می‌دانیم مارمولک‌ها می‌توانند دم و البته نخاع خود را ترمیم کنند. اما به ادعای محققان دانشگاه Guelph، جکوها –مارمولک خانگی- می‌توانند بخش‌هایی از مغز خود را نیز احیا و بازسازی کنند. بازسازی مغز مارمولک بسیار جالب به نظر می‌رسد؛ مغز ما چطور؟ شاید بتواند رهنمون تحقیقات در مورد درمان آسیب‌های مغزی و تحلیل رفتن مغز انسان باشد. محققان ماه گذشته مطالعه‌ی خود را در ژورنال Scientific Reports منتشر کردند.
از آن جا که جکوها می‌توانند بخش‌های مختلف بدن خود را بازسازی کنند؛ محققان احتمال می‌دهند باید چیز جالب توجهی در مغز آن‌ها در حال رخ دادن باشد. بنابراین، آن‌ها ماده‌‌ای شیمیایی به جکوها تزریق کردند که امکان ردیابی آن در DNA هر سلول hc تازه تشکیل یافته وجود داشت. این امر به آنان امکان می‌داد سلولهای جدید را به محض ظاهر شدن در مغز جکوها ببینند.
تعداد سلولهای مشاهده شده بسیار بیشتر از مورد انتظار بود. محققان هم‌چنین توانستند نوعی سلول بنیادی را که در حالت طبیعی در کورتکس میانی جانوران به سلولهای مغزی تبدیل می‌شود، شناسایی کنند. کورتکس میانی بخشی از مغز است که عملکرد مشابه هیپوکامپ مغز انسان را داراست. این اولین باری است که دانشمندان متوجه شدند سلولهای بنیادی در تشکیل نورون‌های جدید در مغز جکوها دخالت دارند.
بیشتر بخوانید:
استفاده از سلولهای بنیادی مزانشیمی بازسازی بافت عصبی را تحریک می‌کند
آیا سلول‌درمانی می‌تواند عملکرد مغز را در بیماری آلزایمر بهبود بخشد؟
بازسازی اعصاب آسیب دیده در بیماری MS
مارمولک=انسان؟
مارمولک‌ها که به گفته‌ی Rebecca McDonald در یک پایگاه خبری، محور بسیاری از تحقیقات در مورد بازسازی و ترمیم بدن بوده‌اند؛ نسبت به دوزیستان یا ماهی‌ها، ارتباط نزدیک‌تری با انسان دارند. بر این اساس، کشف این که جکوها می‌توانند بخش‌های مغز خود را بازیابی کنند، می‌تواند ماهیت مطالعات ما در مورد مغز انسان را عوض کند؛ شاید بسیار عمیق‌تر از مطالعات قبلی.
یافته‌ها نشان می‌دهند جکوها به طور مداوم سلولهای مغزی خود را تجدید می‌کنند. کاری که انسان‌ها خوب بلد نیستند! گام بعدی در این حوزه از تحقیقات، تعیین آن است که چرا برخی گونه‌ها ماندد جکوها می‌توانند سلولهای مغزی خود را جایگزین کنند اما برخی مانند انسان نه.
Matthew Vickaryous، همکار McDonald در مطالعه
مارمولک ≠ انسان
حتی اگر بفهمیم چرا انسان‌ها نمی‌توانند سلولهای مغز خود را مانند جکوها بازسازی کنند، به این معنا نیست که می‌دانیم چگونه اساس زیستی خود را تغییر داده و از آن‌ها تقلید کنیم. با این وجود، با توجه به پیچیدگی شاخص مغز انسان، هر نوع یافته‌ی جدیدی از کارکرد داخلی آن، گامی به سمت درمان بهتر آسیب‌ها، بیماری‌ها و تحلیل رفتن مغز انسان است.
