دهم اکتبر، به مناسبت روز جهانی سلامت روان نامگذاری شده‌است. همراه دکتر مجازی باشید.
وقتی مگ زینت برای تحصیل به کالج کینگ لندن رفت، مثل اکثر دانشجویان جدید، متوجه شد که تغییری بزرگتر از چیزی که فکرش را می‌کرد، رخ داده است. او با سابقه‌ی اضطراب و افسردگی، وارد مرحله‌ی جدیدی از زندگی‌اش شد. او در این باره گفت:
من برای سخنرانی کردن استرس زیادی داشتم و به خاطر تکراری بودن کالج، دچار افسردگی شدم. اگر روز بدی داشتم، در کلاس‌ها شرکت نمی‌کردم و نگران اتفاقات بعد آن بودم.
دانشجوی سال دوم به نام وامیتی، کمپین سازمان‌دهی شده‌ی “ذهن من مهم است” را برای حمایت از دانشجویان برپا کرد. مگ از وجود چنین چیزی بی‌خبر بود. دانشگاه همکاری خود را با وامیتی شروع کرد و برنامه‌ی کاربردی جدیدی را برای حل مشکلات روانی دانشجویان تنظیم کرده‌است.
کدام دانشگاهها مراقب سلامت روانی دانشجویان هستند؟
یک نفر از هر چهار دانشجو، به دنبال جلسات مشاوره هستند و به همین دلیل، دولت بریتانیا، سلامت روانی دانشجویان را به اولویت اصلی تبدیل کرده است. سم گیما، وزیر آموزش عالی اعلام کرده که اگر دانشگاهی به این آیین‌نامه عمل نکند، دولت آنان را مجبور خواهد کرد. او با گفتن اینکه دانشگاهها باید در نقش والدینی مستبد برای دانشجویان باشند، بحث برانگیز بوده است. رئسای دانشگاه معتقدند که دانشجویان بالای هیجده سال، بالغ به حساب می‌آیند و نیاز به مراقبت بیشتر ندارند.
استیو فولر، استاد جامعه‌شناسی از دانشگاه Warwick کعتقد است که دانشگاه محل پرورش انسان‌های عاقل و بالغ است و نیازی به مراقبت‌های اضافی از دانشجویان ندارد. اگر کسی خود را جای دانشجویان بگذارد، می‌فهمد که دانشگاه، محلی است که حس خوبی به آنان می‌دهد. کولین ریوردان، مشاور ارشد دانشگاه Cardiff می‌گوید:
نباید از دانشگاهها انتظار داشت که با چهل‌هزار دانشجو، مثل والدین رفتار کنند! اگر چه، دانشگاهها منابع اطلاعاتی محرمانه‌ای دارند که مشکلات دانشجویان را فاش نمی‌کنند، اما راه‌های دیگری، مثل افزایش آگاهی وجود دارد که بتوان مشکلات روانی دانشجویان را حل کرد.
گیما معتقد است که این برنامه، دانشجویان را از تجربیات زندگی که باید خودشان کسب کنند، محروم نمی‌کند اما اگر کسی زندگی خود را چند بار به خطر انداخت، لازم است که به والدین‌شان اطلاع داده شود. او اظهار دارد که مجددا به ذهنیت مدارس شبانه‌روزی دهه‌ی شصت باز‌نمی‌گردد؛ زمانی‌که آن دانشگاهها در روابط بین دانشجویی و استفاده از کامپیوتر‌های شخصی دخالت می‌کردند. در عوض، او می‌خواهد که دانشگاهها، مسئولیت سلامت روانی دانشجویان را برعهده بگیرند و به آن‌ها رسیدگی کنند. بعضی از استدلال‌های مخالف این برنامه، به جای کمک به حل مشکلات روانی دانشجویان، از آن سر باز می‌زنند. در واقع، گیما از دانشگاهها می‌خواهد که از دانشجویان اجازه بگیرند تا زمانی که با مشکل روانی خاصی مواجه شدند، به والدین یا هر فرد مورد اعتماد دیگری، اطلاع داده شود. دو هفته‌ی پیش، دانشگاه بریستول که در طول دو سال گذشته، ۱۱ نفر از دانشجویان‌اش خودکشی کرده‌اند، اعلام کرد که ۹۴ درصد از دانشجویان با این برنامه موافق بودند.
مقاله‌ی مرتبط:۳ تیپ شخصیتی که با سلامت روانی بهتر همراه هستند
دانشگاهی در غرب انگلستان، سیستمی شبیه بریستول دارد. پروفسور استیو وست، مشاور ارشد، در یک سناریو در مورد این برنامه گفت:
در شروع ترم، ما شاهد دانشجویانی هستیم که به خاطر اُور دوز به بیمارستان منتقل می‌شوند. این یک رفتار ناهنجار، و به علت مصرف الکل، مواد مخدر یا افسردگی می‌باشد. ما از والدین می‌خواهیم که در این کمپین همراه ما باشند تا بتوان وضعیت چنین دانشجویانی را کنترل کرد. با این وجود، دانشجویان نباید حس کنند که دانشگاه، اطلاعات‌شان را فاش می‌کند، واگرنه هرگز برای کمک و حل مشکلات‌شان پیش مشاور نخواهند رفت.
دکتر گیل مایرز، مشاور کودک روانپزشک بیمارستان Whittington در شمال لندن، هشدار داده که این برنامه باید قابل انعطاف باشد، زیرا لزوما همه‌ی دانشجویان تحت حمایت خانواده‌ها قرار ندارند و گاهی، خود خانواده مشکل اصلی دانشجو است.
UWE نسبت به سایر دانشگاه‌های لندن، بیشتر بر روی سلامت روانی دانشجویان تمرکز کرده است. کادر آموزشی این مرکز از جمله نگهبانان و معاونان، برای مقابله با مشکلات روانی آموزش دیده‌اند. دانشگاه هم از داده‌های اطلاعاتی برای شناسایی دانشجویان استفاده می‌کند. به گفته‌ی رئیس دانشگاه، هر چقدر هم که دامنه‌ی اطلاعات کسب شده از دانشجویان زیاد باشد، باز هم بعضی از آنان مشکلاتی دارند که هرگز آن‌ها را با کسی در میان نمی‌گذارند.
مقاله‌ی مرتبط: دوستی‌های دوران دبیرستان بر سلامت روانی در بزرگسالی تأثیرگذار هستند
سمیتا جامدار، مسئول آموزش Shakespeare Martineau که با پنجاه دانشگاه دیگر همکاری می‌کند، به شدت با سخنان وزیر در رابطه با واژه‌ی «والدین مستبد» مخالف است. به گفته‌ی او، دانشگاه، جایی برای رشد و بلوغ عقل و احساس افراد می‌باشد. لذا، این برنامه که تمام جهات زندگی دانشجو را زیر نظر می‌گیرد، مشکلات روانی بیشتری به همراه می‌آورد. دامینیک تامپسون، مشاور بالینی دانشگاه معتقد است که دانشجویان، اغلب سوابق مشکلات روانی خود را ذکر نمی‌کنند، زیرا به دانشگاه آمده‌‌اند تا شروع تازه‌ای داشته باشند. این کار منطقی و قابل قبول است، اما به نفع دانشگاه نیست. بیشتر افرادی که خودکشی می‌کنند، در آن لحظه به دنبال مشاوره های سلامت روان نیستند، پس باید به دنبال جلب اعتماد دانشجویان به انجام مشاوره بود.
