بررسی اجمالی
آپنه خواب مرکزی نوعی اختلال است که در آن تنفس شما به طور مکرر در هنگام خواب متوقف شده و شروع می شود. آپنه خواب مرکزی به این دلیل رخ می دهد که مغز شما سیگنال های مناسبی به عضلات کنترل کننده تنفس شما نمی فرستد. این حالت با آپنه انسدادی خواب که در آن به دلیل انسداد مجاری تنفسی فوقانی نمی توانید تنفس طبیعی داشته باشید، متفاوت است. آپنه خواب مرکزی کمتر از آپنه انسدادی خواب رخ می‌دهد. آپنه خواب مرکزی ممکن است در نتیجه شرایط دیگر مانند نارسایی قلبی و سکته مغزی رخ دهد. خوابیدن در ارتفاع زیاد نیز ممکن است باعث آپنه خواب مرکزی شود. درمان های مربوطه ممکن است شامل درمان شرایط موجود ، استفاده از دستگاهی برای کمک به تنفس یا استفاده از اکسیژن مکمل باشد.
علائم آپنه خواب مرکزی:
علائم و نشانه های معمول شامل موارد زیر است:
دوره های توقف تنفس یا الگوهای تنفسی غیر عادی در هنگام خواب
بیدار شدن های ناگهانی همراه با تنگی نفس
تنگی نفس که با نشستن برطرف می شود، مشکل در خواب (بی خوابی)
خواب آلودگی بیش از حد در روز (بی خوابی)
درد قفسه سینه در شب
دشواری تمرکز
خستگی
سردردهای صبحگاهی
تحمل کمتر برای ورزش
اگرچه خروپف نشانگر درجه ای از انسداد جریان هوا است ، اما ممکن است خروپف در حضور آپنه خواب مرکزی نیز شنیده شود.
چه موقع باید به پزشک مراجعه کنیم؟
در صورت مشاهده – یا در صورت مشاهده همسرتان – علائم و نشانه های زیر، با یک پزشک متخصص مشورت کنید:
تنگی نفس که شما را از خواب بیدار می کند
مکث های متناوب در تنفس در هنگام خواب
مشکل در خوابیدن
خواب آلودگی بیش از حد در روز که ممکن است باعث خواب رفتن شما در حین کار ، تماشای تلویزیون یا حتی رانندگی شود
از پزشک خود در مورد هر گونه مشکل خواب که باعث خستگی مزمن ، خواب آلودگی و تحریک پذیری شما می شود ، سوال کنید. خواب آلودگی بیش از حد در روز ممکن است به دلیل اختلالات دیگری باشد ، مانند نداشتن خواب کافی در شب (کمبود خواب مزمن) ، حملات ناگهانی خواب (نارکولپسی) یا آپنه انسدادی خواب
علل
آپنه خواب مرکزی هنگامی رخ می دهد که مغز شما نتواند سیگنال هایی را به عضلات تنفسی منتقل کند. آپنه خواب مرکزی می تواند ناشی از شرایطی باشد که توانایی ساقه مغز شما – که مغز شما را به نخاع متصل می کند و بسیاری از عملکردها مانند ضربان قلب و تنفس را کنترل می کند – برای کنترل تنفس تحت تأثیر قرار گرفته باشد. علت آن با توجه به نوع آپنه خواب مرکزی شما متفاوت است. انواع آن شامل:
تنفس شاین استوکس. این نوع معمولاً با نارسایی احتقانی قلب یا سکته مغزی همراه است.
تنفس Cheyne-Stokes با افزایش تدریجی و سپس کاهش در تنفس و جریان هوا مشخص می شود. در طی ضعیف ترین تلاش تنفسی ، ممکن است کمبود جریان هوا (آپنه خواب مرکزی) رخ دهد.
آپنه ناشی از دارو. مصرف برخی از داروها مانند مواد افیونی – از جمله مورفین (خانم Contin ، Kadian ، دیگران) ، اکسی کدون (Roxicodone ، Oxycontin ، دیگران) یا کدئین – ممکن است باعث شود که تنفس شما نامنظم شود ، به طور منظم افزایش یا کاهش یابد یا به طور موقت متوقف شود.
تنفس دوره ای با ارتفاع زیاد. اگر در معرض ارتفاع بسیار بالایی قرار بگیرید ، ممکن است الگوی تنفسی Cheyne-Stokes ایجاد شود. تغییر اکسیژن در این ارتفاع دلیل تنفس سریع متناوب (هایپنتوراسیون) و تنفس کم است.
ناشی از درمان. برخی از افراد مبتلا به آپنه انسدادی خواب در حالی که از فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) برای درمان استفاده می کنند دچار آپنه خواب مرکزی می شوند. این وضعیت به عنوان آپنه خواب ناشی از درمان شناخته شده است و ترکیبی از آپنه خواب انسدادی و مرکزی است.
ناشی از شرایط پزشکی. چندین بیماری ، از جمله بیماری کلیوی در مرحله نهایی و سکته مغزی ، ممکن است منجر به انواع غیر Cheyne-Stokes شود.
ایدیوپاتیک (اولیه). علت این نوع غیر معمول آپنه خواب مرکزی مشخص نیست.
ریسک فاکتورها:
عوامل خاصی شما را در معرض افزایش خطر آپنه خواب مرکزی قرار می دهد:
ارتباط جنسی. مردها بیشتر از زنان دچار آپنه خواب مرکزی می شوند.
بیشتر در میان بزرگسالان ، به ویژه بزرگسالان بالای ۶۵ سال دیده می شود ، احتمالاً به این دلیل که ممکن است سایر بیماری های پزشکی یا الگوی خواب داشته باشند که احتمالاً باعث آپنه خواب مرکزی می شوند.
افرادی که ضربان قلب نامنظم دارند (فیبریلاسیون دهلیزی) یا عضلات قلب آنها خون کافی برای نیازهای بدن را پمپ نمی کنند (نارسایی احتقانی قلب) بیشتر در معرض این بیماری هستند.
سکته مغزی ، تومور مغزی یا ضایعه ساختاری ساقه مغز. این شرایط مغزی می تواند توانایی مغز در تنظیم تنفس را مختل کند.
ارتفاع زیاد. خوابیدن در ارتفاعی بالاتر از آنچه که به آن عادت کرده اید ممکن است خطر بیماری را افزایش دهد. چند هفته پس از بازگشت به ارتفاع پایین ، دیگر مشکلی نخواهید داشت.
استفاده از مواد افیونی. داروهای افیونی ممکن است ریسک را افزایش دهند.
CPAP برخی از افراد مبتلا به آپنه انسدادی خواب هنگام استفاده از فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) دچار آپنه خواب مرکزی می شوند. این بیماری به عنوان آپنه خواب مرکزی ناشی از درمان شناخته می شود. این ترکیبی از آپنه خواب انسدادی و مرکزی است. برای بیشتر افراد ، با ادامه استفاده از دستگاه CPAP ، آپنه خواب ناشی از درمان از بین می رود. افراد دیگر ممکن است با نوع دیگری از فشار درمانی مثبت در راه هوایی درمان شوند.
عوارض آپنه خواب مرکزی
برخی از عوارض عبارتند از:
خستگی
بیداری های مکرر مرتبط با آپنه خواب مرکزی
خواب طبیعی و ترمیمی را غیرممکن می کند.
افرادی که دچار آپنه خواب مرکزی هستند اغلب خستگی شدید ، خواب آلودگی روزانه و تحریک پذیری را تجربه می کنند. ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشید و خود را در خواب به هنگام کار ، هنگام تماشای تلویزیون یا حتی هنگام رانندگی ببینید.
مشکلات قلبی عروقی علاوه بر این ، افت ناگهانی سطح اکسیژن خون که در هنگام آپنه خواب مرکزی اتفاق می افتد ممکن است بر سلامت قلب تأثیر منفی بگذارد. اگر بیماری قلبی زمینه ای وجود داشته باشد ، تکرار شرایط اکسیژن کمِ خون (هیپوکسی یا هیپوکسمی) پیش آگهی را بدتر می کند و خطر ریتم غیر طبیعی قلب را افزایش می دهد.
تشخیص
پزشک شما ممکن است براساس علائم و نشانه ها شما را ارزیابی کند یا شما را به یک متخصص خواب در یک مرکز اختلال خواب ارجاع دهد. یک متخصص خواب می تواند به شما کمک کند تا در مورد نیاز خود برای ارزیابی بیشتر تصمیم بگیرید.
چنین ارزیابی اغلب شامل نظارت یک شبه بر تنفس و سایر عملکردهای بدن در طی یک مطالعه خواب به نام پلی سونوگرافی است.
در حین پلی سونوگرافی ، شما به تجهیزاتی متصل هستید که قلب ، ریه و مغز ، الگوی تنفس ، حرکات بازو و پا و میزان اکسیژن خون را هنگام خواب کنترل می کنند. شما ممکن است یک مطالعه خواب شبانه یا نیمه شب داشته باشید.
در یک مطالعه خواب نیمه شب ، شما در طول نیمه اول شب کنترل می شوید. در صورت تشخیص آپنه خواب مرکزی ، کارکنان ممکن است شما را از خواب بیدار کنند و برای نیمه دوم شب فشار هوای مثبت به شما بدهند. Polysomnography می تواند به پزشک کمک کند تا آپنه خواب مرکزی را تشخیص دهد. همچنین می تواند به پزشک کمک کند تا سایر اختلالات خواب مانند آپنه انسدادی خواب ، حرکات تکراری در هنگام خواب (حرکات دوره ای اندام) یا حملات ناگهانی خواب (نارکولپسی) را که می تواند باعث خواب آلودگی بیش از حد در روز شود ، مورد نیاز قرار دهد.
پزشکان آموزش دیده در زمینه بیماری های سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) ، بیماری های قلبی (متخصص قلب) و دیگران ممکن است در ارزیابی وضعیت شما نقش داشته باشند. پزشکان همچنین ممکن است تصویربرداری از سر یا قلب شما را انجام دهند.
درمان
فشار مداوم مثبت راه هوایی (CPAP)
درمان های مربوط به آپنه خواب مرکزی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
رسیدگی به مشکلات پزشکی مرتبط با دلایل احتمالی آپنه خواب مرکزی و درمان این شرایط ممکن است به بهبود وضعیت آپنه خواب مرکزی شما کمک کند. به عنوان مثال ، درمان نارسایی قلبی ممکن است آپنه خواب مرکزی را بهبود بخشد.
کاهش داروهای افیونی. اگر داروهای افیونی باعث آپنه خواب مرکزی شما می شوند ، پزشک ممکن است به تدریج دوز این داروها کاهش دهد.
فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP). این روش که برای درمان آپنه انسدادی خواب نیز استفاده می شود ، شامل پوشیدن ماسک بر روی بینی یا بینی و دهان هنگام خواب است. CPAP معمولاً اولین درمانی است که برای آپنه خواب مرکزی انجام می شود. ماسک به یک پمپ کوچک متصل است که مقدار مداوم هوای تحت فشار را برای باز نگه داشتن راه هوایی فوقانی شما تأمین می کند. CPAP ممکن است از بسته شدن راه هوایی جلوگیری کند که می تواند باعث آپنه خواب مرکزی شود. همانند آپنه انسدادی خواب ، مهم است که شما از دستگاه فقط طبق دستورالعمل استفاده کنید. اگر ماسک شما ناراحت کننده است یا فشار خیلی شدید احساس می‌کنید ، با پزشک خود صحبت کنید. چندین نوع ماسک موجود است. پزشکان همچنین می توانند فشار هوا را تنظیم کنند.
سروو-تهویه تطبیقی (ASV). اگر CPAP به طور موثری شرایط شما را درمان نکرده است ، ممکن است به شما ASV داده شود. مانند CPAP ، ASV هوای تحت فشار را نیز تحویل می دهد. برخلاف CPAP ، ASV میزان فشار حین استنشاق را به صورت نفس به نفس تنظیم می کند تا الگوی تنفس صاف شود. اگر در مدت چند ثانیه نفس نکشید ، ممکن است دستگاه به طور خودکار نفس بکشد. ASV برای افرادی که دارای نارسایی قلبی علامتی هستند توصیه نمی شود.
فشار راه هوایی مثبت بیلهول (BPAP). مانند ASV ، BPAP فشار را هنگام تنفس و فشار متفاوتی را هنگام تنفس وارد می کند. بر خلاف ASV ، میزان فشار در هنگام الهام گرفتن به جای متغیر ثابت است. اگر در طی چند ثانیه نفس نکشید ، BPAP همچنین می تواند به گونه ای تنظیم شود که نفس بکشد. BPAP می تواند آپنه خواب مرکزی را در افراد مبتلا به نارسایی قلبی بدتر کند. اگر پزشک شما این روش درمانی را در نظر گرفته و شما نارسایی قلبی دارید ، حتماً با پزشک خود در مورد خطرات احتمالی BPAP صحبت کنید.
اکسیژن مکمل. استفاده از اکسیژن مکمل در هنگام خواب ممکن است کمک کند. دستگاه های مختلفی برای رساندن اکسیژن به ریه های شما در دسترس است.
داروها داروهای خاصی مانند استازولامید (دیاموکس) یا تئوفیلین (تئو -۲۴ ، تئوکرون) برای تحریک تنفس در افراد مبتلا به آپنه خواب مرکزی استفاده شده است. اگر نمی توانید فشار مثبت راه هوایی را تحمل کنید ، این داروها برای کمک به تنفس هنگام خواب تجویز می شوند. این داروها همچنین ممکن است برای جلوگیری از آپنه خواب مرکزی در ارتفاع زیاد استفاده شوند.
جراحی یا سایر اقدامات
یک روش درمانی جدید برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی علامتی که دارای آپنه خواب متوسط تا شدید هستند ، شامل تحریک عصبی است که از مغز به دیافراگم منتقل می شود (تحریک عصب فرنیک). یک محرک عصبی ، که در قفسه سینه شما کاشته می شود ، مانند یک ضربان ساز عمل می کند تا به شما کمک کند در هنگام خواب تنفس طبیعی داشته باشید. اگر در طول خواب به مدت طولانی تنفس نداشته باشید ، دستگاه تنفس شما را کنترل می کند و باعث تحریک عصب فرنیک می شود.
آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک
شما احتمالاً با مراجعه به پزشک عمومی این کار را شروع خواهید کرد. با این وجود ، ممکن است به یک متخصص خواب ارجاع شوید. از آنجا که قرار ملاقات ها می تواند مختصر باشد و غالباً موارد زیادی برای گفتگو وجود دارد ، بهتر است برای قرار ملاقات خود آماده باشید. در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شما برای آمادگی در قرار ملاقات و انتظاراتی که از پزشک دارید ، آورده شده است.
نتایج مطالعات قبلی خواب یا آزمایشات دیگر را با خود بیاورید یا از آنها بخواهید که به متخصص خواب شما بدهند.
از شخصی ، مانند همسر یا شریک زندگی ، که شما را در خواب دیده است ، بخواهید که با شما به ملاقات شما بیاید. وی احتمالاً می تواند اطلاعات اضافی را در اختیار پزشک شما قرار دهد.
علائمی را که تجربه کرده اید بنویسید ، از جمله علائمی که به نظر می رسد ارتباطی با دلیل قرار ملاقات شما نداشته باشد را بنویسید.
اطلاعات مهم شخصی را بنویسید، از جمله استرس های عمده یا تغییرات زندگی اخیر. لیستی از تمام داروها ، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
سوالات خود را بنویسید و از پزشک خود بپرسید
تهیه لیستی از سوالات به شما کمک می کند تا از وقت مشترک خود نهایت استفاده را ببرید.
در مورد آپنه خواب مرکزی ، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:
به احتمال زیاد علت علائم من چیست؟
آیا علل احتمالی دیگری نیز برای علائم من وجود دارد؟
به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
آیا این آزمایشات به آماده سازی خاصی نیاز دارند؟
آیا این شرایط موقتی است یا طولانی مدت؟
چه روش های درمانی در دسترس است و کدام یک را توصیه می کنید؟
درمان یا عدم درماk من چه تاثیری بر سلامتی من در حال حاضر و در آینده دارد؟
چگونه می توانم این شرایط را به بهترین وجه مدیریت کنم؟
آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟
بازدید از چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
در هنگام ملاقات از پرسیدن سوالات دیگری که به ذهنتان می‌رسد، دریغ نکنید.
چه انتظاری از پزشک خود دارید؟
پزشک احتمالاً تعدادی سوال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است در صرفه جویی زمان ملاقات با پزشک کمک کننده باشد
پزشک شما ممکن است بپرسد:
از چه زمانی علائم را تجربه کرده اید؟
آیا علائم شما مداوم بوده یا از بین می روند؟
آیا می توانید برنامه خواب معمول خود را توصیف کنید؟
چه مدت می خوابید و آیا آرام می خوابید؟
چند بار در طول شب بیدار می شوید؟
آیا می دانید که خرخر می کنید؟
وقتی بیدار می شوید چه حسی دارید؟
تنگی نفس دارید؟
آیا در طول روز به راحتی می خوابید؟
کسی تا به حال به شما گفته است که هنگام خواب تنفست متوقف میشود؟
آیا شب که از خواب بیدار می شوید تنگی نفس دارید؟
آیا مشکلات قلبی دارید؟
آیا سکته کرده اید؟
چه داروهایی مصرف می کنید؟
