به تازگی پرده از راز یک خانواده ایتالیایی که درد را حس نمیکردند برداشته و به موثر بودن عوامل ژنتیکی در این اتفاق پی برده شده است. مطالعۀ دقیق این ژن، تولید مسکنهای جدید را امکانپذیر خواهد ساخت.
خانوادهی تحت بررسی شامل یک خانم مسن ۷۸ ساله، دو دختر میانسال و سه فرزند این دختران میشد. همه این افراد در آزمون درد که بر روی آنها صورت گرفت ناموفق عمل کردند به عبارتی درد را آنگونه که ما حس میکنیم احساس نمیکردند. و زمانیکه جراحت یا آسیبی به آنها وارد میشد متوجه این جراحت نمیشدند. زمانیکه این افراد مورد بررسی قرار گرفتند مشاهده شد که هر کدام دارای شکستگیهایی در پاها و بازوهای خود هستند که هیچکدام از وجود این شکستگیها مطلع نبودند.
پروفسور جیمز کاکس میگوید:
بعضی مواقع آنها درد را در شکستگیهای داخلی حس میکنند اما به سرعت حتی این احساس درد جزئی نیز از بین میرود. برای مثال؛ لیتزا حین اسکیکردن دچار شکستگی در ناحیه شانه شد اما در ادامه روز به اسکی ادامه داد و همچنین بعد آن، مسیر برگشت را با اتومبیل خود به خانه رانندگی کرد و تا فردای آن روز از وجود چنین شکستگی در خود بیخبر بود.
به منظور ریشهیابی دلیل حس نکردن درد، پروفسور کاکس و همکارانش آزمایشهایی را روی این افراد ترتیب دادند. تیم تحقیقاتی دریافتند که هر شش عضو خانواده تعداد عصبهای نرمالی در پوست خود داشتند اما، جهشی در یکی از ژنها که ZFHX2 نامیده میشود صورت گرفته بود.
مقاله مرتبط: آیا ژنتیک در ایجاد درد مزمن بعد از جراحی نقشی دارد؟
زمانیکه تیم تحقیقاتی این ژن را به طور کامل در موشها حذف کردند مشاهده کردند که آنها در فشارهایی که به دمشان وارد میشد دردی را احساس نمیکردند، اما نسبت به گرما شدیداً حساس بودند. این مطلب بیانگر این است که این ژن به طور کاملاً آشکار در دردناک بودن یا نبودن محرک دخیل است.
قسمت خوب بیحس بودن!
تیم تحقیقاتی بعد از مراحل قبلی ژن جهش یافتهی موجود در خانواده ایتالیایی را وارد بدن موشها کردند. پس از آن، این موشها نسبت به درجههای بالای گرما کمتر حساس شدند. به نظر میرسید جهش صورت گرفته دلیل این بیحسی است چرا که ژن عادی و جهش نیافته فعالیت ۱۶ ژن دیگر را کنترل میکند که ژن احساس درد نیز جزو این موارد است.
کاکس و همکارانش امیدوارند که بفهمند چگونه این ژنها در کاهش احساس درد دخیلاند. زمانی که به علت اصلی این پروسه پیببرند خواهند توانست با همین مکانیسم داروهایی با اثر مشابه تولید نمایند. این داروها برای افرادی که از دردهای مزمن رنج میبرند و همواره در حال تلاش برای رهایی از روشهای درمانی معمول هستند، موثر خواهد بود.
همچنین تحقیقات بیشتر موجب پیدا کردن راهی برای برگرداندن احساس درد به این خانواده ایتالیایی خواهد شد. هر چند که جان وود – یکی از اعضای تیم تحقیقاتی – اشاره کرد که این خانواده خود خواستار بازگشت این حس نمیباشند. او میگوید که من از تکتک اعضا در مورد رضایتشان نسبت به برگشت احساس درد پرسش کردم و پاسخ همه آنها “نه” بود.