اسوالد ایوری ، با نام کامل اسوالد تئودور ایوری،(متولد ۲۱ اکتبر ۱۸۷۷ در Halifax, Nova Scotia کانادا__وفات در ۲۰ فوریه ۱۹۵۵ Nashville ایالات متحده) یک باکتریولوژیست آمریکایی با اصالتی کانادایی می‌باشد که تحقیقات او مهر تاییدی بر این زد که DNA ماده وراثتی است، بنابراین یکی از بنیان‌گذاران علمی جدید به نام ژنتیک مولکولی است. همچنین مطالعات او کمک شایانی به درک پایه‌های شیمیایی فرآیندهای ایمونولوژیک کرده‌است.
ایوری مدرک پزشکی خود را در سال ۱۹۰۴ از دانشگاه کلمبیا واقع در نیویورک گرفته‌است. بعد از گذراندن چند سال کارآموزی بالینی، به آزمایشگاه Hoagland واقع د ربروکلین پیوست تا تمرکز خود را معطوف مطالعات باکتری‌شناسی بکند. در سال ۱۹۱۳ به انستیتو بالینی راکفلر در شهر نیویورک پیوست تا بر روی گونه‌ای از باکتری‌ها به نام استرپتوکوک پونوموونیا که عامل اصلی ایجادکننده پونومونی لوبار است، مطالعه کند. ایوری و همکارانش ماده‌ای را از خون و ادرار افراد آلوده استخراج کردند که توسط باکتری‌ها تولید شده‌بود. آنها این ماده را تحت عنوان یک کربوهیدرات پیچیده به نام پلی‌ساکارید شناسایی کردند که از اجزای سازنده پوشش کپسولی پونوموکوک‌ها به شمار می‌آید. براساس مشاهداتی مبنی بر اینکه ترکیب پلی‌ساکاریدیدر پوشش کپسولی باکتری‌ها با هم متفاوت است، ایوری پنوموکوک‌هارا به انواع مختلفی تقسیم‌بندی کرد. ایوری همچنین مشاهده کرد که پلی‌ساکارید می‌تواند پاسخ ایمنی را تحریک کند، به خصوص با تولید آنتی‌بادی‌ها،و این اولین باری بود که ماده‌ای غیر از پروتئین باعث تحریک سیستم ایمنی می‌شد. با وجود شواهدی مبنی بر تاثیر ترکیب پلی‌ساکاریدی باکتری‌ها بر ویرولانس و اختصاصیت ایمونولوژیکی‌اش، می‌توان این ترکیبات را از لحاظ بیوشیمیایی آنالیز کرد که این اقدام به نوعی مشارکت در توسعه ایمونوشیمی نیز بود.
در سال ۱۹۳۲ آزمایش یک میکروبیولوژیست بریتانیایی به نام فردریک گریفیث توجه ایوری را به خود جلب کرد. گریفیث با دو سویه از باکتری‌های استرپتوکوک پونومونیا کار می‌کرد، اولی توسط کپسول پلی‌ساکاریدی پوشیده شده‌بود که یک عامل ویرولانسی بود و دومی کپسول نداشت و بیماری‌زا نبود. نتایج گریفیث نشان می‌داد که سویه بیماری‌زا می‌تواند به طریقی سویه غیر بیماری‌زا را همانند خودش بکند. علاوه بر این، ترانسفورماسیون ارثی بود و می‌توانست به نسل‌های موفق باکتری‌ها انتقال یابد.
ایوری همراه با دیگر دانشمندان، تصمیم گرفتند تا ماهیت شیمیایی ماده‌ای را ک مسبب ترانسفورماسیون بود را شناسایی کنند. او در سال ۱۹۴۴ به همراه همکارانش مکلین مک‌کارتی و کولین مک‌لئود گزارش کردند که ماده ترانسفورماسیون_یا به عبارتی همان ماده ژنتیکی_ DNA می‌باشد. این نتایج در ابتدا با شبهاتی همراه بود، در واقع بسیاری از دانشمندان بر این باور بودند که می‌بایستی پروتئین‌ها عمل ذخیره و انتقال ارثی اطلاعات ژنتیکی را برعهده می‌گرفتند. یه هر حال، نقش DNA در این سازوکارها اثبات شد و تاثیر کارهای ایوری در علم ژنتیک قابل‌توجه است.
