انتشار این مقاله


مسیر سیستم ایمنی ممکن است کلیدی برای درمان بیماری کرون باشد!

تحقیقات جدید، یک گزینه‌ی درمانی را برای بیماری کرون یافته است که مسیری را در خود سیستم ایمنی هدف‌گذاری می‌کند.

گزینه‌های درمانی برای بیماری کرون، بر روی کنترل علائم تمرکز دارد؛ ولی تحقیقات جدید، یک گزینه‌ی درمانی احتمالی را یافته است که مسیری را در خود سیستم ایمنی هدف‌گذاری می‌کند.

دانشمندان دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه Case Western Reserve در Cleveland، نتایج مطالعه‌ی ۳ ساله‌ی خود را در مجله‌ی Cellular and Molecular Gastroenterology and Hepatology به چاپ رسانده‌اند.

بیماری کرون، نوعی از بیماری روده‌ی التهابی (IBD) است که باعث التهاب مزمن مجرای گوارشی می‌شود.

گزینه‌های درمانی فعلی، به کاهش علائم و مدیریت بهبودی بیماری کمک می‌کنند؛ ولی دانشمندان هنوز در حال مطالعه بر روی درمان‌های هدف‌گذاری شده هستند.

مطالعه‌ی جدید فقط بر همین موضوع متمرکز شده است. این مطالعه به بررسی التهاب مزمنی پرداخته است که افراد مستعد به بیماری کرون معمولا آن را تجربه می‌کنند.

دکتر  Fabio Cominelli، رئیس بخش گوارش در مرکز پزشکی بیمارستان‌های دانشگاه Cleveland، رهبری مطالعه را بر عهده داشته است.

نوعی پروتئین به نام فاکتور نکروزه کننده‌ی تومور –یا شبه‌فاکتور القاکننده‌ی ضعیف آپوپتوز و نکروز تومور (TWEAK)- با گیرنده‌ای به نام Fn14 بر روی سطح روده برهم‌کنش دارد. این مطالعه از مدل‌های موشی استفاده کرد تا برهم‌کنش بین این دو را بررسی کند. محققان مشتاق بودند بدانند که آیا این تعامل، نقشی در محافظت روده دارد و هم‌چنین آیا می‌تواند باعث ایجاد التهاب شود؟

نتایج تحقیقات برای انسان‌ها امیدوارکننده بود

برای انجام مطالعه، محققان از موش‌هایی تغییریافته با مهندسی ژنتیک استفاده کردند که مبتلا به بیماری شبه‌کرون بودند. محققان، گیرنده‌های Fn14 را در این موش‌ها حذف کردند.

موش‌های بدون گیرنده، التهاب کم‌تری را تجربه کردند؛ در حالیکه موش‌های دارای گیرنده‌ی Fn14، دچار التهابی مزمن و پیشرونده بودند. هم‌چنین گروه دوم، مبتلا به اسکار (جای زخم) شد.

دکتر Cominelli بیان می‌کند:

در حین التهاب اولیه، ترکیب TWEAK/Fn14 برای بهبود آسیب بافتی فعال می‌شود؛ با این حال در مراحل بعدی، التهاب مزمن و سطوح بالا و پایدار Fn14 می‌تواند منجر به التهاب پاتولوژیک و فیبروز شود.

اگرچه این یافته‌ی مهمی بود، اما نتایج ممکن است لزوماً برای انسان‌ها معنادار نباشد.

بنابراین دکتر Cominelli و تیم پژوهشی تصمیم گرفتند از آزمایش‌های مولکولی استفاده کنند تا بافت روده را در افراد مبتلا به IBD یا بدون IBD بررسی کنند.

آن‌ها دریافتند که برهم‌کنش بین TWEAK و Fn14 در افراد مبتلا به بیماری کرون، بیش از حد بیان شده است.

مبانی بیماری کرون

در ایالات متحده، حدود ۳ میلیون نفر مبتلا به IBD هستند. بیماری کرون که نوعی IBD است، می‌تواند هر قسمتی از مجرای گوارشی را درگیر کند؛ ولی معمولا انتهای روده‌ی باریک و ابتدای کولون را درگیر می‌کند.

این بیماری می‌تواند هر فرد را به طور متفاوتی درگیر کند؛ ولی برخی علائم و نشانه‌ها وجود دارند که بسیاری از افراد آن‌ها را تجربه می‌کنند.

این علائم شامل موارد زیر هستند:

  • اسهال پیشرونده
  • خونریزی معقدی
  • نیاز فوری به دفع مدفوع
  • کرامپ‌های شکمی
  • درد شکمی
  • یبوست
  • احساس عدم تخلیه‌ی کامل روده

هم‌چنین در این بیماری، عوارضی احتمالی از جمله کاهش اشتها، کاهش وزن، کمبود انرژی و خستگی وجود دارد. در موارد شدید، این عوارض ممکن است شامل فیشر، فیستول[۱] و جراحت باشد. تمامی این عوارض می‌توانند دردناک و در برخی موارد خطرناک باشند.

درمان این بیماری شامل داروهایی است که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند؛ در نتیجه از ایجاد التهاب جلوگیری می‌کنند.

هم‌چنین پزشک ممکن است تغییر رژیم غذایی را توصیه کند تا به کاهش علائم، جایگزینی مواد غذایی از دست رفته و بهبود مجرای گوارشی کمک کند.

کاربردهای این تحقیق در آینده

دانشمندان گمان می‌کنند که اگر راهی برای مسدود کردن Fn14 از طریق استفاده از داروها وجود داشته باشد، می‌تواند تغییر بزرگی در تاثیر بیماری کرون بر روی بدن انسان ایجاد کند.

چنین تداخل فارماکولوژیکی می‌تواند باعث بهبود التهاب و کاهش اسکاری شود که معمولا در این بیماری ایجاد می‌شود.

هم‌چنین این بیماری ممکن است منجر به سرطان کولورکتال شود؛ افرادی که مبتلا به IBD و التهاب مزمن هستند، در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به سرطان کولورکتال قرار دارند.

اگر این درمان احتمالی بتواند التهاب و اسکار را بهبود دهد، می‌توند خطر فرد برای ابتلا به این نوع از سرطان را کاهش دهد.

این مطالعه، دلیلی منطقی برای بررسی روش‌های درمانی نوآورانه است که می‌تواند باعث بهبود و نجات جان افراد شود.

دکتر Fabio Cominelli

[۱] فیستول به معنای اتصال غیرمعمول بین دو فضای توخالی است؛ از جمله اتصال بین دو رگ خونی، دو قسمت از روده یا سایر ارگان‌های توخالی.

مهدیه نوروزی


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید