تست نیتریک‌اکسید بازدمی (eNO)، در تشخیص و درمان آسم کاربرد دارد. در این تست میزان نیتریک اکسید موجود در نمونه هوای بازدمی شخص اندازه‌گیری می‌شود.
کاربردها
تشخیص آسم معمولاً با استفاده از سابقۀ پزشکی، تست فیزیکی و بررسی کارایی ریه‌ها (با روش‌هایی مثل اندازه‌گیری جریان اوج یا اسپیرومتری) صورت می‌گیرد. گاهاً از تست‌های چالشی برای تشخیص و درمان آسم استفاده می‌شود، بدین صورت که با انجام این تست‌ها، ابتدا آسم خفیف را تحریک و سپس اقدام به درمان آن می‌کنند.
با این حال، باز هم تشخیص آسم ممکن است نامعلوم باشد یا شبهه‌هایی در زمینۀ انتخاب بهترین روش درمانی وجود داشته‌باشد. در این زمان است که تست نیتریک‌اکسید می‌تواند مفید باشد. نیتریک‌اکسید در تمام بدن – ازجمله در ریه‌ها – برای مقابله با التهاب و شُل کردن عضلات منقبض‌شده ساخته می‌شود. افزایش سطح نیتریک‌اکسید در هوای تنفسی به این معناست که مجاری هوایی دجار التهاب شده‌اند و این یکی از علائم آسم است.
هم‌چنین از تست نیتریک‌اکسید برای برای پیش‌بینی پاسخ آسم به درمان دارویی با داروهای استروئیدی استفاده می‌شود.
اقدامات مقدماتی
برای اطمینان از صحت نتایج حاصل، لازم است حداقل ۲ ساعت قبل از انجام تست، از موارد زیر پرهیز کرد:
- استفاده از اسپری استنشاقی آسم
- خوردن و آشامیدن
- ورزش
- استفاده از تنباکو، خمیردندان و دهان‌شویه
نتایج
افزایش سطح نیتریک‌اکسید در هوای تنفسی به معنای وجود التهاب در مجاری هوایی است که این امر در نوبۀ خود یکی از علائم آسم است. سطوح کم‌تر از ۲۰ و ۲۵ جزء در میلیون به ترتیب برای کودکان و بزرگسالان، نرمال و طبیعی در نظر گرفته‌می‌شود. سطوح بیشتر از ۳۵ و ۵۰ جزء در میلیون به ترتیب برای کودکان و بزرگسالان، می‌تواند ناشی از التهاب حاصل از آسم باشد. تست نیتریک اکسید، فرد به فرد متفاوت و تحت تاثیر فاکتورهای مختلفی است که ممکن است پزشک در هنگام تفسیر ازآن‌ها استفاده کند:
- علائم آسم
- نتایج سایر تست‌ها (مثل اندازه‌گیری جریان اوج یا اسپیرومتری)
- نتایج آزمون نیتریک‌اکسید پیشین
- داروهای مصرفی
- سرماخوردگی
- تب و آلرژی
- سیگار کشیدن
- سن
