هنگامی که به بررسی گوریل‌ها می‌رسیم، گوریل‌های نری که در نگهداری نوزادان خود به ماده‌ها کمک می‌کنند، مزایایی به دست می‌آورند. یکی از این مزایا، مزیت تکاملی بچه داری است یعنی، فرزندان بیشتر. مطالعه جدیدی از گوریل‌های نر درحیات وحشی در رواندا نشان می‌دهد که کسانی که بیشترین زمان را برای مراقبت از نوزادان صرف می‌کنند و زمان بیشتری در کنار آن‌ها – فرزندان دیگران و همچنین خودشان – می‌گذراند ، نسبت به نرهایی که به کوچک‌تر‌ها کمک نمی‌کنند، در حدود پنج برابر فرزندان بیشتری دارند.
مقاله مرتبط: تکامل انسان: نابرده رنج، گنج؟
دانشمندان می‌گویند این شگفت آور است، زیرا مراقبت‌های مردانه به عنوان یک استراتژی هوشمند باروری در گونه‌های پریمات که در آن دسترسی به زنان بسیار رقابتی است، در نظر گرفته نمی‌شود. در عوض، محققان تصور می‌کردند که راهبرد موفقیت آمیز برای مردان این است که زمان و انرژی بیشتری را صرف خارج کردن بقیه نرها از رقابت در همسریابی بکنند، همان کاری که شامپانزه‌ها انجام می‌دهند.
مقاله مرتبط: شواهد تکامل که در بدن خود ما انسان‌هاست
این استراتژی هنوز هم توسط بسیاری از گوریل‌های نر که حرمسراهای کوچکی از ماده‌ها را مدیریت می‌کنند ، به کار گرفته می‌شود. اما در ۴۰٪ از گروه‌های گوریل کوهستانی که در مرکز تحقیقات Dian Fossey Gorilla Fund’s Karisoke در پارک ملی Volcanoes در رواندا مطالعه شده است، در یک گروه بیش از یک نر وجود دارد، که گاهی اوقات به نه نفر می‌رسد. و این نرها باید زیرک باشند که زنان را جذب کنند.
بر طبق تحلیل جدید، منتشر شده در <گزارشات علمی طبیعت>، راه ورود به قلب مادر از طریق فرزندانش است. داده‌های صفات پدری برای ۲۳ مرد بالغ و ۱۰۹ نوزاد و در طول ۱۰ تا ۳۸ ساعت مشاهدات برای هر گوریل نر نشان می‌دهد که هر چه زمان بیشتری برای نگهداری از این نوزادان صرف شود، موفقیت تولید مثل آن‌ها بیشتر است. و این در واقع همان مزیت تکامل بچه داری است. یافته‌ها حتی می‌توانند دلالت‌هایی بر تکامل مراقبت‌های پدرانه در انسان‌ها داشته باشند، به این معنی که ما تنها گونه‌های پریمات دیگر هستیم که خواهان کمک به بچه‌ها هستند.
