حتما تا به حال بعضی از گیف های صدادار را در اینترنت دیده اید. آن ها هیچ صدایی ندارند ولی بسیاری از مردم میتوانند صدای تولید شده توسط عکس را بشنوند!
معروفترین آن ها بالا پایین پریدن پل ویا شیرجه زدن در آب است.
مطالعات جدید نشان میدهد علت این که بسیاری از مردم میتوانند صدای گیف هارا بشنوند تفاوت های عملکردی متقابل حس بینایی و شنوایی است.
” جدید ترین مطالعه ی ما تفاوت های فردی در عملکرد متقابل حس بینایی و شنوایی را نشان میدهد.”
نویسنده و روان شناس ارشد الویت فریمن از دانشگاه سیتی لندن
” ما متوجه شدیم که افرادی با گوش های بینا میتوانند از هر دو حس بینایی و شنوایی در درک حرکات صامت استفاده کنند در حالیکه در برخی افراد حس شنوایی در هنگام دیدن جلوه های بصری مهار میشود.”
گیف ها صدا ندارند. آن ها حلقه های صامت ویدیویی هستند ولی برخی مردم میتوانند صداهای مشابه را بشنوند. صدای بالا پایین پریدن تیر چراغ برق ویا صدای برخورد موج ها.
مطالعه ی جدید اخیر به صورت عمیق به بررسی وقوع این پدیده میپردازد که به آن “پاسخ شنوایی فراخوانده شده توسط حس بینایی یا (vEAR) میگویند.
” ما متوجه شدیم که ۲۱% مردم فرم های مختلف این پدیده را تجربه میکنند که نشان میدهد احساس همزمان بینایی و شنوایی بیشتر از بروز همزمان حس های دیگر اتفاق می افتد.”
فری من در سال ۲۰۱۸
۲ نظریه ی معروف برای این که چرا این اتفاق می افتد وجود دارد. نظریه اول این که در برخی افراد ارتباطات اضافه تری بین حس بینایی و شنوایی وجود دارد که منجر به پدیده ی vEAR میشود. نظریه ی دوم این که همه ی افراد همان ارتباطات را دارند ولی فقط کسانی که vEAR دارند میتوانند از آن بهره ببرند.
تیم پژوهشی در چند آزمایش ۵۰ شرکت کننده را آزمایش کردند. آن ها با استفاده از متدی تحت عنوان جریان تحریکی تغییر طول موج از طریق ترنس کرانیال ، پاسخ شنوایی آن هارا به توالی های مورس سنجیدند.
برای کسانی که vEAR را تجربه نکرده بودند جریان تحریکی جهت کار مغز را تغییر داد. در این افراد زمانی که تحریک در نزدیکی پردازشگر بینایی مغز قرار میگرفت قدرت پردازش بینایی کاهش میافت ولی قدرت شنوایی افزایش یافت. عکس این پدیده وقتی رخ داد که محرک در نزدیکی پردازشگر شنوایی مغز قرار گرفت.
در افرادی که vEAR را تجربه کرده بودند هیچ تغییری مشاهده نشد.
از بین ۵۰ شرکت کننده ۱۶ نفر موزیسین از کالج موسیقی ویال لندن بودند که به طور قابل توجهی vEAR را بیشتر از افراد غیر موزیسین تجربه کرده بودند.
” ما دریافتیم که به طور میانگین افردی که دارای گوش های بینا بودند یعنی حس شنوایی و بینایی همزمان داشتند هر دو عملکرد را به خوبی انجام میدادند ؛ برعکس افرادی که این توانایی را نداشتند.
عملکرد شنوایی و بینایی بسیار پیشرفته تر بود زیرا قسمت های زیادی از مغز به طور همزمان کار میکردند.”
دلیل این که بیشتر موسیقی دانان گوش های بینا داشتند این است که این همکاری قدرت بینایی و شنوایی برای بهبود عملکرد موسیقیایی مفید است.
این مطالعه یک مطالعه ی کوچک بود پس پژوهشگران باید در گروه های بزرگتری به جست و جو و مطالعه بپردازند ولی با این حال این یک بررسی هیجان انگیز از پدیده ی مرموز و فوق العاده است.
