌دار” می‌باشد) تقریباً به اندازه‌ی یک موش با جثه‌ی متوسط است.
اندازه‌ی بزرگ پاهای هر دو گونه پیشنهاد می‌کند که این جانوران قدرت بالا رفتن بالایی داشتند که حتی توانایی بیتوته کردن روی صخره‌ها را نیز به آن‌ها می‌داده است؛ همانطور که خفاش‌های امروزی این کار را انجام می‌دهند.
با این که این پستانداران پرنده شاید از حشره‌ها نیز تغذیه می‌کردند ولی بیشتر غذای آن‌ها را سرخس، جینگو و چیزهایی متفاوت مثل گل‌ها، میوه‌ها و دانه‌ها تشکیل می‌داد که غذای مورد علاقه‌ی برخی از گلایدرهای امروزی اند؛ این گلایدرها خیلی بعد از Maiopatagium و Vilevolodon تکامل یافته‌اند.
