تصویرسازی فضایی از محیط اطراف، حتی از آن مواردی که در خارج از میدان بینایی قرار گرفته‌اند، برای هدایت حرکت در دنیای سه بعدی ضروری هستند. سیستم بینایی با وجود اینکه به منطقه پیشانی (frontal) محدود شده است، بنظر می‌رسد اطلاعات کافی برای حرکت فراهم می‌آورد. با این حال، این تئوری از نظر علمی تا کنون مورد بررسی قرار نگرفته است.
گروهی تحت رهبری پروفسور ساتوشی شیوری از انستیتو تحقیقات ارتباطات الکترونیکی دانشگاه Tohoku ژاپن، از آزمایش جستجوی بصری بمنظور نشان دادن اینکه سیستم بینایی حقیقتا دارای توانایی ادراک اشیا فراتر از میدان بینایی است، استفاده کرد. تیم تحقیق، یک پنل با ۶ نمایشگر طراحی کرد که محیط ۳۶۰ درجه اطراف تماشاگر را پوشش می‌داد. بر روی هر نمایشگر، ۶ حرف بصورت همزمان نمایش داده می‌شد.
تماشاگر بمنظور یافتن یک حرف بخصوص مورد پرسش قرار گرفت و زمانی که برای یافتن هدف صرف می‌شد، ثبت گردید. پس از مواجهه تکراری با طرح‌های فضایی یکسان در اطراف تماشاگر، مکان یابی هدف حتی در صورت عدم آگاهی صریح تماشاگر در مورد تکرار، سرعت بیشتری گرفت. این مورد زمانی رخ داد که هدف در پشت سر قرار گرفته بود؛ که نشان دهنده این است که پردازش بینایی به میدان بینایی محدود نشده‌است، بلکه در میدان وسیع‌تری در اطراف تماشاگر، گسترش می‌یابد.
این نتایج نشان می‌دهند تصویر سازی محیط اطراف در مغز وجود دارد که می‌تواند بمنظور “به عقب نگاه کردن” (look back) بدون نیاز به چرخش (سر) و احتمالا برای حرکت نرم و کارآمد مورد استفاده قرار گیرد. به بیان دیگر، مغز ما یک دنیای ۳۶۰ درجه ایجاد می‌کند، با اینکه از نظر بینایی، تنها از منطقه‌ای در روبروی خود آگاه هستیم.
این مطالعه، اولین مطالعه‌ای است که از نظر علمی به دنبال نشان دادن این توانایی فضایی است. این (مطالعه)، گامی مهم برای آشکار ساختن این عملکرد مغز که حرکت و ادراک را مرتبط می‌سازد، می‌باشد.
