یافته‌های یک مطاله‌ی جدید نشان می‌دهند که بیمارانی که برای درمان سرطان مقاوم به درمان، درمان‌های ترکیبی کاملاً شخصی سازی شده دریافت می‌کنند، نرخ بقا و بهبودی بالاتری دارند.
اخیراً پزشکی شخصی به عنوان یک شیوه‌ی بالقوه‌ی بسیار اثربخش‌تر برای درمان بیماری‌ها و وضعیت‌های وخیم، مانند بسیاری از سرطان‌ها، درحال پیشرفت است.
در این نوع از روش درمانی، محققین هدفگذاری می‌کنند تا بفهمند کدامیک از درمان‌ها برای هرکدام از انواع سرطان‌ها برای هر شخص مناسب‌تر است. این تشخیص به ژنتیک فرد، شرایط محیطی و فاکتورهای سبک زندگی فرد وابسته است.
یک مطالعه‌ی جدید – که نتایج آن در ژورنال Nature Medicine به چاپ رسید – بیان می‌کند شخصی سازی کردن هرچه بیشتر پزشکی شخصی شده می‌تواند برای درمان سرطان‌هایی که به داروهای تجویزی معمول پاسخ نمی‌دهند، موثر باشد.
محققان که بیشترشان از دانشگاه کالیفرنیای سان دیگو هستند یک کارآزمایی بالینی انجام دادند تا امتحان کنند که درمان ترکیبی شخصی سازی شده می‌تواند اثرات مثبتی بر افراد دارای تومورهای مقاوم به درمان بگذارد یا نه.
آنان جهش‌های توموری خاص را در شرکت‌کنندگان به‌منظور یافتن بهترین ترکیب درمانی که برای فرد مناسب باشد تجزیه و تحلیل کردند و سعی کردند هرکدام را جداگانه مورد هدف قرار دهند.
«پاسخ به درمان در مواردی که یک تغییر مورد هدف قرار می‌گیرد، کم و ناپایدار می‌باشد. رویکرد ما فراتر از هدف قرار دادن یک تغییر بود. در همکاری با یک تیم چند رشته‌ای از متخصصین اونکولوژی، ما برای هر شخص یک درمان ترکیبی شخصی سازی شده طراحی کردیم. با استفاده از این روش، ما افزایشی در نرخ پاسخ به درمان مشاهده کردیم. همچنین در بقای افرادی که به خوبی با درمان هماهنگ بودند درمقایسه با افرادی که درمانی کمتر سازگار یا ناسازگار دریافت کردند، به‌طور کلی بهبود مشاهده شد.»
دکتر Jason K. Sicklick ( نویسنده‌ی نخست مقاله)
نتایج مطالعه آینده‌نگر
این مطالعه Investigation of Profile-Related Evidence Determining Individualized Cancer Therapy نام داشت که به اختصار I-PREDICT نامیده می‌شود. محققان برای انجام این مطالعه‌ی آینده‌نگر از داوطلبینی استفاده کردند که سرطانشان متاستاز داده بود.
در مجموع، این تیم ۱۴۹ شرکت کننده‌ی دارای متاستاز و سرطان مقاوم به درمان را در مطالعه شرکت دادند. سپس درمان ترکیبی را برای ۷۳ نفر از آنان شخصی سازی کردند (معادل ۴۹ درصد از شرکت‌کنندگان).
این تیم موفق نشدند برای ۶۶ نفر از شرکت‌کنندگان درمان فراهم کنند. علت آن می‌تواند سیر سریع بیماری در این بیماران و یا پیشرفته بودن بیماری آنان باشد.
برای یافتن بهترین سازگاری درمان برای هر فرد، محققین DNA هر تومور را توالی یابی کردند تا جهش ایجاد شده در تومور هر شخص را شناسایی کنند.
سپس این تیم با یک گروه متشکل از اونکولوژیست‌ها، فارماکولوژیست‌ها (داروشناس‌ها)، زیست‌شناسان سرطان، جراحان و متخصصین ژنتیک مشورت کردند. این افراد به تیم کمک کردند که بهترین ترکیب دارویی و سازگارترین آن با هر فرد را مشخص کنند.
بیشتر بخوانید:
برای این که هر فرد با درمان ترکیبی به خوبی سازگار باشد، محققین مجبور شدند بیش از ۵۰ درصد از جهش‌های تومور هر شخص و داروها را باهم تنظیم کنند.
محققین گزارش کردند که نیمی از شرکت‌کنندگان که درمان شخصی شده دریافت کرده‌بودند، به درمان سرطان پاسخ دادند درحالی که فقط ۲۲ درصد از افرادی که تنظیم دارویی برایشان در سطح پایینی صورت گرفته بود و یا درمان شخصی‌سازی نشده دریافت کردند به درمان سرطان پاسخ دادند.
«داشتن ۵۰ درصد از بیمارانی که قبلاً شدیداً تحت درمان قرار گرفته‌اند و به درمان پاسخ می‌دهند نشانگر اهمیت پزشکی شخصی‌شده و روش‌های درمان ترکیبی شخصی می‌باشد.»
دکتر Razelle Kurzrock (نویسنده‌ی ارشد تحقیق)
وی همچنین افزود:
«قدم بعدی ما این است که تعیین کنیم آیا می‌توان با اجرای این روش در مراحل ابتدایی‌تر بیماری، میزان مزایای این روش را بیشتر کنیم یا نه.»
هیچ دو توموری یکسان نیستند
در کل، ۸۳ درصد از شرکت‌کنندگان درمان دریافت کردند. این درمان با پیشنهادات اونکولوژیست‌ها و بر اساس اولویت برای هرکدام از بیماران تعیین شده‌بود. از این تعداد، ۱۰ نفر نیز درمان شخصی نشده دریافت کردند که با جهش تومورهای آنان سازگار نشده بود.
۷۳ نفری که درمان ترکیبی شخصی شده دریافت کردند، درمانشان ترکیبی از داروهایی که ژن‌های دارای محصول را مورد هدف قرار می‌دهند، درمان با هورمون، ایمیونوتراپی و شیمی درمانی بود.
«درصد بیمارانی که با داروها سازگار بودند از سایر مطالعات در زمینه‌ی پزشکی شخصی بیشتر بود. علت این است که ما از تیمی استفاده کردیم که بلافاصله نتایج تجزیه و تحلیل ژنوم را انجام دادند و همچنین افرادی را به کار بستیم که به بیماران و پزشکان کمک کنند که به کارآزمایی بالینی و داروهای مورد تایید FDA دسترسی داشته باشند.»
دکتر Shumei Kato (یکی از نویسندگان اصلی مقاله)
با این وجود، درباره‌ی امکان استفاده از این رویکرد، نگرانی‌های بسیاری وجود دارد. طبق گفته‌ی دکتر Sicklick:
«درمان‌های شخصی شده‌ی متشکل از چندین دارو تا کنون به عنوان درمان استاندارد استفاده نشده‌اند که علت این امر وجود نگرانی درباره‌ی میزان ایمنی استفاده از از داروها به صورت ترکیبی می‌باشد چرا که این داروها درمطالعات قبلی در کنار هم مطالعه نشده‌اند[ تا اثرات جانبی آنان در استفاده‌ی همزمان مشخص شود].»
در مطالعه‌ی اخیر، محققین تا زمانی که سرطان فرد بیشتر پیشرفت کند، فرد دیگر نتواند درمان را تحمل کند و یا تا زمانی که بیمار از دنیا برود، نتایج درمان را پیگیری کرده‌اند.
در عین حال، همزمان با ایجاد این بحث‌ها، نویسنده‌ی ارشد مقاله استدلال می‌کند که اهمیت دارد که تا جایی که ممکن است باید به سمت رویکردهای درمان سرطان به صورت شخصی شده پیش برویم.
دکتر Sicklick تاکید می‌کند:
«ترکیبات شخصی شده اهمیت دارند. همانطور که هیچ دو تومور کاملاً شبیه هم نیستند، نباید دو رژیم دارویی برای درمان آنان نیز یکسان باشد.»
وی اشاره می‌کند که:
«یافته‌های ما نشان دادند که این رویکرد قابلیت اجرایی داشته و زمانی که بیماران با دقت کنترل شوند و با دوزهای پایین درمانشان را آغاز کنند، ایمن می‌باشد.»
با این حال، محققین پذیرفته‌اند که مطالعات بالینی دیگر نیز باید این روش را بیشتر مورد آزمایش قرار دهند و مناسب بودن آن را تأیید کنند.
به علاوه، بسیاری از اعضای تیم مطالعه اذعان کرده‌اند که از شرکت‌های داروسازی و تحقیقاتی مختلفی منابع مالی دریافت کرده‌اند.
