نوعی تست بیومارکر که جدیدا توسط محققان مرکز سرطان جامع لومباردی طرح‌ریزی شده است می‌تواند با ۹۰ درصد اطمینان ترکیبات شیمیایی را که باعث آسیب DNA و به دنبال آن باعث سرطان می‌شوند، پیش‌بینی کند. این مطالعه در ۴ دسامبر ۲۰۱۷ در ژورنال PNAS منتشر شده است.
تست‌های آزمایشگاهی اخیری که احتمال بروز مسمومیت در انسان را به دلیل قرار گرفتن او در معرض ترکیبات شیمیایی بررسی می‌کند، اغلب دارای تعداد زیادی جواب مثیت کاذب برای عوامل ایجاد کننده آسیب DNA هستند. بیشتر این نتایج مثبت نشان‌دهنده‌ی مسمومیت سلولی با دوز بالای ترکیبات شیمیایی است تا مسمومیت ژنتیکی. چنین نتایج مثبت کاذبی اغلب منجر به تست‌های پیگیری گران‌قیمت و وقت‌گیر می‌شوند.
طبق نظر آلبرت جورج فورناس جرالس، فقدان یک تست دقیق، سریع و با توان بالا که بتواند مسمومیت ژنتیکی را اندازه‌گیری کند تنگنای عظیمی را در ساخت داروهای جدید و نیز آزمایش مواد توسط کارخانه‌های شیمیایی، لوازم آرایشی و کشاورزی ایجاد کرده است. در واقع هزاران مواد شیمیایی در حال استفاده هستند که ارزیابی سمیت زیستی کمی دارند. مشکل دیگری که در این رابطه وجود دارد، دستورالعمل جدید مبنی بر کاهش آزمایش‌های حیوانی موجود است. در اتحادیه اروپا آزمایش لوازم آرایشی بر روی حیوانات ممنوع شده است.
آلبرت جورج فورناس جرالس استاد بیوشیمی، زیست شناسی سلولی و مولکولی، انکولوژی و پزشکی هسته‌ای در دانشکده پزشکی دانشگاه جورج تاون است. او همچنین در مرکز سرطان جامع لومباردی فعالیت می‌کند.
مقاله مرتبط: افکار منفی با آسیب زدن به DNA، خاموش می‌شوند!
تست جدید با عنوان TGx-DDI برپایه‌ی ژن‌هایی است که به طور فعال در یک سلول رونویسی یا بیان می‌شوند. این ژن‌ها منعکس کننده‌ی مسیرهای خاصی هستند که به انواع مختلف استرس پاسخ می دهند و می‌توانند بینش بیشتری نسبت به نحوه‌ی پاسخ سلول به نوع خاصی از آسیب بخصوص آسیب DNA ایجاد کنند.
با اینکه مطالعات زیادی بر روی اندازه گیری پاسخ‌ها به آسیب DNA با استفاده از بیان ژن انجام گرفته است، یکی از ویژگی‌های اصلی در رویکرد فعلی استفاده از پنل‌های بیومارکر‌های ژنی است که می‌تواند تنش‌های ناشی از آسیب DNA را شناسایی کند.
