آیا DNA به دست آمده ازتومور پستانی می‌تواند به پزشکان در تشخیص وجود سلول‌های سرطانی در جداشده از تومور در خون، کمک کند؟
این موضوع چیزی است که ممکن بودن آن در مطالعه‌ای جدید و کوچک بیان شده است. در صورتیکه این نتایج در مطالعاتی بزرگتر تکرار شوند، چنین تستی خواهد توانست در ارزیابی درمان سرطان سینه به کار رود. همچنین این تست به طور بالقوه‌ای خواهد توانست در کاهش به‌کارگیری درمان‌های غیرضروری کمک‌کننده باشد.
امروزه زنان مبتلا به سرطان سینه پیش از انجام جراحی، تحت شیمی‌درمانی قرار می‌گیرند تا سلول‌های سرطانی‌شان نابود شود. به گفته محققان، درصورتیکه شیمی‌درمانی به خوبی عمل کند، ممکن است تعدادی از زنان اصلا نیازی به جراحی نداشته باشند.
به گفته محقق ارشد این مجموعه، ازموسسه تحقیقاتی TGen در Phoenix، در حدود یک سوم زنان مبتلایی که پس از شیمی درمانی جراحی می‌شوند، هیچ توموری در محل باقی نمانده است. این موضوع نشان‌دهنده این امر است که اصلا از ابتدا نیازی به جراحی نبوده است. اما مسئله آن است که امروزه هیچی روشی به منظور حصول اطمینان از وجود سلول‌های سرطانی باقی مانده از طریق خون، بدون انجام جراحی وجود ندارد.
محققان امیدوارند که این تست بتواند پیش و پس از شیمی درمانی انجام گرفته و نیاز به انجام جراحی و یا عدم نیاز به آن را پیش‌بینی کند. آنان به این منظور تستی شخصی‌سازی‌شده به نام TARDIS طراحی کرده‌اند که تنها با استفاده از یک ویال خون قادر به شناسایی DNA تومور در گردش خون (ctDNA) می‌باشد. ctDNAها قطعاتی از DNA هستند که از محل اصلی تومور ریزش کرده و در گردش خون حرکت می‌کنند.
این تست بر اساس DNAای که در نخستین تشخیص سرطان سینه از تومور جدا شده است، شخصی‌سازی می‌گردد. زمان تولید این تست شخصی‌سازی‌شده، ۳ الی ۴ هفته پس از دریافت نخستین نمونه توموری است. پس از تهیه تست، می‌توان مکررا از آن در تشخیص ctDNA در جریان خون آن فرد مشخص استفاده نمود.
تیم محققان، تست را روی ۳۳ زن مبتلا به سرطان سینه در رده سنی ۴۰ تا ۷۰ ساله، استفاده کرده است. استیج سرطان در این افراد، یک تا سه بوده و در هیچ کدام از آن‌ها پراکندگی سرطان به سایر نواحی بدن (متاستاز) وجود نداشت. این زنان به مدت چندین ماه تا زمان اقدام به جراحی برای برداشتن تومور مورد بررسی قرار گرفته بودند.
در زنانی که پاسخدهی بالایی به شیمی‌درمانی داشتند، تست جدید حاکی از ۹۶درصد کاهش در میزان ctDNAها بود. در افرادی که هنوز نشانه‌هایی از سرطان پستان داشتند، این کاهش در حدود ۷۷درصد بود. این موضوع نشان‌دهنده آن است که تست در هدایت درمان سرطان سینه موثربوده است.
این رویکرد جدید در تشخیص ctDNAها ۱۰۰ برابر بهتر از رویکردهای پیشین عمل کرده است. به گفته محققان، با استفاده از این تست بررسی دقیق‌تر روند درمان سرطان در بیماران در بیماران مبتلا به استیج‌های پایین‌تر سرطان سینه ممکن شده است و ما در مسیر رسیدن به تشخیص بیماری باقی‌مانده در بافت پستانی بیماران هستیم.
تخمین هزینه کلی این تست هنوز ممکن نیست. ایجاد تست در اولین بار، بسیار زمانبر است، اما چون می‌تواند بارها به کار رود، به گفته محققان دارای صرفه اقتصادی است.
رسیدن به تکنولوژی تشخیص دقیق ctDNA بسیار مهم بوده و اگر محققان دیگر بتوانند نتایج را تکرار کنند، گام روبه‌جلوی مهمی در مسیر درمان سرطان سینه به وقوع خواهد پیوست.
