طبق مطالعه جدید دانشگاه Sussex-led درمان جدیدی جهت کمک به افراد جوان مبتلا به اسکیزوفرنی برای ارتباط دوباره با جهان اطرافشان نتایج امیدوار کننده‌ای داشته است.
نویسندگان این مطالعه اذعان دارند که درمان بهبود اجتماعی یا Social Recovery Therapy، شامل کمک به افراد بشدت گوشه گیرو منزوی از اجتماع در شناسایی اهداف شخصی معنی‌دار و برقرار کردن فعالیت‌های قابل دستیابی روزانه، میتواند بطور موثر و معنی دار میزان کنش/واکنش اجتماعی آنها را افزایش دهد.
David Fowler استاد روانشناسی Sussex، که روش درمانی را با کمک همکارانش در دانشگاه East Anglia و دانشگاه Manchester ابداع کرد می گوید:” روان‌پریشی غیرعاطفی— یا اسکیزوفرنی—یک درصد جمعیت از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد که بیشترین گروه در خطر افراد نوجوان و جوان می باشند.
” در حال حاضرخدمات ارائه شده توسط بخش سلامت برای چنین افرادی عبارتند از درمان شناختی رفتاری (CBT) و مداخلات پزشکی موثر می باشند. اما نکته قابل توجه اینست که چنین خدماتی فقط برای آنهایی که انگیزه درگیر شدن دارند مفید و موثر می باشند. بیماران اسکسزوفرنی زیادی با مشکلات پیچیده وجود دارند که از جامعه جدا گشته اند و ممکن است عمرخود را با معلولیت غیراجتماعی بودن ادامه دهند.”
این درمان ۱۵۴ بیمار ۳۵-۱۶ ساله را در طی دوره دو ساله تحت نظر قرار داد و نتیجه گیری بعمل آمد که تاثیر گذارترین برون‌دادها برای آنهایی بود که خدمات مداخله زودرس ارائه شده توسط NHS را دریافت کردند که این خدمات سپس توسط دوره نه ماهه درمان بهبود اجتماعی یا Social Recovery Therapy دنبال شد.
درطول درمان بهبود اجتماعی، بیماران و درمانگران در یک برنامه سه مرحله ای با یکدیگر مشارکت کردند که شامل شناسایی اهداف و انتظارات بود، و سپس توسط آماده سازی زیرساخت هایی برای تطابق با آن اهداف ( شامل ارجاع به مدارس فنی وحرفه‌ای مربوطه، فراهم آورندگان آموزش و تامین کنندگان فعالیت‌های اجتماعی و ورزشی) دنبال شد.
مرحله نهایی برنامه، بیماران و درمانگران را ملزم می ساخت که برمدیریت علائم ناتوان‌کننده همانند باورهای منفی و احساس ننگ درحالیکه در فعالیت‌های جدید درگیر هستند، متمرکز شوند.
در این خصوص پروفسور Fowler می گوید:” کلید درمان ویزیت کردن مراجعه کنندگان در خانه خودشان و کار نزدیک با آنها است. ما منزوی ترین افراد از لحاظ اجتماعی، که کمتر از ۳۰ ساعت در هفته را بیرون از خانه‌شان می گذراندند، را شناسایی کردیم و دریافتیم که از طریق ترکیب خدمات مداخلات زودرس و درمان بهبود اجتماعی میتوانیم این فعالیت هفتگی ( کمتر از ۳۰ ساعت بیرون از خانه) را به میزان هشت ساعت افزایش دهیم.
این یک موفقیت معنی‌دار و قابل اندازه‌گیری است، که امید بزرگی را نه فقط به افراد درگیربلکه برای خانواده آنها فراهم می آورد.
” امید ما این است که چهارچوبی را برای تعلیم دیگران، بویژه در شناسایی افراد جوان در ریسک درگیر شدن در اختلالات را در مراحل اولیه فراهم گردد.”
