این دستورالعمل (گایدلاین) موقتی برای درمان کرونا مخصوص کادر بالینی است که از بیماران کرونایی (COVID-19) تأیید شده مراقبت می‌کنند. در آخرین به روز رسانی صورت گرفته اطلاعاتی درباره‌ی زمان بروز بیماری تا پذیرش در بیمارستان، تشخیص SARS-CoV-2 (ویروس عامل بیماری COVID-19) در نمونه‌های خارج ریوی، انواع حمایت‌های ممکن برای بیماران بستری و راهنمای موقت قطع موارد احتیاطی برای جلوگیری از انتقال و ایزولاسیون‌های خانگی اضافه شده است. این گایدلاین موقت از طرف مراکز پیشگیری و کنترل بیماری‌های ایالات متحده (CDC) ارائه شده و در صورت کسب اطلاعات جدید به‌روزرسانی خواهد شد.
تظاهرات بالینی کرونا
تعداد اندکی از مقالات به توصیف تظاهرات بالینی بیماران تأییدشده‌ی COVID-19 پرداخته و اکثر آن‌ها محدود به ویژگی‌های بیماران بیشتری با پنومونی هستند. دوره کمون (انکوباسیون) تقریباً ۵ روز تخمین زده شده است. البته برخی دیگر از مطالعات طیف طولانی‌تری را تخمین می‌زنند؛ داده‌های حاصل از مطالعه‌ی ویروس‌های MERS-CoV و SARS-CoV دوره‌ی کمونی بین ۲ تا ۱۴ روز را ذکر می‌کنند.
علائم و نشانه‌های گزارش شده در زمان بروز بیماری شامل موارد زیر است:
- تب (۸۳-۹۸%)
- سرفه (۴۶-۸۲%)
- درد عضلانی یا خستگی (۱۱-۴۴%)
- تنگی نفس (۳۱%)
گلودرد نیز در برخی از بیماران، در اوایل دوره بیماری گزارش شده است. نشانه‌های کمتر شایع شامل ایجاد خلط، سردرد، هموپتیزی و اسهال می‌شود. بعضی از بیماران علائم گوارشی نظیر اسهال، حالت تهوع ماقبل شروع تب و علائم و نشانه‌های مجاری تحتانی تنفسی نیز دارند. دوره تبدار در بیماران کرونایی به طور کامل درک نشده است؛ تب طولانی مدت و متناوب هر دو دیده شده است. عفونت بدون علامت یک یک کودک مبتلا به COVID-19 با اختلال CT قفسه سینه گزارش شده است.
ریسک فاکتورهای بیماری شدید هنوز معلوم نیستند، اما بیماران مسن یا دارای بیماری‌های مزمن ممکن است در خطر بیماری شدید باشند. اکثر موارد گزارش شده در افراد بالغ (با میانه سن ۵۹ سال) بوده است. در یک مطالعه روی ۴۲۵ بیمار مبتلا به پنومونی و COVID-19 تأیید شده، ۵۷% مرد بودند. نزدیک به یک سوم تا نیمی از بیماران هم‌ابتلایی‌های دیگری مثل دیابت، هیپرتانسیون و بیماری‌های قلبی عروقی داشتند. در مطالعه‌ای دیگر، در مقایسه با بیمارانی که کارشان به واحد مراقبت‌های ویژه (ICU) نرسیده، بیماران حاد سن بالاتری (با میانه سن ۶۶ در مقابل ۵۱) داشتند و احتمال وجود عوارض زمینه‌ای بیشتر بود (۷۲% در مقابل ۳۷%).
دوره بالینی بیماری کرونا
تظاهرات بالینی در بین موارد کرونا از لحاظ شدت، بین عفونت بدون علامت، بیماری خفیف تا بیماری شدید یا کشنده فرق میکند. برخی از گزارش‌ها حاکی از قابلیت بدتر شدن وضعیت بالینی در هفته دوم بیماری می‌باشند. در یک گزارش، در میان بیماران کرونایی مبتلا به پنومونی، تنها کمی بیشتر از نصف بیماران در روز ۸ (۵-۱۳ روز) پس از ظهور بیماری تنگی نفس پیدا کردند. در گزارشی دیگر، مدت زمان میانگین بین بروز بیماری تا پذیرش در بیمارستان با پنومونی ۹ روز بود.
سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) در ۱۷-۲۹% بیماران بستری دیده می‌شود، و عفونت ثانویه در ۱۰% بیماران گزارش شده است. در یکی از گزارش‌ها، میانه زمان از بروز نشانه‌ها تا ARDS هشت روز بود. بین ۲۳-۳۲% بیماران بستری مبتلا به COVID-19 و پنومونی به منظور حمایت تنفسی به ICU نیاز پیدا کردند. در یکی از مطالعات، در بین بیماران بدحال پذیرش شده در ICU، ۱۱% اکسیژن تراپی با جریان بالا، ۴۲% ونتیلاسیون غیرتهاجمی، و ۴۷% تهویه مکانیکی دریافت کردند. بعضی از بیماران کرونایی به حمایت پیشرفته‌ی ارگان با انتوباسیون اندوتراکئال و تهویه مکانیکی نیاز پیدا کردند (۴-۱۰%)، و نسبت کوچکی از آن‌ها نیز اکسیژناسیون غشایی خارج جسمی (ECMO) دریافت نمودند (۳-۵%).
سایر عوارض گزارش شده شامل آسیب قلبی حاد، آریتمی، شوک و نارسایی حاد کلیوی می‌شود. در بین بیماران بستری با پنومونی، مرگ و میر ۴-۱۵% گزارش شده است. اگرچه، به خاطر این که این عدد تنها شامل بیماران بیشتری سوگیری به سمت بالا دارد. انتقال داخل بیمارستانی در بین کادر درمانی و بیماران نیز گزارش شده است.
آزمایش‌های تشخیصی کرونا
اطلاعات درباره‌ی نحوه‌ی جمع‌آوری نمونه، هندلینگ و ذخیره در Real-Time RT-PCR Panel for Detection Coronavirus Disease 2019 موجود است. پس از تأیید اولیه COVID-19، تست‌های بیشتر نمونه‌های بالینی می‌توانند به مدیریت بالینی و از جمله برنامه‌ریزی ترخیص کمک کنند.
یافته‌های آزمایشگاهی و رادیولوژیک در کرونا
شایع‌ترین اختلالات آزمایشگاهی در بیماران بستری با پنومونی هنگام پذیرش:
- لکوپنی (۹-۲۵%)
- لکوسیتوز (۲۴-۳۰%)
- لنفوپنی (۶۳%)
- افزایش ALT و AST (37%)
بیشتر بیماران در هنگام پذیرش سطوح سرمی پروکلسیتونین نرمال دارند. CT قفسه سینه در بیشتر بیماران درگیری دوطرفه را نشان می‌دهد. نواحی متعددی از کدورت و اپاسیته‌های شیشه-مات در ریه‌های این بیماران دیده می‌شود.
اطلاعات محدودی درباره‌ی تشخیص SARS-CoV-2 در نمونه‌های بالینی وجود دارد. RNA این ویروس در نمونه‌های گرفته شده از مجاری تنفسی فوقانی و تحتانی شناسایی شده و ایزوله کردن ویروس به واسطه نمونه‌گیری از مجاری تنفسی فوقانی با برونکوآلوئلار لاواژ انجام می‌شود.
RNA ویروس کرونا در نمونه خون و مدفوع شناسایی شده، اما این که ویروس عفونی در نمونه‌های خارج ریوی وجود دارد یا نه مشخص نیست. طول مدت تشخیص SARS-CoV-2 RNA در مجاری تنفسی فوقانی و تحتانی و در نمونه‌های خارج ریوی هنوز معلوم نیست. این امکان وجود دارد که RNA هفته‌ها بعد تشخیص داده شود؛ این اتفاق در برخی از موارد MERS-CoV یا SARS-CoV نیز افتاده بود. SARS-CoV با قابلیت حیات از نمونه‌های تنفسی، خون، ادرار و مدفوع جدا شده است. برخلاف این مورد، MERS-CoV تنها از نمونه‌های مجاری تنفسی جدا می‌شود.
مدیریت بالینی و درمان کرونا
کادر درمانی بایستی در یک اتاق ایزوله عفونت هوازاد از بیماران کرونایی مراقبت کنند. احتیاطات استاندارد، احتیاط در تماس، احتیاطات هوازاد با محافظت از چشم در هنگام مراقبت از بیمار کرونایی باید رعایت شوند. احتیاطات لازم برای پیشگیری و کنترل در بیماران تحت بررسی بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ (COVID-19) را اینجا بخوانید.
بیمارانی با تظاهرات بالینی خفیف شاید نیاز به بستری نداشته باشند. اگرچه، علائم و نشانه‌ها ممکن است با پیشرفت به مجاری تنفسی تحتانی در هفته دوم بیماری بدتر شود. تمامی بیماران باید از نزدیک تحت پایش باشند. ریسک‌فاکتورهای ممکن برای پیشرفت به طرف بیماری شدید سن بالا، بیماری‌های زمینه‌ای مثل بیماری ریوی، سرطان، نارسایی قلبی، بیماری عروق مغزی، کلیوی، کبدی، دیابت، سرکوب ایمنی و بارداری هستند اما محدود به این‌ها هم نیست.
تصمیم بستری کردن یا مراقبت در خانه باید مورد به مورد اتخاذ شود. این تصمیم نه تنها به تظاهرات بالینی، بلکه به توانایی بیمار برای مشارکت در پایش، ایزولاسیون در خانه و خطر انتقال در محیط خانه بستگی دارد. برای اطلاعات بیشتر اینجا را ببینید.
COVID-19 در حال حاضر درمان اختصاصی ندارد. پیاده‌سازی هر چه سریع‌تر توصیه‌های پیشگیری و کنترل عفونت و درمان حمایتی برای عوارض بیماری، از جمله حمایت از ارگان‌ها توصیه می‌شود.
به جز در مورد اندیکاسیون‌های دیگر (مثلاً برای تشدید COPD یا شوک سپتیک) کورتیکوستروئید توصیه نمی‌شود؛ چون خطر طولانی شدن تکثیر ویروس به مانند چیزی که در بیماران MERS-CoV دیده شده، وجود دارد.
