همه‌ی سلول‌های آسیب دیده از بین نمی‌روند. برخی به عنوان سلول‌های پیر و فاقد قابلیت تقسیم باقی می‌مانند؛ اما این سلول‌ها می‌توانند سیگنال‌های شیمیایی ایجاد کنند. این سلول‌ها در مقابله با پیری می‌توانند نقش مهمی داشته باشند. در واقع، نظرها بر آن است که آیا می‌توان با داروی ضد پیری این سلول‌ها را از بین برد؟ محقق Nicolas Musi از دانشگاه گزاس در گفتگو با شرکت MIT اذعان داشت:
به نظر می‌رسد این سلول‌ها و موادی که تولید می‌کنند، در فرآیند پیری دخالت دارند. ایده‌ی از بین بردن این سلول‌ها ممکن است در مقابله با پیری مؤثر واقع شده و از بیماری‌های دوران سالخوردگی، پیشگیری کند.
بر اساس نتایج یک کارآزمایی بسیار اولیه، ممکن است بتوان واقعاً این نظریه را عملی کرد. این محقق و همکارانش در ژانویه‌ی سال جاری، نتایج یک کارآزمایی بر روی ۱۴ بیمار مبتلا به نوعی بیماری ریوی کشنده تحت عنوان فیبروز ریوی ناشناخته (IPF) را منتشر کردند. در این کارآزمایی از یک ترکیب دارویی استفاده شده بود که محققان معتقد بودند سلول‌های پیر را نابود می‌کند.
طی سه هفته، بیماران ۹ دوز از یک داروی لوسمی به نام داستینیب و مکمل کوئرستین مصرف کردند. در انتهای کارآزمایی، بیماران به گفته‌ی خود، در مقایسه با شرایط قبلی، بهتر می‌توانستند راه بروند؛ همچنین بدون هیچ گونه‌ی عارضه‌ی جانبی، حال‌شان در کل بهتر شده بود. به بیان محقق Jamie Justice:
این مطالعه هر چند هم که کوچک باشد، نقطه‌ی عطفی در درمان بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مانند IPF محسوب می‌شود. ما در واقع یک نشانگر زیستی و بنیادی پیر شدن را که با IPF در ارتباط بود، نشانه گرفتیم و حال این‌ها تنها نتایج اولیه ولی امیدوارکننده در بیماران انسانی هستند.
گام‌های بعدی
در شرایط فعلی، قطعاً نمی‌توان گفت این روش به عنوان یک درمان ضد پیری مؤثر واقع خواهد شد، اما محققان در حال مطالعه‌ی این موضوع هستند. در حال حاضر، آن‌ها در حال آزمایش این روش درمانی بر روی ۱۵ بیمار ریوی دیگر و همچنین ۲۰ بیمار کلیوی هستند.
