بنا به گفته محققان، انسانها در طی ۵۰ سال آینده باعث انقراض گونههای فراوانی از پستانداران خواهند شد؛ به گونهای که تنوع آنها تا ۳ الی ۵ میلیون سال دیگر بازیابی نخواهد شد.
مقاله مرتبط: دستاوردهای عظیم (۱۶): انقراض
احتمالا زمین در حال ورود به ششمین دوره انقراض بزرگ است؛ دورهای که در آن به علت وقوع تغییرات فراوان در محیط زیست زمین، بسیاری از گونههای جانوری و گیاهی منقرض میشوند. مجمع جهانی حفاظت از طبیعت (The International Union for the Conservation of Nature) پیشبینی کرده است که در صد سال آینده، ۹۹.۹ درصد گونههای به شدت در خطر و ۶۷ درصد گونههای در خطر انقراض نابود خواهند شد. درپنج انقراض بزرگ پیشین که در ۴۵۰ میلیون سال گذشته به وقوع پیوستند، بلایای طبیعی دخیل بودند. اما اکنون انسان است که در حال انقراض پستانداران می باشد.
دانشمندان دانشگاه Aarhus دانمارک، سرعت وقوع انقراضها و سرعت بازگشت زمین به تنوع زیستی کنونی خود توسط تکامل را محاسبه نمودهاند. طبق مطالعات آنان، در بهترین حالت، طبیعت به ۳ تا ۵ میلیون سال زمان برای این کار نیازمند است. بازگشت به تنوع زیستی پیش از تکامل انسان مدرن، زمانی که حیوانات بر زمین حکمفرمایی میکردند، به ۵ تا ۷ میلیون سال زمان نیاز خواهد داشت.
تکامل، مکانیسم دفاعی سیاره ما علیه نابودی تنوع زیستی است. با تغییر محیط زندگی و اقلیم، گونههایی که نمیتوانند خود را نجات دهند میمیرند و گونههای جدیدی ظهور پیدا میکنند. اما نکته این جاست که زمان لازم برای جایگزینی گونههای جدید طولانی بوده و بسیار آهستهتر از سرعت انقراض پستانداران توسط انسان است.
مقاله مرتبط: نظریه تکامل داروین چیست؟
محققان دانمارکی در طی محاسبات خود، از دیتابیسی استفاده کردند که حاوی اطلاعات گونههای پستاندار موجود و پستاندارن منقرضشده توسط انسان بود. آنها این دادهها را با اطلاعات موجود در مورد انقراضهای موردانتظار در ۵۰ سال آینده ترکیب کردند و از شبیهسازهای پیشرفته تکامل به منظور پیشبینی مدت زمان موردنیاز برای جایگزینی، استفاده نمودند.
تخمینهای آنان بر پایه این فرض خوشبینانه بود که مردم بالاخره نابودی زیستگاهها و از بین بردن گونهها را متوقف کرده و میزان انقراض پستانداران دوباره پایین خواهد آمد. البته حتی دربهترین سناریو نیز، زمان موردنیاز بستگی به سرعت شروع ریکاوری توسط پستانداران دارد. در صورتی که سرعت انقراض در طی ۲۰ تا ۱۰۰ سال آینده کاهش نیابد، گونههای بیشتری ناپدید شده و تنوع به میزان بیشتری کاهش خواهد یافت.
محققان متوجه شدند که در مدل طراحی شده، گونههای خاصی بیشتر مورد توجه قرار گرفته بودند. مت دیویس، دیرین شناس و رهبر تیم، از موش پوزهدراز درختی (shrew) به عنوان مثال استفاده کرده است. صدها گونه از این موش موجود است و در صورت انقراض یک یا دو گونه از آنها، تمام اعضا نابود نخواهند شد. این در حالی است که تنها ۴ گونه ببر دندان شمشیری در سیاره زمین وجود داشت و با انقراض تمامی این گونهها، چندین سال تاریخچه تکاملی نیز به کلی ناپدید شد.
محققان میتوانند در حفاظت از گونهها کمککننده باشند
امروزه جانوران بزرگی مانند کرگدن سیاه در خطر انقراض هستند. شانس ورود فیلهای آسیایی به قرن ۲۲ام، کمتر از ۳۳ درصد است. این فیلها تنها یکی از دو گونه باقیمانده از گروه پستاندارانی هستند که زمانی ماموتها و ماستودونها را نیز شامل می شدند. ما امروزه در جهانی زندگی میکنیم که روز به روز در حال تخلیه از پستانداران وحشی بزرگ است و تعداد اندک باقی مانده مانند فیلها و کرگدن ها نیز در خطر نابودی هستند.
با اینکه این یافتهها ترسناک به نظر میرسند، به عقیده داشمندان، حاصل پژوهشهای آنان میتوانند در تشخیص گونههای درخطر که منحصر به فرد از لحاظ تکاملی هستند، کمککننده باشد. در نتیجه میتوان اقداماتی را به منظور جلوگیری از ویرانکنندهترین انقراض پستاندارن انجام داد.