ابلیشن فلوتر دهلیزی (Atrial flutter ablation) پروسه‌ای است که طی آن به منظور بلوک سیگنال‌های الکتریکی عامل فلوتر دهلیزی، نوعی بافت جوشگاهی در دهلیز راست قلب ایجاد می‌شود. فلوتر دهلیزی ناشی از سیگنال‌هایی است که ضربان بسیار تند دهلیزها را موجب می‌شوند. هدف از پروسه‌ی مذکور متوقف ساختن این سیگنال‌های الکتریکی و بازیابی ریتم نرمال قلبی است.
موارد استفاده
پزشکان از این نوع ابلیشن برای کنترل علائم و نشانه‌های فلوتر دهلیزی استفاده می‌کنند. ابلیشن فلوتر دهلیزی بازیابی ریتم نرمال قلبی را در پی داشته که به نوبه‌ی خود موجب بهبود وضعیت زندگی بیمار می‌گردد.
انتظارات
پروسه‌ی مذکور در بیمارستان انجام می‌گیرد. ابتدا مسکّنی به بیمار داده شده که پس از اعمال اثر، پزشک اقدام به بی‌حسی بخش کوچکی از ناحیه‌ی کشاله‌ی ران یا گردن می‌نماید. ناحیه‌ی مذکور در نزدیکی یکی از وریدها قرار داشته و کاتتری از آن ناحیه وارد ورید می‌شود. سپس پزشک کاتتر را به دقت در داخل ورید به سمت قلب هدایت می‌کند. این کاتتر برای ثبت فعالیت الکتریکی قلب و ارسال ایمپالس‌های الکتریکی، مجهز به تعدادی الکترود می‌باشد. پزشک از این اطلاعات جهت تعیین محل مناسبِ انجام ابلیشن استفاده می‌کند. در ابلیشن فلوتر دهلیزی، این محل دهلیز راست قلب است. کاتترهای مخصوصی برای انتقال انرژی الکتریکی (ابلیشن رادیوفرکانس) به محل موردنظر، آسیب بافت و ایجاد بافت جوشگاهی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در برخی موارد، این امر موجب بلوک سیگنال‌های الکتریکی عامل فلوتر دهلیزی می‌شود.
این پروسه به طور معمول دو تا سه ساعت به طول می‌انجامد. پس از آن، بیمار به بخش ریکاوری منتقل شده و تحت نظر قرار می‌گیرد. بر اساس شرایط بیمار، ترخیص در همان روز یا روز بعد انجام می‌شود. در این حین، پزشک زمان معاینات بعدی را جهت پایش وضعیت قلب بیمار، معین می‌کند. بیشتر افراد پس از انجام پروسه بهبودی قابل توجهی را احساس می‌کنند؛ اما امکان بروز مجدد عارضه وجود دارد. در این موارد، پروسه دوباره صورت گرفته یا از سایر روش‌های درمانی استفاده می‌گردد.
