گروهی از محققین موفق به توسعۀ روشی شده‌اند که به کمک آن می‌توان چندین نوروتوکسین مهلک را شناسایی نمود. روش مذکور بر پایۀ استفاده از گوشی هوشمند و جعبه‌ای از قطعات لگو طراحی شده است. این نوآوری جدید امکان شناسایی سریع‌تر سموم عصبی یا نوروتوکسین‌ها را فراهم خواهد نمود، و به تبع آن، فرآیند درمان بیمار نیز با سرعت بیش‌تری به جریان خواهد افتاد.
نوروتوکسین‌ها یا سموم عصبی انواع مختلفی دارند. سمومی از قبیل سیاه زخم (anthrax)، گاز سارین، VX و موارد دیگر همگی کشنده‌اند ولی به شیوه‌های مختلفی تأثیر خود را اعمال می‌کنند. اساساً، پادزهر هر کدام از این سموم، با دیگری تفاوت دارد و به همین دلیل است که متخصصین اورژانس باید هر کدام از این نوروتوکسین‌ها را به خوبی بشناسند تا قادر به انتخاب و تجویز پادزهر مناسب در حداقل زمان باشند.
مقاله مرتبط: آیا می‌توانید معمای نوشیدنی مسموم‌شده را حل کنید؟
بهترین روش برای شناسایی نوروتوکسین موجود، ترکیب نمودن آن با یک مادۀ شیمیایی نشانگر است. این مواد هنگام قرار گرفتن در حضور سموم عصبی نور ضعیفی از خود ساطع می‌کنند. رنگ و شدت نور ساطع شده بسته به نوع سم عصبی، متفاوت خواهد بود. تغییرات مشاهده شده در رنگ و شدت نور، بسیار ریز و دقیق است؛ و به همین دلیل، چشم انسان توانایی لازم برای تشخیص دادن این قبیل تفاوت‌های ریز را در خود نمی‌بیند.
شیائولانگ سان (Xiaolong Sun)، یکی از محققین حاضر در این پژوهش، توضیح می‌دهد:
متأسفانه، تشخیص تفاوت‌های موجود در سطح فلوئورسانس با چشم غیرمسلح کار بسیار دشواری است. ابزارهای آزمایشگاهی رایج برای اندازه‌گیری فلوئورسانس هم نه تنها قابل حمل نیستند، بلکه هزینه‌ای بالغ بر ۳۰ هزار دلار به آزمایشگاه تحمیل می‌کنند.
این دقیقاً همان جایی است که گوشی هوشمند و قطعات لگو وارد کار می‌شود. دوربین گوشی‌های هوشمند از قدرت کافی برای تشخیص دادن رنگ و شدت نور ساطع شده توسط مواد شیمیایی فلوئورسانت برخوردار می‌باشد. حال لگو به چه دردی می‌خورد؟ قطعات لگو به منظور تاریک نمودن محیط مورد مطالعۀ نوروتوکسین به کار می‌روند، بدین صورت که سم مورد مطالعه در میان دیوارهایی ساخته شده از قطعات لگو در مقابل دوربین تلفن همراه قرار داده می‌شود. این روش بدون شک هزینۀ مورد نیاز برای تشخیص سموم و تجویز پادزهر مناسب را در بخش‌های اورژانس کاهش خواهد داد.
