در ایمپلنت آلت تناسلی دستگاه هایی در داخل آلت تناسلی مرد قرار می گیرد تا به مردان دارای اختلال نعوظ (ED) امکان نعوظ را بدهد. پروتزآلت تناسلی به طور معمول پس از درمان های دیگر برای افراد مبتلا به اختلال نعوظ ED توصیه می شود.
دو نوع اصلی ایمپلنت آلت تناسلی وجود دارد: نیمه نعوظ و قابل بادکردن. هر کدام از پروتز آلت تناسلی متفاوت است و دارای جوانب مثبت و منفی می باشد.
ایمپلنت آلت تناسلی نیاز به جراحی دارد. قبل از انتخاب ایمپلنت آلت تناسلی، درباره ی فرآیند عمل جراحی که شامل خطرات احتمالی، عوارض و مراقبت های بعدی می باشد، بررسی کنید.
کتاب مرتبط: سلامتی پروستات مایوکلینیک
چرا ایمپلنت تناسلی انجام می شود؟
برای اکثر آقایان، اختلال نعوظ می تواند با داروها یا استفاده از پمپ آلت تناسلی آلت (دستگاه وکیوم فشار) درمان شود. اگر كاندیدای سایر اقدامات درمانی نیستید و یا نمی توانید با استفاده از روش های دیگر نعوظ كافی برای فعالیت های جنسی داشته باشید، ممكن است ایمپلنت آلت را انتخاب کنید.
از کاشت آلت تناسلی نیز می توان برای درمان موارد شدید بیماری که باعث ایجاد جای زخم در داخل آلت تناسلی می شود استفاده کرد و منجر به نعوظ خمیده و دردناک (سندروم پیرونی) شد.
کاشت آلت تناسلی برای همه مناسب نیست. در صورت انخاب ایمپلنت تناسلی، پزشک ممکن است در مورد کاشت آلت شمارا از موارد زیر منع نماید:
اختلالED موقعیتی است، که درنتیجه مشکلاتی در رابطه به صورت برگشت پذیر اتفاق می افتد.
عفونت مانند عفونت ریوی یا عفونت ادراری
ابتلا به دیابت کنترل نشده.
بخاطر داشته باشید که در حالی که پروتز آلت تناسلی مردانه به مردان اجازه نعوظ می دهد؛اما در آن ها تمایل یا احساس جنسی را افزایش نمی دهند. بیشتر ایمپلنت های آلت تناسلی همچنین آلت تناسلی شما را بزرگتر از چیزی که طبیعی است در زمان جراحی نمی کند. در واقع، آلت تناسلی مرد ممکن است کمی کوتاه تر از گذشته باشد.
عوارض ایمپلنت تناسلی
خطرات جراحی پروتز آلت تناسلی شامل موارد زیر است:
عفونت در جراحی مانند هر عمل جراحی دیگر. در صورت آسیب دیدگی نخاع یا دیابت ممکن است در معرض خطر عفونت قرار بگیرید.
مشکلات ایمپلنت. طرح های جدید کاشت آلت تناسلی قابل اعتماد هستن؛ اما در موارد نادر ممکن است ایمپلنت ها نقص داشته باشند. عمل جراحی برای برداشتن، ترمیم یا تعویض ایمپلنت شکسته لازم است.
فرسایش داخلی یا چسبندگی. در بعضی موارد، ایمپلنت ممکن است به پوست داخل آلت تناسلی بچسبد و پوست را از داخل آلت تناسلی دور کند. به ندرت، یک ایمپلنت از بین پوست شکسته می شود. این مشکلات گاهی با یک عفونت در ارتباط است.
درمان عفونت
عفونت ها بعد از عمل جراحی ایمپلنت آلت تناسلی به طور معمول در چند هفته اول یا احتمالاً سال های بعد اتفاق می افتد. عفونت های زودرس می تواند باعث تورم اسکروتوم، ایجاد چرک و تب شود. عفونت های بعدی ممکن است شامل درد طولانی مدت یا مکرر باشد.
جراحی برای برداشتن ایمپلنت احتمالاً برای درمان عفونت ضروری است. تعویض ایمپلنت آلت تناسلی مرد پیچیده است و می تواند منجر به ایجاد بافت اسکار و کاهش طول آلت شود.
چگونه برای عمل پروتز آلت تناسلی آماده شویم؟
در ابتدا، در مورد ایمپلنت آلت تناسلی با پزشک یا متخصص اورولوژی صحبت خواهید کرد. در حین مراجعه پزشک به احتمال زیاد:
تاریخچه پزشکی خود را مرور کنید. آماده پاسخگویی به سؤالات در مورد شرایط پزشکی فعلی و گذشته، به ویژه تجربه خود در زمینه ED باشید. در مورد هر نوع دارویی که اخیراً مصرف کرده اید و همچنین جراحی هایی که انجام داده اید صحبت کنید.
یک معاینه بدنی انجام دهید برای اینکه مطمئن شوید پروتز آلت تناسلی بهترین گزینه برای شماست، پزشک معاینه فیزیکی از جمله معاینه کامل ارولوژیک را انجام می دهد. پزشک شما وجود و ماهیت ED را تأیید خواهد کرد و اطمینان حاصل می کند که ED با روش دیگری قابل درمان نیست.
او همچنین سعی خواهد کرد تا تعیین کند که آیا دلیلی وجود دارد که احتمال عوارض در عمل جراحی پروتز آلت تناسلی داشته باشد؟! پزشک همچنین توانایی شما در استفاده از دستان شما را معاینه خواهد کرد؛ زیرا برخی از کاشت های آلت تناسلی به مهارت چربی دستی بیشتر از سایرین نیاز دارند.
درباره انتظارات خود صحبت کنید. اطمینان حاصل کنید که درک کرده اید که چه روشی را شامل می شود و نوع کاشت آلت تناسلی که مناسب شماست. همچنین مهم است بدانید که این روند دائمی و غیرقابل برگشت است.
پزشک همچنین فواید و خطرات از جمله عوارض احتمالی را توضیح خواهد داد. در حالت ایده آل، شما شریک زندگی خود را در بحث با پزشک خود قرار می دهید.
انواع پروتز آلت تناسلی
دو نوع اصلی کاشت آلت تناسلی وجود دارد:
ایمپلنت های بادی دستگاه های بادی، متداول ترین نوع ایمپلنت آلت تناسلی مورد استفاده قرار می گیرد، می تواند باد ایجاد کرده و در مواقع دیگر دچار افتادگی شوند. ایمپلنت های با تورم سه تکه از یک مخزن پر از مایع کاشته شده در زیر دیواره شکم، یک پمپ و یک دریچه ترشح قرار داده شده در داخل اسکروتوم و دو سیلندر بادی داخل آلت تناسلی قرار می دهند.
برای دستیابی به نعوظ، مایعات را از مخزن درون سیلندرها پمپ می کنید. پس از آن، شما شیر تخلیه موجود در داخل کیسه را آزاد می کنید تا مایعات دوباره به داخل محفظه تخلیه شود. مدل دو تکه به روشی مشابه کار می کند؛اما محفظه سیال بخشی از پمپ کاشته شده در اسکروتوم است.
پروتز های قابل انعطاف، آلت تناسلی مرد به دلیل فعالیت جنسی و به سمت بدن برای پنهان شدن می تواند از بدن خم شود.
کاشت آلت تناسلی موقعیت پذیر یک وسیله نیمه تمام با یک سری قسمت مرکزی است که به همراه یک چشمه در هر انتهای آن نگه داشته می شود. این ماده می تواند موقعیت های رو به بالا و رو به پایین را بهتر از سایر میله های نیمه سیری حفظ کند.
سایر طراحی های خاص می تواند یک آلت تناسلی کوتاه یا همان بزرگتر از حد متوسط باشد. برخی از ایمپلنت های آلت تناسلی با پوشش هایی با آنتی بیوتیک نیز وجود دارند که ممکن است به کاهش خطر عفونت کمک کند.
مقایسه انواع کاشت
هنگام انتخاب کدام نوع کاشت آلت تناسلی مناسب شماست، اولویت شخصی و تاریخچه پزشکی خود را در نظر بگیرید. پزشک ممکن است بر اساس سن شما، خطر ابتلا به عفونت و شرایط سلامتی، آسیب دیدگی یا معالجه پزشکی که در گذشته انجام داده اید، یک نوع از طراحی را نسبت به دیگری پیشنهاد دهد.
تورم سه تکه
مزایا: طبیعی ترین و سفت ترین نعوظ را ایجاد می کند.
معایب:دارای قطعات بیشتری است که می تواند از سایر کاشت ها نقص داشته باشد.
به یک مخزن داخل شکم احتیاج دارد.
دو تکه بادی
مزایا: رسیدن به حالت شلی در حالت بدون باد
از نظر مکانیکی پیچیده تر از ایمپلنت قابل انعطاف است
معایب: نعوظ های کمتری نسبت به کاشت سه تکه فراهم می کند.
میله های قابل انعطاف
مزایا: به دلیل کم بودن تعداد قسمت ها، از نقص کمی برخوردار است.
استفاده از آن برای افرادی که دارای مهارت ذهنی یا دستی محدود هستند آسان است.
معایب: سخت بودن پنهان کردن آن در زیر لباس
فشار مداوم به قسمت داخلی آلت تناسلی وارد می کند، که می تواند باعث آسیب شود.
پنهان کردن در زیر لباس دشوار است.
قبل از جراحی پروتز آلت ممکن است لازم باشد:
از داروهای خاص خودداری کنید. پزشک ممکن است توصیه کند که به طور موقت مصرف آسپرین و داروهای ضد التهابی را متوقف کنید و این می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد.
یک نفر همراهتان باشد. از پزشک خود بپرسید که بعد از عمل می توانید به خانه بروید. جراحی کاشت آلت تناسلی به طور معمول مستلزم ماندن یک شبه است.
مواد غذایی و مایعات را محدود کنید. بعد از نیمه شب قبل از عمل، چیزی نخورید و ننوشید، یا از دستورالعمل های خاص پزشک خود پیروی کنید.
آنچه انتظار دارید…
قبل از عمل
عمل جراحی کاشت آلت تناسلی معمولاً در یک مرکز جراحی یا بیمارستان انجام می شود. پزشک ممکن است به شما دارو بدهد تا در حین عمل جراحی بیهوش شود (بیهوشی عمومی) یا داروهایی که باعث درد در قسمت تحتانی بدن شما می شود (بی حسی نخاعی).
پزشک برای جلوگیری از عفونت به شما آنتی بیوتیک IV می دهد. محل جراحی نیز بلافاصله قبل از عمل تراشیده می شود تا خطر عفونت کاهش یابد.
در حین عمل جراحی
ممکن است یک لوله (کاتتر) از طریق آلت تناسلی شما وارد مثانه شود تا در حین عمل ادرار در بعضی از نقاط جمع شود. جراح شما برش زیر سر آلت تناسلی مرد، در پایه آلت تناسلی مرد یا قسمت تحتانی شکم ایجاد می کند.
در مرحله بعد، جراح شما بافت اسفنجی را در آلت تناسلی مرد که در طول نعوظ به طور معمول با خون پر می شود ، کشید. این بافت در داخل هر یک از دو اتاق توخالی قرار دارد که به نام Corpora cavernosa نامیده می شود.
جراح شما کاشت اندازه مناسب را انتخاب کرده و سیلندرهای کاشت را درون آلت تناسلی شما قرار می دهد. اندازه ها به اندازه گیری دقیق بدن شما تنظیم می شوند.
اگر پزشک شما یک دستگاه با تورم با دو قطعه کاشت می کند، یک پمپ و دریچه در داخل محفظه قرار می گیرد. برای دستگاه سه تکه، پزشک شما نیز از طریق برش داخلی یک مخزن مایع را در زیر دیواره شکم کاشت می کند.
پس از نصب دستگاه، جراح شما برش های بسته را بخیه می زند. جراحی کاشت آلت تناسلی معمولاً ۴۵ دقیقه تا یک ساعت طول می کشد.
بعد از جراحی
پس از عمل جراحی کاشت آلت، به احتمال زیاد شما نیاز به داروهایی برای کاهش درد دارید. درد خفیف ممکن است برای چند هفته ادامه یابد. همچنین ممکن است لازم باشد برای جلوگیری از عفونت به مدت یک هفته آنتی بیوتیک مصرف کنید.
پزشک ممکن است توصیه کند که آلت تناسلی خود را روی شکم تحتانی خود قرار داده و در طول روند بهبودی از شکم خود به سمت شکم خود استفاده کنید تا از خمیدگی رو به پایین جلوگیری شود.
پزشک در مورد زمان شروع فعالیت های طبیعی دستورالعمل خاصی را ارائه می دهد. بیشتر مردان می توانند حدود چهار تا شش هفته بعد از عمل، فعالیت بدنی و فعالیت جنسی را از سر بگیرند. به احتمال زیاد شما نیاز دارید که به پزشک خود مراجعه کنید تا بخیه های شما در طی دو هفته برداشته شود.
در این مرحله، پزشک شما ممکن است دو بار در روز ایمپلنت های آلت تناسلی تورم را کاملاً باد کرده و خنثی کند تا به شما امکان استفاده از آنها را بدهد و ناحیه اطراف استوانه ها را دراز کنید.
نتایج
اگرچه ایمپلنت آلت تناسلی تهاجمی ترین و کمترین انتخاب برای درمان اختلال نعوظ است؛ اما بیشتر مردان رضایت از دستگاه ها را نشان می دهند. بقای دستگاه ۱۰ ساله بین ۶۰ تا ۸۰ درصد است.
آزمایشات بالینی
مطالعات کلینیک مایو را آزمایش کنید و آزمایش های جدید، مداخلات و آزمایشات را به عنوان ابزاری برای پیشگیری، تشخیص، درمان یا مدیریت این بیماری انجام دهید.
