یک زن و دو مردی که از ناحیه‌ی کمر به پایین فلج بوده و دچار ناتوانی در حرکت بودند به‌عنوان اولین افرادی که توانستند با راه‌حل درمانی جدید توانایی حرکتشان را بدست آورند شناخته شدند.
پزشکان با تلفیق دو راه درمانی تحریکات الکتریکی با ایمپلنت‌های نخاعی و ورزش‌های مخصوص به این افراد کمک کردند.
افراد تحت نظر دارای شرایط متفاوتی بودند مثلا یکی از آن‌ها در سانحه‌ی تصادف و دیگری در دوچرخه‌سواری در کوه و فرد سوم در سانحه‌ی مربوط به برف فلج شده‌بودند اما با این حال هر سه درمان مشابهی را دریافت کردند.
پزشکان الکترود‌های مخصوصی را در زیر ناحیه‌ی آسیب دیده قرار داده که این الکترودها به‌عنوان راه ارتباطی بین سیگنال‌های مغز و بخش زیر ناحیه‌ی آسیب دیده از نخاع که مستقیما با عضلات پا در ارتباط بود استفاده می‌شد.
هنگامی که در مسیر بین مغز و اعصاب مربوط به حرکات پا اختلالی پیش بیاید دیگر عضله‌ی مربوطه قادر به حرکت نخواهد بود اما پزشکان با انجام این راه درمانی جدید متوجه شدند که الکترودها می‌توانند کمبود و فاصله‌ی ایجاد شده در این مسیر را پر کنند.
پزشکان معتقدند که بعضی از این مسیرها در مکان آسیب دیده دست نخورده بوده و سالمند اما به تنهایی توانایی حمل و انتقال اطلاعات را از مغز به عضلات ندارند اما با جریان الکتریکی ایجاد شده توسط این الکترودها و همزمان با آن انجام ورزش‌های مفید می‌توان این مسیر را تقویت کرده و عضلات را دوباره به حرکت درآورد.
به عنوان اولین مرحله هرسه فرد ایستادن بر روی دستگاه تردمیل را تمرین کردند و بعد از آن به کمک فیزیوتراپ‌های مربوطه و دستگاه‌های کمکی این افراد راه رفتن را بر روی تردمیل شروع کردند. این افراد فقط هنگامی که الکترودها روشن بوده و حاوی جریان الکتریکی بودند توانایی حرکت را داشتند.
بعد از انجام تمرینات لازم این افراد به کمک والکر‌های چرخ‌دار شروع به حرکت بر روی زمین کرده و در بعضی مواقع پزشکان به‌منظور حفظ تعادل این افراد به آن‌ها کمک می‌کردند.
این راهکارهای درمانی متاسفانه منجر به توانا شدن افراد در راه رفتن نشد بدین معنا که بعضی از آن‌ها فقط توانایی ایستادن و نشستن به‌صورت مستقل را بدست آوردند و همچنان در راه رفتن نیاز به کمک سایر افراد داشتند. پزشکان علت آن را فقدان وجود برخی عوامل موثر در این پروسه می‌دانند.
آخرین اخبار بدست آمده از این راه درمانی جدید نشان داده است که پزشکان فردی را که از هر ۴ اندام فلج بوده را تحت بررسی قرار داده و درنهایت فرد توانسته دستان و انگشتان خود را حرکت داده و اشیا را جه‌به‌جا کند.
میکروچیپی که در کورتکس مغز( محلی برای کنترل ارادی حرکات) فرد مورد نظر کاشته می‌شود می‌تواند حدود ۹۶ عدد از سیگنال‌های عبوری از مغز را به دستگاهی به نام دی‌کدر ارسال کند. این دستگاه طبق الگوریتم‌های تنظیم شده قصد فرد را برای انجام کار پیش‌بینی کرده و به او در انجام این کار کمک می‌کند بدین صورت که ایمپلنت موجود در بازوی فرد این سیگنال را از دی‌کدر دریافت کرده و عضله‌ی مورد نظر را آماده برای حرکت مورد نظر می‌کند.
