نتایج مطالعه‌ای که اخیرا در نشریه Nature Scientific Reports توسط نوزادشناسان بیرمنگام در دانشگاه آلاباما منتشر شده است، نشان می‌دهد که در بچه‌موش‌های تازه متولد شده‌ای که در معرض اکسیژن قرار می‌گیرند، مسیرهای سیگنال‌دهی لازم برای ایجاد حافظه و یادگیری طولانی‌مدت در مغز آن‌ها دچار آسیب می‌شود.
نوزادان زودرسی که نیازمند تامین اکسیژن برای مدت‌های طولانی هستند، در خطر بیشتری برای نقص‌های نمو عصبی قرار دارند. هرچند، هنوز واضح نیست که چگونه تامین اکسیژن در نوزادان زودرس –نیازی که برای بقای این بیماران ضروری است- می‌تواند موجب نقص‌هایی در عملکرد شناختی طولانی‌مدت نیز شود.
مقاله مرتبط: درمان با اکسیژن پرفشار: درمانی جدید برای بیماری آلزایمر؟
برای بررسی اثر طولانی‌مدت قرار گرفتن در معرض اکسیژن بر روی نمو مغز، دکتر مانیماران رمانی، استادیاv واحد نوزادشناسی در دانشگاه آلاباما، و تیمش، مدل جدید موشی ایجاد کردند که بچه‌موش‌های تازه متولد شده‌ی آن‌ها برای دو هفته آغازی زندگی‌َشان، نه در معرض اکسیژن و نه در معرض هوای اتاق قرار گرفتند، و سپس محققان وقتی که موش‌ها بالغ شدند، عملکرد شناختی آن‌ها را مورد مطالعه قرار دادند. از آن‌جایی که نمو مغزی در بچه‌موش‌های تازه متولد شده با نوزادان زودرس ۲۴ تا ۲۸ هفتگی انسان متناسب است، این مدل موشی جدید به تیم تحقیقات رمانی این اجازه را داده است تا به درک و تدوین درمان‌هایی برای اختلالات شناختی طولانی‌مدت ناشی از در معرض اکسیژن قرار گرفتن در اوایل زندگی، بپردازند. در این مدل، موش‌های بالغی که در نوزادی در معرض اکسیژن قرار گرفته بودند، دچار نقص در حافظه جهت‌گیری فضایی و تقلیل حجم هیپوکمپ بودند؛ نتایجی که با کودکان زودرس زاده شده سازگار بودند.
رمانی می‌گوید:
ما سعی می‌کنیم استراتژی‌های درمانی برای پیشگیری و درمان نقص‌های شناختی در کودکان نارس زاده شده را شناسایی کنیم و اثرات طولانی‌مدت در معرض اکسیژن قرار گرفتن در اوایل زندگی بر عملکرد و نمو مغز را درک کنیم. این مطالعه نشان می‌دهد که در موش‌ها، در معرض اکسیژن قرار گرفتن در جریان دوره حیاتی نمو ممکن است اثری حذفی بر مسیرهای سیگنال‌دهی هیپوکمپ و عملکرد میتوکندریایی –مسیرهای حیاتی برای تشکیل و حفظ حافظه- داشته باشد.
مقاله مرتبط: اکسیژن‌تراپی
رمانی بیان می‌کند که مطالعات بیشتر برای تایید قدرت ارتباطات سیناپسی هیپوکمپ و تعیین مکانیسم‌هایی که توسط آن‌ها در معرض اکسیژن قرار گرفتن در اوایل زندگی منجر به اختلال میتوکندریایی در هیپوکمپ- منطقه‌ای مغزی که نقشی ضروری در تشکیل و حفظ حافظه بازی می‌کند- می‌شود، مورد نیاز خواهد بود.
رمانی ادامه داد:
چیزی که این مطالعه به ما می‌گوید این است که تامین اکسیژن در جریان دوره نوزادی ممکن است اثری طولانی‌مدت و منفی بر عملکرد مغزی داشته باشد. از انجایی که نشان داده شده که کاهش تامین اکسیژن موجب افزایش مرگ و میر در میان نوزادان زودرسی که به تامین اکسیژن نیاز دارند می‌شود، ما به شناسایی درمان‌هایی که می‌تواند اثرات سمی اکسیژن بر نمو و عملکرد مغز را تخفیف دهد، نیاز داریم.
