هر روز که شما در حال خندیدن هستید، چشمتان را می‌گردانید، ناله کرده و تمام راه و روش رفتارهای عجیب را در بین عموم با بدن و صدای خود انجام می‌دهید شاید سعی دارید نظر بقیه را جلب کنید. در واقع برخی از رفتارها طی تکامل برای افزایش شانس بقا انتخاب شده‌اند؛ مثلاً توانایی برای اظهار خطر و اعلام نیاز به کمکِ همنوعان می‌تواند جان بسیاری از جانواران را در طبیعت نجات دهد که رفتاری نظیر این در انسان‌ها نیز دیده می‌شود.
ارتباطات غیرحضوری از طریق چنین الگوهای آشنایی از فعالیت که ما اغلب به مقصود مدنظر آن‌ها فکر نمی‌کنیم، ساخته شده‌اند. جیغ زدن شما به علت کوباندن انگشت کوچک به گوشه‌ی مبل به اطرافیان می‌فهماند که چیزی درست نیست. این ابزار مفیدی در راستای تکامل است، مخصوصاً برای به چالش کشیده شدن‌های شفاهی. نوزدان به خاطر ترمیم زود خراش یا کبودیشان معروف اند که رغبت آن‌ها برای به نمایش درآوردن اتفاقات به می‌تواند جلب توجه بالای والدین را به دنبال داشته باشد. با این حال بزرگسالان نیز هنگام آسیب دیدن به جلب توجه نیاز دارند.
در تحقیقی که سال ۲۰۰۳ انجام شد، برای برخی از افراد بزرگسال که نشان‌دهندگان فاجعه نام دارند، بیان درد و جیغ زدن زمانی که کسی پیرامون آن‌ها حاضر بود، بیشتر به طول انجامید. این مشاهده پیشنهاد می‌کرد که هدف از جیغ زدن و ایجاد صدا ایجاد ارتباط بین نیازهای مربوط به وابستگی و تشویق همگانی به منظور کمک کردن باشد.
