انتشار این مقاله


آیا پروتز سینه برای شیردهی خطرناک است؟

تخمین زده می شود که ۵٪ از کل زنان در ایالات متحده تحت عمل‌های جراحی ترمیمی سینه که شامل پروتز سینه است قرار گرفته‌اند.جای تعجب نیست که این روش یکی از پرطرفدارترین روش ‌های جراحی زیبایی در این کشور است. به گفته روانشاسان پروتز سینه یکی از بهترین راه های تقویت ظاهر و اعتماد به […]

تخمین زده می شود که ۵٪ از کل زنان در ایالات متحده تحت عمل‌های جراحی ترمیمی سینه که شامل پروتز سینه است قرار گرفته‌اند.جای تعجب نیست که این روش یکی از پرطرفدارترین روش ‌های جراحی زیبایی در این کشور است.

به گفته روانشاسان پروتز سینه یکی از بهترین راه های تقویت ظاهر و اعتماد به نفس برای خانم‌ها است. اما موارد دیگری نیز وجود دارد که باید در نظر گرفت. ایمپلنت ها چه تاثیری در توانایی شیر دهی مادر دارند؟ آیا با وجود پروتز در صورت نیاز می توانید از پمپ سینه برای مکمل استفاده کنید؟

پروتز سینه

سالین یا سیلیکون؟

برای پاسخ به این سؤالات ، ابتدا باید انواع مختلف کاشت و چگونگی تأثیر آنها برشیردهی را بررسی کنیم.. نگرانی اصلی درباره شیردهی با ایمپلنت ها احتمال ترکیدن و نشت آنها در شیر مادر است. اگر ایمپلنت های سالین وارد شیر شود ، جای نگرانی نیست ، نشتی سالین به کودک یا مادر آسیبی نمی رساند.

از طرف دیگر کاشت سیلیکون به دلیل وجود پلاستیک در آن بسیار خطرناک تر است. با این حال ، حتی شیر گاو دارای درجه خاصی از سیلیکون درخود است. با وجود تمام این موارد ، شانس نشت ایمپلنت به شیر مادر کم است.

طی پروتز سینه ، جراحان می توانند کاشت را در پشت دیواره سینه یا جلوی آن قرار دهند. بعضی از خانمهایی که برای ایمپلنت مراجعه می‌کنند هنوز در سالهای فرزندآوری بوده و ممکن است در آینده شیردهی را تجربه کنند و اگر ایمپلنت ها در پشت دیواره سینه قرار بگیرند ، احتمال شیردهی بسیار کم می‌شود. با این حال با عمل جراحی از این طریق ، خطر بروز عوارض بسیار کاهش می یابد.

در حالی که هر دو نوع کاشت جوانب مثبت و منفی خود را دارد ، بسیاری از خانمها انواع سیلیکونی را ترجیح می دهند چراکه واقعی تر به نظر می رسند. ایمپلنت های سالین تمایل به “اثر موجی” دارند ، و باعث می شود که مصنوعی‌تر به نظر برسند.

ریسک آسیب اعصاب

برای قرار دادن پروتز سینه سه روش جراحی وجود دارد. روش اول از طریق برش عضلانی زیر پستان است. افرادی که این روش را انتخاب می کنند، ایمپلنت از زیر پستان قرار می گیرد ، احتمال ظهور آسیب های عصبی کم‌تری دارند. این روش برای اکثر افراد روش ترجیحی است زیرا جای زخم نیز بعد از بهبودی قابل توجه نیست. با این تکنیک ، پروتز هم می توانند از عضله بالاتر یا پایین‌تر برود.

در روش جراحی”transaxillary” پروتز را از طریق ناحیه زیر بغل قرار می دهند. یک ناحیه کوچک به شکل جیب ایجاد شده و ایمپلنت در این جیب وارد می شود. باز هم ، جراح می تواند کاشت را در جلوی یا پشت دیواره سینه قرار دهد

سومین روش برش از قسمت اطراف است. اگر قرار است شیردهی داشته باشید و این روش مورد استفاده قرار گرفت ، احتمال بروز حوادث بیشتر است. مجاری و غدد شیر غالباً بریده می شوند و قابل ترمیم نیستند. این بدان معنا نیست که مادر نمی تواند به هیچ وجه شیردهی کند ، فقط این که احتمال آسیب رساندن به اجزای حیاتی در این روش بیشتر و قابل توجه تر باشد.

با این که از دست دادن حس مانع شیردهی نمی شود ، می تواند نشان دهنده این موضوع باشد که سایر قسمتهای پستان در حین عمل قطع شده یا تغییر یافته اند.

نتیجه کلی این است که اکثر زنانی که تحت عمل پروتز سینه قرار گرفته اند ، می توانند بدون هیچ مشکلی به فرزندان خود شیربدهند. با این وجود ، همیشه استثنائات وجود دارد. بدن هر زن منحصر به فرد است. برخی ممکن است به طور طبیعی تولید شیر کم‌تری داشته باشند در حالی که برخی دیگر ممکن است آسیب هایی دیده باشند که مانع از شیردهی آنها می شود.

بعضی اوقات افراد فوراً عمل های جراحی را مقصر می‌دانند ، اما واقعیت این است که برخی از افراد مشکلات مربوط به تولید شیر را با یا بدون کاشت دارند. استفاده از پمپ سینه استاندارد می تواند به شما در تولید میزان شیر مورد نیاز کمک کند تا مقدار شیر مورد نیاز را به کودک خود دهید. بعلاوه ، یک پمپ همچنین به شما در شناسایی هرگونه مشکلی که در تولید شیر طبیعی شما وجود دارد کمک می کند و در صورت نیاز به مکمل فرمول شمارا آگاه می‌سازد.

پانیذ اسکندری


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید