دانشمندان دانشگاه مک‌مستر بیومارکرهای جدیدی را برای تشخیص سندرم روده تحریک پذیر (IBS) در ادرار شناسایی کرده‌اند. این می‌تواند منجر به درمان بهتر و کاهش نیاز به روش‌های کولونوسکوپی پرهزینه و تهاجمی که در حال حاضر برای تشخیص مورد استفاده قرار می‌گیرند، شود.
موارد کمی درمورد علل IBS شناخته شده است. سندرم روده تحریک پذیر بیماری مزمن و اغلب اختلال گوارشی ناتوان‌کننده‌ای است که بیمار طیف وسیعی از علائم را تجربه می‌کند و گزینه‌های درمانی محدود هستند. تشخیص سندرم روده تحریک پذیر فرآیند طولانی است که در آن باید سایر اختلالات روده‌ای از جمله بیماری التهابی روده از تشخیص‌های احتمالی خارج شوند.
دانشمندان علاقه‌مندند که بیابند که آیا راه بهتری برای کنترل و تشخیص سندرم روده تحریک پذیر وجود دارد که مانع از انجام روش‌های تهاجمی کولونوسکوپی شود و در عین حال دید بهتری از مکانیسم اصلی آن ارائه دهند.
محققان مطالعه‌ای در زمینه متابولیت انجام دادند که نمونه‌های ادرار بیماران مبتلا به IBS را با گروه کنترلی از افراد سالم مقایسه کردند. آن‌ها برای اولین بار اثر متابولیک مشخصی را کشف کردند که در بیماران IBS افزایش می‌یابد.
متابولیت‌های مختلفی که با تخریب کلاژن درارتباطند، که محققان معتقدند که از روده منشا می‌گیرند، نشان می‌دهند که نقص در لایه‌ی الاستیک کولون وجود دارد که عملکرد طبیعی آن را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
محققان معتقدند که این یافته‌ها همچنین ممکن است امکان کنترل روتین درمان بیماران IBS را فراهم کند که این نیز می‌تواند برای اثبات اثربخشی مداخلات غذایی و دارویی مورد استفاده قرار گیرد.
در حال حاضر، محققان کارهای خود را برای کشف بیومارکرهای جدید در ادرار گسترش داده‌اند که می‌تواند بیماری کرون را از کولیت زخمی در کودکان تشخیص دهد و امیدوارند که بتوانند از استفاده کولونوسکوپی در آینده جلوگیری کنند. این غربالگری سریع و تشخیص زودهنگام اختلالات روده‌ای مختلف مزمن را با دقت بیشتر و هزینه کمتر ممکن می‌سازد.
