به نظر می‌رسد ساکنان دره چاکو در دورۀ باستان برای تأمین خوراک خود به واردات غذا متکی بوده‌اند.
مطالعه‌ای که توسط لری بنسن (Larry Benson) از دانشگاه کلرادو بولدر (University of Colorado Boulder) انجام شده است نشان می‌دهد که در دوران باستان، خاک درۀ چاکو نیو مکزیکو (Chaco Canyon, New Mexico) به قدری شور بوده است که کشت ذرت و لوبیا در آن غیرممکن بود.
دکتر بنسن در رابطه با این مطالعه می‌گوید:
مطلب مهمی که باید به آن توجه کرد این حقیقت است که شما نمی‌توانید در خاک چاکو مقدار قابل توجهی ذرت کشت بدهید. علاوه بر این زمین‌های اطراف چاکو نیز برای کشت ذرت چندان مناسب نیستند که بتوانند غذای مورد نیاز چندین هزار انسان (در آن دوران) را فراهم کنند. بنابراین یا جمعیت کمی در این منطقه زندکی می‌کرده و یا این که ذرت به چاکو وارد می‌شده است.
طی قرن‌های ۹ تا ۱۲ میلادی، درۀ چاکو با موج بی‌سابقه‌ای از ساخت‌و‌ساز مواجه شد. در این دوره – که اوج شکوفایی تمدن چاکو محسوب می‌شود – ۱۲ سرای بزرگ (Great House) با معماری سنگی و شبکه‌ای از راه‌های ارتباطی تشریفاتی بین چاکو و سایر قسمت‌های منطقۀ پوئبلو (Pueblo) ساخته شد.
دکتر بنسن در این مطالعه از اطلاعات حاصل از “درخت‌گاه‌شماری” (Dendrochronology، مطالعه و تحلیل حلقه‌های رشد سالانهٔ درختان و استفاده از آنها برای تعیین تغییرات اقلیمی در دوره‌های گذشته) نیز بهره جسته است. این اطلاعات شامل میزان بارش سالانه در چاکو طی ۱۱۰۰ سال گذشته است. این اطلاعات نشان می‌دهد که حداقل مقدار بارش سالانۀ لازم جهت کشت ذرت تنها در ۲/۵ درصد از این مدت زمان (۱۱۰۰ سال) از مقدار کمینه تجاوز کرده است.
بنسن معتقد است که ذرت مورد نیاز مردم باستان چاکو از دامنه‌های چاسکا (Chuska) – در فاصلۀ ۵۰ مایلی غرب چاکو – وارد می‌شده است. چاسکا هم‌چنین محل تأمین الوار چوبی مورد نیاز چاکو بوده است.
بنسن ادامه می‌دهد:
پیش از سال ۱۱۳۰ میلادی در حدود ۱۱ تا ۱۷ هزار نفر ساکن دامنه‌های چاسکا بوده‌اند. ذوب شدن برف‌های کوه چاسکا حجم قابل توجهی از جویبار‌ها را در دامنۀ کوه جاری می‌ساخته؛ که احتمالاً عامل اصلی توسعۀ زمین‌های کشاورزی در این دامنه بوده است. شواهد ثبت‌شده بر روی ابزار و آلات آهنی، سفال و اشیای چوبی نشان می‌دهد که بین چاکو و چاسکا روابط تجاری گسترده‌ای برقرار بوده است. الوار چوبی، سفال و چرت (Chert، نوعی سنگ سیلیسی) از چاسکا به چاکو وارد می‌شده است؛ چرا ذرت وارد نشود؟!
بسیاری از باستان‌شناسان هنوز علت بناسازی تمدن چاکو در این منطقه را نمی‌دانند؛ منطقه‌ای با زمستان‌های طولانی، بارش پراکنده و دوره‌های کشت کوتاه‌مدت.
