انتشار این مقاله


عوارض عجیب داروی پارکینسون: خلاقیت!

برخی از دانشمندان در حال تحقیق هستند  که آیا داروهایی مانند لوودوپا و پرامی پکسول تجویز شده برای از بین بردن علائم پارکینسون،باعث افزایش خلاقیت می شود یا خیر.

وسواس های خلاقانه به عنوان عوارض جانبی اولیه داروهای تجویزی!

در سال ۲۰۱۴، تشخیص پارکینسون در مورد اینگرید هاف داده شد، بیماری پارکینسون (PD)، بیماری تخریب کننده ای است که به سیستم عصبی حمله می‌کند، منجر به اختلال گفتاری، از دست دادن کنترل حرکت بدن و لیستی طولانی از  علائم دیگری می شود، که علاوه بر اینها، هیچ درمانی برای آن وجود ندارد.

در گیر و دار تشخیص، هاف خودش را با یک کلینیک روانپزشکی بررسی می کرد جایی که در آن  هنر درمانی به او معرفی شد. کلینیک مواد مورد نیاز او را  تامین  کرد، و پرسنل از او خواستند تا آنچه را که احساس می کرد، نقاشی کند. او در ابتدا نقاشی را به عنوان راهی برای مقابله با بیماری مورد استفاده قرار داد.

هاف راجع به به آسیب روانی ووضعیت سلامت روانش می گوید:

قبل از تشخیص من هرگز نقاشی نکرده بودم من هرگز حتی نمی توانستم تصور کنم که نقاشی اینقدر  مثل امروز برایم بسیار مهم خواهد شد. من هر روز نقاشی میکنم ونقاشی دلذت خیلی زیادی به من می بخشد .من هرمشکل و دردسری را فراموش می کنم و دریافته ام که عوارض جانبی  بیماری  کاهش یافته است.

نقاشی بیش از درمان برای هاوف اهمیت یافته است. در حال حاضراین موضوع بخش اساسی و بنیادی زندگی اش است و سبک هنری منحصر به فرد و انتخاب مناسب رنگ‌ها او به او کمک کرده تا هنرمندی موفق شود. او حتی یک نمایشگاه نقاشی از چشم انداز مناظر خود در برلین برگزار کرده است.

اما داستان استعداد هنری و توسعه خلاقیت وی، البته به صورتی شگفت اور، در مورد افرادی که مبتلا به پارکینسون هستند، یک مورد نادر نیست. برخی از دانشمندان در حال تحقیق هستند  که آیا داروهایی مانند لوودوپا و پرامی پکسول تجویز شده برای از بین بردن علائم پارکینسون،باعث افزایش خلاقیت می شود یا خیر. این داروها باعث افزایش نوروترانسمیتر  دوپامین  می شود که یک ماده شیمیایی در مغز است که حرکت را تنظیم می کند. در اثر پیشرفت بیماری پارکینسون دوپامین به تدریج کاهش می یابد، بنابراین بالا بردن این انتقال دهنده عصبی به بیماران اجازه می دهد که حرکت منظم خود را حفظ ومجددا کنترل بدنشان را به دست آورند.

اگرچه این داروها هم مثل تمام داروهای دیگر، عوارض جانبی بسیاری شامل سردرد و حالت تهوع، لرزش و توهم  ایجاد می کنند. با این حال، بر خلاف سایر داروها، یکی از عوارض جانبی آنها را از بقیه جدا می کند: خلاقیت نامحدود.

ریوکا اینزلبرگ متخصص مغز و اعصاب و همکارانش در سال ۲۰۱۴ تحقیقی را منتشر کردند که در آن دریافته بودند که بیماران تحت درمان با داروهای دوپامینرژیک، خلاقیت کلامی و بصری بیشتری را در مقایسه با افرادی که از نظر عصبی سالم بودند و تحت درمان دارویی قرارنداشتند نشان می دهند. این یکی از مطالعات متعددی است که اینزلبرگ نشان داده که درمانهای دارویی پارکینسون با میزان بالاتری از توانایی های خلاقانه مرتبط هستند.


بیشتر بخوانید:


اما در برخی موارد، بیماران ادعا می کنند که ایجاد آثار هنری آنها را به نقطه‌ای می رسانند که نمی‌توانند خود را مهار کنند. یوجین لومه و همکارانش با افرادی که مبتلا به پارکینسون بوده اند مصاحبه کردند و یک مطالعه موردی درباره تأثیر افزایش دوپامین در خلاقیت را منتشر کردند. در آن، بیمار گزارش داد:

من خانه خود را به یک استودیو تبدیل کردم، با میزها و بوم‌های نقاشی که همه جا پراکنده شده بودند و از صبح تا شب شروع به نقاشی کردم. من از چاقوها، چنگالها، اسفنج ها و … در نقاشی استفاده کردم  لوله های باز رنگ همه جا بودند. من شروع به نقاشی روی دیوارها، مبلمان،و حتی ماشین لباسشویی کردم. من هر سطحی را که در سرراهم بود رنگ می کردم. من نمی توانستم خودم را از نقاشی و رنگ آمیزی هر شب را متوقف کنم و وضعیتی مانند یک ترنس پیدا کرده بودم. شریک زندگی ام بیشتر از این نتوانست تحمل کند. افرادی که به من نزدیک بودند متوجه شدند که من برخی نشانه ها   را به سمت و سوی بیمارگونه  شدن نشان می دهم .و به تحریک انان بستری شدم.

هاف وقتی که  پارامی پکسول تجویز شد، نیز اثری “افراطی” را بر روی آثار هنری خود تجربه کرد.او می گوید:

من برای ساعتها هر شب نقاشی می کردم. من توانایی توقف آن را نداشتم .من ساعتهای زیادی نخوابیده بودم  بعد از این جلسات به طور مداوم  بی انرژی بودم. بنابراین با متخصص مغز و اعصابم تصمیم گرفتیم که  مصرف داروی پرامی پکسول را متوقف کنیم. من از ابتدای فوریه سال ۲۰۱۷ از آن استفاده نکرده ام و اکنون بعد از یک ماه ( در حال درمان با داروهای جدید) می توانم اعلام کنم که احساس کنترل من دوباره برگشته است.

در حالی که این تجربیات می تواند به بیماران و عزیزان آنها آسیب برساند، هاف توانست از این اثر جانبی منحصر به فرد با نمایش و فروش آثار هنری که خلق کرده بود  بهره مند شود. راه حلش برای مشکل این بود که روی یک نوع دیگر دارودرمانی  قرار گیرد. افزایش قدرت خلاقیت باقی ماند، اما سایق اجبار ناپدید شد. هاف توضیح می دهد:

خلاقیت من هنوز وجود دارد، اما “زمان نقاشی” در حال حاضر به طور اساسی کاهش یافته است. من فقط در طول روز نقاشی میکنم و عقیده ام این است که پرامی پکسول توانایی مرا در حفظ خودگردانی ام محدود می کرد.

اما هاف هیچ احساس  پشیمانی در رابطه با پرامی پکسول ندارد:

این دارو به من اجازه دادکه خلاقیت خود را پیدا کنم و به من نشان داد که چه باید بکنم . آن به من قسمتهای پنهان روحم را نشان داد.به من نشان داد که چه چیزی در مغز و ذهن و قلب من برای حدود نزدیک به ۶۰ سال  به خواب رفته اند.و به من راهی برای چگونه زندگی کردن با پارکینسون را نشان داد.

همانطور که در اکثر افراد با درمانهای دارویی مورد توجه قرار می گیرذد افرادی که پارکینسون دارند نیز باید معایب و مزایای گزینه های دارویی را بسنجند. تحقیقات بیشتر در مورد این محصول فرعی غیر منتظره  و هنری انجام می شود اما در عین حال این مساله هم می تواند مطرح شود که ایا داروهای مشابه می توانند در بالا بردن خلاقیت در اینده مورد استفاده قرار گیرنذ یا خیر

تبسم سعیدپرور


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید