یک مطالعه نشان می‌دهد که ما اطلاع چندانی در مورد اثرات رسانه‌های اجتماعی بر روی سلامتی خودمان نداریم. چراکه مطالعات دقیق پیش از این بر روی این موضوع انجام نشده و بیشتر آنچه که گزارش شده صرفا براساس استدلال‌ها و گزارش‌های شخصی است.
دیوید الیس در دانشگاه لانکستر در انگلستان به همراه همکارانش مطالعه‌ای را انجام دادند و در آن مطالعات گسترده‌ای را به دقت مورد بررسی قرار دادند تا اطلاعات کافی در مورد زمانی که افراد پای گوشی‌های خود در شبکه‌های اجتماعی صرف می‌کنند، بدست آورند. آن‌ها از این افراد در مورد میزان زمانی که در گوشی‌ها خود صرف گشتن مطالب جدید می‌کنند در یک نظرخواهی مورد بررسی قرار دادند همچنین از آن‌ها در مورد میزان مشکلاتی که با آن‌ها روبه رو شدند پرس و جو کردند.
این محققان نتایج حاصل از مطالعه‌ی انجام شده بر روی ۲۸۰ نفر را مورد بررسی قرار دادند و اطلاعات لازمه را از طریق برنامه‌ی Screen time شرکت اپل بدست آمده و این برنامه نشان می‌دهد که هر کاربر به مدت چند دقیقه پای گوشی تلفن صرف می‌کند و هر چند وقت یکبار گوشی خود را در دست می‌گیرد و اینکه چند بار در روز از برنامه های مختلف اخطار یا اطلاعیه دریافت می‌کند …
محققان دریافتند که گزارش‌های شخصی چندان در این ضمینه قابل اعتماد نیستند.
در یک محاسبه ی آماری نشان داده شده است که آنچه که افراد در مورد میزان استفاده‌ی خود گزارش می‌کنند با نتایج حاصل از مطالعات آکادمیک بر میزان استفاده‌ی افراد متفاوت است. این به این معنا نیست که مطالعات گزارش‌های شخصی افراد از میزان استفاده‌ی خود به طور کامل بی‌استفاده است اما براساس بیانات الیس این ادعاها چندان نمی‌تواند بر مبنای مطالعات اصولی و آکادمیک باشد.
مثلا بر اساس گزارش‌های شخصی افزایش استفاده از گوشی‌های هوشمند میزان خودکشی را در جوانان افزایش داده است و باعث کاهش فعالیت‌های جنسی افراد شده است. پیتر اتچلز، محققی از دانشگاه بث اسپا در انگلستان اثرات بازی‌های ویدیویی معتقد است که :
خیلی خوب است که اثرات شبکه‌های اجتماعی را به صورت آکادمیک مورد بررسی قرار می‌دهد.
شاید شواهد ما در مورد اثرات مخرب استفاده از گوشی‌های هوشمند چندان معتبر نباشد
این گزارش‌های شخصی اساسا اعتبار درستی و دقیقی ندارند و ما هم‌چنان شاهد این قبیل گزارش‌ها در حیطه‌ی اندازه‌گیری رژیم غذایی و یا ورزش هستیم ولی مردم ادعاهای بیان شده در این مورد که گوشی‌های هوشمند سلامت ذهنی را تهدید می‌کنند، کمتر مورد انتقاد قرار می‌دهند چرا که این ادعاها دستاوردهای گزارش‌ها و مشاهده‌های شخصی خود آن‌هاست.
اندروید پرزیبیلسکی که فیزیولوژیست تجربی در موسسه‌ی اینترنت دانشگاه آکسفورد است؛ می‌گوید که گزارش‌های شخصی زمانی می‌تواند مفید واقع شود که به علوم پایه‌ای بپردازد وی درحالی این گفته‌ها را منتشر کرده که خود نیز در برخی از تحقیقات خود از داده‌های شخصی افراد استفاده کرده است. ولی وی در سخنانش بیان داشت که :
اگر شما از جمله کسانی هستید که همواره معتقد هستند براساس این محاسبات و تخمین‌های انجام شده نباید نوجوانان تا سن ۱۵ سالگی از تلفن همراه استفاده کنند یا اگر شما مشاور سلامتی هستید و معتقدید که با استفاده از نرم افزارهایی باید زمان جست‌وجوهای رسانه‌ایی کودکان را محدود کرد باید بدانید که این‌ها عواقب بدی دارند.
الیس نیز معتقد است که :
اگر برخی از محققان در تلاش هستند که با انتشار گزارش‌های شخصی خودشان بتوانند ادعاهایی بر این اساس ایجاد کنند که شبکه‌های اجتماعی و استفاده از گوشی‌های هوشمند زندگی مردم را خراب می‌کند و یا برآن باشند که به والدین در مورد میزان استفاده‌ی فرزندشان اخطار دهند و یا اینکه سیاست‌های کلی را در این‌باره تغییر دهند باید دلایل قانع‌کننده تری بیاورند به صورتی که توانایی تغییر شرایط را داشته باشد.
نویسنده‌ی دیگری که در این مطالعه مشارکت داشته به نام بریتانی دیویدسون از دانشگاه بث در انگلستان تاکید می‌کند که :
سوالی که در مرحله‌ی بعدی به وجود می‌آید این است که اگر گزارش‌های شخصی هم‌تراز با رفتارهای واقعی افراد که توسط محاسبات آکادمیک اندازه‌گیری می‌شوند، نیستند در این صورت اصلا چه لزومی دارد که ما گزارش‌های شخصی افراد را وارد مطالعه‌ی خود کنیم؟
