تلاش برای تولید واکسن هپاتیت C از بیش از ۲۵ سال پیش ، هنگامی که ویروس هپاتیت C شناسایی شد ، آغاز شد. از آن زمان ، محققان بیش از ۲۰ واکسن بالقوه در حیوانات را مطالعه کرده‌اند. تعداد کمی از این واکسن‌ها که عمدتا در دهه گذشته توسعه یافته‌اند ، در افراد تحت آزمایش محدود قرار گرفته‌اند.
مقاله مرتبط: نگاهی به گام‌های امیدبخش ایران برای کنترل کامل هپاتیت سی
در حال حاضر دو آزمایش بالینی زیر انجام می‌شود تا دریابیم که آیا واکسن‌های تجربی که اخیراً ایجاد شده‌اند در افراد ایمن و مؤثر هستند یا خیر.
- آزمایش واکسن درمانی- جامعه مورد مطالعه در این کارآزمایی شامل افرادی است که از قبل به هپاتیت مزمن مبتلا هستند. هدف از آزمایش این است که تعیین کند که آیا واکسن در کاهش مشاهده هپاتیت C در خون شرکت کنندگان، ایمن و موفق است یا خیر. تکمیل این دادگاه در سال ۲۰۲۰ پیش بینی می‌شود.
- آزمایش واکسن پیشگیرانه (پیشگیری کننده)- این آزمایش شامل افرادی است که در معرض خطر بالای ابتلا به هپاتیت C قرار دارند. هدف از آن تعیین ایمنی دو واکسن و یافتن این موضوع است که آیا شرکت کنندگان دریافت کننده واکسن نسبت به شرکت‌کنندگان دریافت کننده پلاسبو(دارونما) در مدت شش ماه آینده شانس کمتری در آلودگی به ویروس هپاتیت C دارند یا خیر. این آزمایش تعداد زیادی از شرکت کنندگان را ثبت کرده و در جولای ۲۰۱۸ پایان یافته است .
مقاله مرتبط: داروی ماویرت برای درمان هپاتیت C تأیید شد
اگر این آزمایشات نتایج خوبی داشته باشند باز هم آزمایش‌های بزرگ‌تری برای تأیید این اثر و تعیین بهترین روش تولید واکسن لازم است.
پیشرفت به دلایل مختلف کند بوده است ، از جمله:
ویژگی‌های منحصر به فرد ویروس
ویروس هپاتیت C نسبت به ویروس‌های ایجاد کننده هپاتیت A و هپاتیت B متغیرتر است. ویروس هپاتیت C حداقل در شش شکل ژنتیکی متمایز (ژنوتیپ) با زیرگروه‌های مختلف ایجاد می‌شود. حدود ۵۰ زیرگروه شناسایی شده است.
ژنوتیپ‌های مختلف ویروس هپاتیت C باعث افزایش عفونت‌ها در مناطق مختلف جهان می‌شوند. واکسن جهانی باید در برابر همه این انواع ویروس محافظت ایجاد کند.
مدل‌های حیوانی محدود عفونت هپاتیت C
ویروس هپاتیت C می‌تواند شامپانزه‌ها را آلوده کند ، و عفونت در شامپانزه‌ها مشابه با انسان‌های بزرگسال است. با این وجود نگرانی‌های اخلاقی و هزینه‌ای ، تحقیقات پزشکی را با این حیوانات محدود می کند.
