استاتین، دارویی که معمولا برای کاهش دادن کلسترول استفاده می‌شود، در صورت استفاده زود هنگام می‌تواند کودکان را را در نوعی اختلال ذهنی وراثتی یاری کند.
آزمایشها نشان می‌دهند این دارو که لوواستاتین نامیده می‌شود، مشکلات حافظه و یادگیری در موشهای مبتلا به سندرم X شکننده را اصلاح می‌کند.
در این آزمایش، موشها در زمان نوزادی با داروی لوواستاتین بمدت ۴ هفته تحت درمان قرار گرفتند، ولی اثرات مفید آن ماه‌ها پس از مصرف نیز باقی ماند.
بیشتر بخوانید:
https://virtualdr.ir/2017/09/06/genetic-test/
محققان می‌گویند این یافته نشان می‌دهد می‌توان با درمان مشابه در اوایل زندگی، از مشکلات یادگیری در کودکان مبتلا به سندرم X شکننده جلوگیری کرد.
سندرم X شکننده یکی از شایع‌ترین دلایل ژنتیکی اختلال ذهنی است. این بیماری اغلب با اوتیسم، کمبود توجه و اختلال بیش فعالی، یا ADHD، همراه است. بسیاری از مبتلایان، تشنج نیز دارند.
این شرایط زمانی ایجاد می‌شود که یک ژن خاص دچار اختلال شده و ارتباط میان سلولهای مغزی تغییر می‌یابد.
مطالعات پیشین در موشها نشان داده‌اند این اختلال می‌تواند با داروها درمان شود، ولی مدت زمان اثر بخشی درمان تاکنون مشخص نبود.
محققان دانشگاه ادینبورگ، موشهایی با تغییرات ژنتیکی مشابه افراد مبتلا به سندرم X شکننده را مورد مطالعه قرار دادند. این موشها در مقایسه با موشهای سالم، مشکلاتی در تکمیل وظایف حافظه‌ای مشخص دارند.
درمان با لوواستاتین از پنچ هفتگی تا نه هفتگی، پنجره زمانی دقیقی که موشها در حال پرورش این توانایی‌های حافظه‌ای هستند، باعث بازیابی تکامل طبیعی در موشها گردید.
این حیوانات بیش از سه ماه پس از درمان قادر به تکمیل وظایف حافظه‌ای بودند که اثرات طولانی مدت دارو را نشان می‌دهد.
کودکان مبتلا به سندرم X شکننده معمولا در حوالی سه سالگی شناسایی می‌شوند، زیرا یادگیری گفتار در آنها با تاخیر مواجه است. آزمایشهای ژنتیک که تشخیص زودهنگام را امکان پذیر ساخته است، احتمال آغاز زودهنگام درمانها را افزایش می‌دهد.
داروهای کنونی، در کنترل علائم خاص مانند بیش فعالی و تشنج استفاده می‌شوند، ولی هنوز درمانی برای متوقف ساختن تغییرات مغزی که به سندرم X شکننده منجر می‌شود، وجود ندارد.
استاتین‌ها بصورت گسترده‌ای بمنظور کنترل کلسترول بالای خون و کاهش خطر بیماری قلبی برای کودکان و بزرگسالان تجویز می‌شوند.
این مطالعه که در Science Translational Medicine منتشر شده‌است، توسط محققان دانشگاه ادینبورگ و the Patrick Wild Centre and Simons Initiative for the Developing Brain انجام شده‌است. پروفسور پیتر کایند، مدیر مرکز می‌گوید: “کودکان مبتلا به سندرم X شکننده، نیازمند آموزش مخصوص هستند، و با اینکه برخی بصورت نیمه مستقل قادر به زندگی هستند، بسیاری از این بیماران نیازمند حمایت در طول زندگی خود می‌باشند. ما دریافتیم مداخله زود هنگام بصورت یک بازه زمانی محدود حین تکامل می‌تواند به اثرات سودمند با دوام پس از پایان درمان منجر شود. مطالعات آینده‌ی ما بر روی اینکه آیا یک پنجره زمانی حیاتی حین تکامل بمنظور کارآمدتر ساختن درمان وجود دارد، متمرکز خواهد بود.”
